Συμβαίνει κάπως ξαφνικά. Δίχως να είμαστε προετοιμασμένοι. Κάποια στιγμή μίας κατά τα άλλα αδιάφορης μέρας, η οποία άλλαξε τροπή. Συμβαίνει απρόοπτα κι έντονα. Δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε, αλλά παράλληλα μας αρέσει αυτή η αδυναμία μας. Και κάπως έτσι αντιλαμβανόμαστε κι εμείς κι οι γύρω μας -καθότι είναι απόλυτα εμφανές- ότι ο έρωτας μας χτύπησε την πόρτα.
Τα συναισθήματά μας είναι σαφώς μπερδεμένα, συχνά σε τέτοιο βαθμό που ούτε εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε και ποιες ενέργειες πρέπει να ακολουθήσουμε, γεγονός που δίνει τροφή στον κόσμο που μας περιβάλλει να αρχίσει σταδιακά να προσπαθεί με το δικό του ξεχωριστό τρόπο να μας βοηθήσει.
Ο καθένας θα μας αναλύει τις δικές του σοφές συμβουλές για το πώς πρέπει να διαχειριστούμε την εκάστοτε κατάσταση και για το ποιες πρέπει να είναι οι ενέργειές μας. Και σαφώς θα ακούσουμε δεκάδες ιστορίες για το ποια θα είναι η έκβαση των πραγμάτων, οι οποίες προφανώς βασίζονται στις ανύπαρκτες μελλοντολογικές ικανότητες του συνομιλητή μας.
Όλοι έχουμε βιώσει αυτή την κατάσταση και γνωρίζουμε ότι όσα λόγια κι αν ακούσουμε στο μυαλό μας θα αποτυπωθούν ως αμπελοφιλοσοφίες, δεδομένου ότι κανένας δεν μπορεί να μπει στη θέση μας και να δει τα πράγματα όπως τα βλέπουμε εμείς. Βεβαίως είναι θεμιτό ο καθένας να μας πει τη γνώμη του, ωστόσο είναι στο χέρι μας πόσο θα την αφήσουμε να μας επηρεάσει.
Όταν βέβαια είμαστε ερωτευμένοι, η γνώμη των άλλων δεν μπορεί να μας επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο. Κι αυτό, όχι γιατί δεν τους εκτιμάμε ως ανθρώπους, -αν συνέβαινε αυτό δε θα είχαν εξ αρχής μία θέση στη ζωή μας-, αλλά γιατί απλώς μας είναι αδύνατον να ακολουθήσουμε τις συμβουλές άλλων. Θεωρούμε -ορθώς- ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα ποιες ενέργειες πρέπει να ακολουθήσουμε.
Κι αν κάνουμε λάθος, τουλάχιστον η απόφαση εν τέλει ήταν δική μας και δε βασιστήκαμε στα λόγια τρίτων για να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα. Οι πράξεις μας έγιναν με δική μας βούληση και δεν μπορούμε να καταλογίσουμε ευθύνες σε κανέναν για τα αποτελέσματά τους. Εμείς πρέπει να είμαστε, άλλωστε, υπεύθυνοι για τις πράξεις και τα λόγια μας.
Κι αν κάποια στιγμή ακολουθήσουμε τις συμβουλές των άλλων, συνήθως μετανιώνουμε, διότι γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να τις υποστηρίξουμε. Επομένως είναι ανούσιο να λαμβάνουμε υπόψιν μας την καθοδήγηση των ανθρώπων γύρω μας, διότι ως επί το πλείστον αυτή δεν μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Συνεπώς, το πιο σημαντικό είναι να ακολουθούμε την καρδιά μας. Γιατί όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν μπορούμε και δε θέλουμε να ακούσουμε κανέναν. Ούτε καν την ίδια μας τη λογική. Γινόμαστε παρορμητικοί και δε σκεφτόμαστε καθαρά. Αυτό, ωστόσο, δεν αποτελεί μειονέκτημα στην εν λόγω κατάσταση. Διότι ο παρορμητισμός μας βοηθάει να αντιληφθούμε τα ενδόμυχα συναισθήματά μας και να αναθεωρήσουμε τις επιθυμίες μας.
Η ουσία είναι ότι η λογική δεν μπορεί να έχει υπόσταση μπροστά σε ένα τόσο δυνατό συναίσθημα όπως ο έρωτας. Επομένως, είναι άδικο να εκμηδενίζουμε τα συναισθήματά μας στο βωμό της στυγνής λογικής, αντί να τα αφήσουμε να διοχετευθούν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Κουλουβάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θάνος Κουλουβάκης
