Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου

Είναι φορές που νιώθω τόσο μόνος μακριά σου. Νιώθω σαν να μην υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να μπορεί να κατανοήσει το πόσο άδειος αισθάνομαι όταν δε σε βλέπω. Η εσωτερική απομόνωση αρχίζει με την απουσία σου. Δεν μπορώ να είμαι καλά σε ένα περιβάλλον που δεν υπάρχεις, σε μία καθημερινότητα της οποίας δεν είσαι μέρος.

Ψάχνω να βρω κάτι δικό σου, κάτι που να υπενθυμίζει την παρουσία σου -έστω κι αν αυτή είναι πλασματική. Λυτρώνομαι στη σκέψη ότι μπορώ να έχω κάτι που σου ανήκει ή που εσύ μου έδωσες. Το αντικείμενο δεν έχει καμία σημασία. Η ενέργεια και τα συναισθήματα που φέρει είναι που το διαφοροποιούν από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο και το κάνουν τόσο ξεχωριστό.

Τα αντικείμενα αυτά καθ’ αυτά ορισμένες φορές φαίνεται να έχουν τη δική τους ενέργεια, η οποία συχνά είναι συνυφασμένη με τον άνθρωπο που μας τα έδωσε. Τα συναισθήματα που μας προξενούν πηγάζουν απ’ την προέλευσή τους. Έχει τη σημασία του το παρελθόν που μας έδενε με αυτήν. Γι’ αυτό συχνά κρύβουμε ή ξεφορτωνόμαστε αντικείμενα που μας δόθηκαν υπό συγκεκριμένες συνθήκες κι από συγκεκριμένους ανθρώπους.

Τα δικά σου αντικείμενα είναι πολύ καλά φυλαγμένα. Κατέχουν τη θέση που τους αξίζει τόσο στο χώρο όσο και μέσα μου. Διότι όταν λείπεις είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να καλύψει το κενό και να μου υπενθυμίσει ότι η απουσία σου δε θα είναι παντοτινή. Λυτρώνουν το αίσθημα της εγκατάλειψης, το οποίο -αδίκως- γεννιέται μέσα μου. Απομονώνουν τις σκοτεινές σκέψεις κι η θύμησή σου γίνεται έντονη.

Ωστόσο, μονάχα συγκίνηση μπορεί να προκληθεί . Η στεναχώρια εξαφανίζεται όταν τα έντονα συναισθήματα υπάρχουν. Κι είναι αυτονόητο ότι η λύπη έχει τη θέση της σε όλα αυτά, εν τούτοις περιορίζεται με τη σκέψη της πληρότητας που χαρίζει η παρουσία σου. Δεν ανησυχώ όταν φεύγεις γιατί όλα τα πράγματα σου μένουν να μου κάνουν παρέα και να αναμένουν μαζί μου την επιστροφή σου.

Οτιδήποτε μου δίνεις αποτελεί ένα κομμάτι σου που θα με συντροφεύει ανεξαρτήτως από το πού βρίσκεσαι. Φυσικά κανένα αντικείμενο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία σου, ωστόσο είναι αναγκαίο να βρίσκω αντικαταστάτες της. Μαζί με τις αναμνήσεις, τα αντικείμενα συνοδεύουν την υπέρμετρη αγάπη μου. Ίσως το να δενόμαστε με αντικείμενα να είναι παράλογο. Μα ο έρωτας είναι παράλογος από μόνος του.

Λατρεύουμε Θεούς κι εικόνες. Λατρεύουμε σύμβολα και κάνουμε επικλήσεις. Τα αντικείμενα ανέκαθεν είχαν συμβολική αξία στη ζωή μας. Η ανθρωπότητα είναι γεμάτη υλικά τα οποία αντικειμενικά δεν έχουν καμία αξία ή χρησιμότητα. Δίνουμε στα πάντα φυσική υπόσταση. Άλλωστε, τα ίδια τα αντικείμενα έχουν μπροστά τους άρθρα που χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν φύλο.

Η κούπα σου, η ζακέτα σου, ο αναπτήρας σου. Αντικείμενα που χρησιμοποιώ για να θυμηθώ πώς τα χρησιμοποιείς εσύ. Φοράω τα ρούχα σου για να ζεστάνω τη θύμησή σου όταν λείπεις. Ανάβω τον αναπτήρα σου για να φωτίσω τη μνήμη μου και να υπενθυμίσω στον εαυτό μου αναμνήσεις που αφορούν εσένα, εμάς. Για να είσαι εδώ -χωρίς να είσαι.

Μερικές φορές φοβάμαι τα αντικείμενά σου. Φοβάμαι μήπως μου προξενήσουν λανθασμένες αναμνήσεις. Ή μήπως δεν καταφέρουν να επαναφέρουν τις σωστές. Φοβάμαι ότι θα λείπεις για πάντα. Δένομαι τόσο με αυτά κι εν τέλει δεν καλύπτουν την απουσία σου. Φοβάμαι μήπως αυτό που μου μείνει είναι τα αντικείμενά σου.