Σ' αγαπώ γιατί ξέρεις ν' αγαπάς

Σ’ αγαπώ γιατί μπορείς να αφήσεις το παρελθόν πίσω. Να το ξεχνάς σαν να μην αποτελεί κομμάτι σου. Μπορείς να γαληνεύεις μόνο με αυτά που ζεις -λες και δεν τα ‘χεις ξαναδεί ή ξανακούσει. Λατρεύεις το παρόν σαν Θεό και διαγράφεις ό,τι δε σε καλύπτει, ό,τι δεν ταιριάζει στις επιδιώξεις και στις επιθυμίες σου. Ακούς προσεκτικά κι αφοσιώνεσαι. Μόνο το τώρα σε απασχολεί.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις να αγαπάς. Έχεις τη δύναμη να σβήνεις μαγικά όλα όσα μαυρίζουν τους ανθρώπους. Βρήκες το θάρρος να σκοτώσεις ό,τι σε σκότωνε και να το θάψεις δίχως λύπη -παρά μόνο με το θυμό που σου άφησε. Έμαθες να λατρεύεις τους ανθρώπους, να τους αγαπάς πραγματικά κι ας σε πληγώνουν συχνά. Βρήκες κουράγιο να αγαπήσεις εμένα.

Σε αγαπώ γιατί μαζί σου χάνομαι. Αισθάνομαι σαν παιδί για μία ακόμη φορά. Αισθάνομαι ξανά όλα αυτά που με έκαναν να ξεχάσω. Μαθαίνω να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Συγχωρώ πιο εύκολα κι ηρεμώ σε μία αγκαλιά, στη δική σου αγκαλιά. Βλέπω ένα κόσμο που για χρόνια νόμιζα ότι ποτέ μου δε θα δω. Βρήκα μια Γη ξεχασμένη που λίγοι κατόρθωσαν να ανακαλύψουν.

Σ’ αγαπώ γιατί συγχώρεσα τον εαυτό μου. Έμαθα μαζί σου ότι δεν μπορώ να κατηγορώ μονάχα εμένα. Έμαθα ότι δε φταίω πάντοτε εγώ. Δεν μπορώ και δεν οφείλω να ρίχνω το βάρος στη δική μου ψυχή. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ποιος πραγματικά είμαι -αν δεν το έχω επιτρέψει εγώ- , επομένως δεν έχει δικαίωμα να με κρίνει. Ούτε κι εγώ ο ίδιος δε χρειάζεται να κρίνω διαρκώς τον εαυτό μου. Ορισμένες φορές πρέπει μόνο να τον συγχωρώ -σιωπηλά.

Σ’ αγαπώ γιατί δε φοβάσαι τη θλίψη. Δεν αρνείσαι τα συναισθήματά σου και δε φοβάσαι να τα εκδηλώσεις. Ξέρεις ότι δεν μπορούμε να είμαστε πάντα χαρούμενοι κι αποδέχεσαι τη θλίψη, την αγκαλιάζεις. Αγαπάς τη θλίψη σου, ίσως ενίοτε την επιδιώκεις -όπως κι εγώ. Γνωρίζεις ότι μονάχα με αυτόν τον τρόπο μπορείς να εκτιμήσεις τη χαρά και να γεμίσεις με όμορφα συναισθήματα.

Σ’ αγαπώ γιατί με αποδέχεσαι γι’ αυτό που είμαι. Δεν προσπαθείς να με αλλάξεις κι αγαπάς κάθε κρυφή πτυχή της ψυχής μου. Διαβάζεις τις σκέψεις μου και δεν τις φοβάσαι. Μου έμαθες να μην τις φοβάμαι ούτε κι εγώ. Έτσι μαθαίνω να με αγαπώ και να με αποδέχομαι. Να μην ακούω κανέναν και να μην επιτρέπω στους άλλους να με καθορίζουν.

Σ’ αγαπώ γιατί είσαι παντού. Οι σκέψεις μου είναι περιτριγυρισμένες από σένα. Τα όνειρά μου είναι γεμάτα από σένα. Κάθε στιγμή της μέρας μου έχει ένα κομμάτι σου, που τόσο πολύ λατρεύω. Τα πάντα θυμίζουν εσένα, την παρουσία σου, το άγγιγμά σου, το χαμόγελό σου, το αστείο που λέγαμε παρέα και τόσο σου άρεσε, τις βραδινές μας συζητήσεις.

Σ’ αγαπώ γιατί μου λείπεις. Το κενό όταν είσαι μακριά μου γίνεται θηρίο μέσα μου. Λείπεις. Τα πάντα είναι διαφορετικά. Τα πάντα φαντάζουν ασήμαντα. Γιατί λείπεις; Άραγε ρώτησε κανείς εμάς τους ανθρώπους αν αντέχουμε τη μοναξιά.

Θέλω να σ’ αγκαλιάσω… Σ’ αγαπώ.