Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν ήμασταν μαζί. Αναρωτιέμαι γιατί να μην έχουμε μία ευκαιρία, γιατί δεν έδωσες αυτή τη μία ευκαιρία σε μας. Ίσως έφταιξαν οι συγκυρίες, ίσως ο τρόπος που χειρίστηκα τα πράγματα, ίσως έφταιξα εγώ. Δεν έχει σημασία. Ευχόμουν να είμαστε μαζί, σε ήθελα πραγματικά στη ζωή μου και θεωρούσα ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν. Μάλλον έκανα λάθος.
Ο χρόνος περνάει και στο πέρασμά του απομακρύνει τα όνειρα που έκανα και τις προσδοκίες που είχα. Έμεινα μόνος. Όλοι μένουμε μόνοι στο τέλος. Δε με ενοχλεί ούτε με τρομάζει η μοναξιά μου. Αν ήθελα θα μπορούσα να την καλύψω με ευκαιριακές σχέσεις. Η μοναξιά με βοήθησε να αντιληφθώ τι πραγματικά θέλω απ’ τη ζωή μου.
Νόμιζα ότι δε σε είχα ξεπεράσει. Θεωρούσα ότι ίσως να μην το καταφέρω ποτέ. Τελικά κατάλαβα κάποια πράγματα που ανέτρεψαν εντελώς τη νοοτροπία μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν είχα κολλήσει μαζί σου. Δεν ήσουν εσύ που με έκανες να ερωτευθώ. Ήταν αυτό που νόμιζα ότι μπορούσες να μου παρέχεις, παρ’ όλο που τελικά όπως αποδείχθηκε δεν μπορούσες να το παρέχεις σε κανέναν.
Να ξέρεις ότι πάντα θα έχεις μια θέση στο μυαλό και στην καρδιά μου. Πάντα θα βρίσκεσαι μέσα μου, μέσα στο κενό που άφησες. Κι εγώ θα προσπαθώ πάντα να το καλύψω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό, ωστόσο δεν μπορώ να σε περιμένω. Η ζωή μας τρέχει. Αν ήθελες να είσαι μέσα στη δική μου, θα ήσουν. Εγώ είχα ανοίξει την πόρτα, αλλά ποτέ δεν βρήκες τον δρόμο για να μπεις.
Εγώ στήριξα ακόμη κι αυτή σου την επιλογή. Πιστεύω σε ό,τι κάνεις. Πιστεύω ότι ξέρεις καλύτερα από μένα. Άφησα για λίγο τη ζωή μου στα χέρια σου. Σου έδωσα κάτι που ποτέ δεν μπορείς να μου επιστρέψεις. Σου έδωσα ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Μάλλον δεν ήταν αρκετό. Ωστόσο, δεν είχα κάτι παραπάνω να σου δώσω.
Κάποτε μου είχαν πει ότι δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε ότι αξίζουμε. Αυτό μάλλον έκανες κι εσύ. Έπεσες στην παγίδα. Στα μάτια σου ήμουν λίγος, ωστόσο δεν μπορούσες να δεις καθαρά. Δεν ήξερες πολλά πράγματα για μένα. Δεν ήξερες ότι αυτά που έκανα για σένα δεν το είχα κάνει για καμία άλλη. Καμία άλλη δεν τα άξιζε.
Και δε μετανιώνω για τίποτα. Τα άξιζες όλα. Τα δάκρυα και τις ατέλειωτες σκέψεις. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να σου δώσω, άλλωστε. Μακάρι να είχα την ευκαιρία να σου χαρίσω όλα αυτά που ήθελα και μπορούσα. Μακάρι κι εσύ να μπορούσες να καταλάβεις πόσο σ’ ήθελα στη ζωή μου. Τι θα μπορούσα να κάνω για σένα.
Φταίω μόνο εγώ, το ξέρω. Φταίω εγώ που σε ερωτεύτηκα, που σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να σταθώ δίπλα σου, που θεώρησα ότι μπορούσα να αποτελώ κομμάτι της ζωής σου. Φταίω εγώ γιατί πίστεψα ότι θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένη. Ωστόσο -ό,τι κι αν συνέβη- ακόμα πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πράγματι ευτυχισμένη.
Πλέον δεν περιμένω τίποτα. Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω σε κάπου αλλού αυτό που σου έδωσα. Δε νομίζω ότι μπορώ να νιώσω ξανά αυτά που ένιωσα για σένα. Στόχος μου ήταν η δική σου ευτυχία. Ωστόσο στην προσπάθειά μου να επέλθει η δική σου ευτυχία, μέσα μου κάτι έσπασε. Κάτι έσπασε ανεπανόρθωτα κι ό,τι κι αν κάνω δεν μπορώ να το αποκαταστήσω, ακόμη κι αν ξέρω ότι είσαι ευτυχισμένη.
Συντάκτης: Θάνος Κουλουβάκης
