Την απιστία τη διαισθανόμαστε

Έχει αρχίσει τελευταία να πονάει το μέτωπό σου και να κάνουν την εμφάνισή τους μικρά εξογκώματα, σαν καρούμπαλα, πάνω στο κεφάλι σου; Μήπως έχεις παρατηρήσει ότι πλέον με δυσκολία μπαίνεις στο σπίτι σου, εφόσον βρίσκεις στην εξώπορτα κι οι φίλοι σου σε προτρέπουν να νοικιάσεις ουρανοξύστη; Αν πληροίς τις παραπάνω προδιαγραφές, τότε καλωσόρισες στο club των ταράνδων˙ σε ένα club που οι περισσότεροι έχουν γίνει μέλη, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Το εν λόγω club αποτελείται από πάρα πολλά μέλη, ορισμένα εκ των οποίων έχουν μία μαγική ικανότητα, έχουν τη «διαίσθηση του ταράνδου» -την ικανότητα να αντιλαμβάνονται πότε αρχίζουν να φυτρώνουν μικρά κερατάκια στο κεφάλι τους. Τα περισσότερα μέλη, βέβαια, δεν παίρνουν χαμπάρι μέχρι ο/η σύντροφός τους να αποφασίσει να τους εγκαταλείψει μια για πάντα, αφού μοιάζουν πια με τον Ρούντολφ.

Θα ήθελα, όμως, να επικεντρωθώ σε αυτά τα άτομα που διακατέχονται από αυτήν την αξιοπερίεργη διαίσθηση κι η αντίληψή τους τούς επιτρέπει να αναγνωρίζουν τα σημάδια ή την έλλειψή τους που φανερώνουν ότι έχουν αρχίσει να γίνονται μικροί κι αρχικά ανυποψίαστοι τάρανδοι. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε γνωρίσει έναν τέτοιο άνθρωπο,  έναν άνθρωπο που άπαξ και βάλει στο μυαλό του ότι ο/η σύντροφός του τον απατά δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη με τίποτα.

Μήπως, όμως, εν τέλει έχει δίκιο; Διότι όλα αυτά τα άτομα που μου έρχονται στο μυαλό την προκειμένη στιγμή βγήκαν σωστά την τελευταία φορά που ανέφεραν πως η «ταρανδοποίηση» τους είχε αρχίσει. Ακόμη κι αν τις περισσότερες φορές τίποτα δε φανέρωνε τα παραπάνω, ακόμη κι αν αμφέβαλα, δίχως να το κρύβω, εκείνα ήταν σίγουρα για την κατάληξη της σχέσης, εφόσον γνώριζαν την αλήθεια.

Έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος με αρκετούς ανθρώπους που έχουν τη «διαίσθηση του ταράνδου», πραγματικά αμφιβάλω πλέον αν είναι μια ικανότητα χρήσιμη και βοηθητική ή ένα βάρος που σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή. Αμφιβάλλω κυρίως γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει δε θέλουν να ξέρουν αν ο/η σύντροφός τους τούς έχει απατήσει˙ προτιμούν να ζουν στην άγνοια παρά να τους βαραίνει το κέρατο και να τους ακολουθεί η ανασφάλεια στις επόμενες σχέσεις τους.

Προτιμούν να ζουν στον δικό τους ουτοπικό  κόσμο και να αποδίδουν τον εκάστοτε χωρισμό σε οποιοδήποτε άλλο αίτιο, πλην του κερατώματος. Καλώς ή κακώς, μας είναι δύσκολο να διαχειριστούμε την απιστία, κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αισθανόμαστε κενοί και προδομένοι, ενίοτε ανασφαλείς κι ανήμποροι να εμπιστευτούμε ξανά. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να μαθαίνεις ότι ο άνθρωπος που εμπιστεύεσαι κι ίσως αγαπάς δε σε επιλέγει πια.

Μερικοί άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να το ξέρουν πριν καν αποκαλυφθεί το γεγονός. Διότι είναι ευχή και κατάρα να αισθάνεσαι την προδοσία να φωλιάζει και τα κερατάκια να κάνουν την εμφάνισή τους πάνω σου. Είναι ευχή και κατάρα να πιστεύεις ακράδαντα σε κάτι το οποίο δεν μπορείς ακόμα να αποδείξεις -κι ίσως δεν κατορθώσεις και ποτέ.

Όπως και να ‘χει, ίσως όλοι μας να γίνουμε τάρανδοι κάποτε, ενδεχομένως να έχουμε γίνει ήδη. Να σου πω κάτι; Δεν πειράζει, όλα είναι μέσα στη ζωή. Ακόμη κι αν έχεις τη «διαίσθηση του ταράνδου»  ή ακόμη κι αν δεν την έχεις, ακόμη κι αν τα κέρατά σου ξεπερνούν το ταβάνι του σπιτιού σου ή ακόμη κι αν φυτρώνουν τώρα, είναι στο χέρι σου αν θα τα αφήσεις να σε καταβάλλουν ή αν θα τα γεμίσεις με λαμπάκια και θα τα κάνεις το καλύτερο αξεσουάρ σου.