Ζητάμε επιβεβαίωση μόνο όταν δεν είμαστε σίγουροι

Όλοι μας έχουμε βρεθεί μπροστά σε διλήμματα, τα οποία συχνά μας βασανίζουν για καιρό. Όλοι μας, μέσες άκρες, έχουμε αμφιβολίες για τις αποφάσεις μας, τις πράξεις και τις προθέσεις μας. Υπάρχει ενίοτε μία σκέψη στο μυαλό μας που μας βασανίζει· ότι, ενδεχομένως, κάνουμε για μία ακόμη φορά λάθος και στο μέλλον θα κληθούμε να υποστούμε τις συνέπειες. Σε αυτές τις συγκυρίες, συνήθως ζητάμε συμβουλές· όχι για να μάθουμε πραγματικά τι πιστεύει ο άλλος, αλλά για να επιβεβαιωθεί η ορθότητα των πράξεών μας.

Όταν αισθανόμαστε ανασφαλείς, αβέβαιοι για τις αποφάσεις μας, τότε είναι που ενδιαφερόμαστε να μάθουμε τι γνώμη έχει ο άλλος γι’ αυτές. Τότε έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε νουθεσίες και να μας ασκηθεί καθοδήγηση, προκειμένου να αισθανθούμε σίγουροι για την έκβαση της εκάστοτε κατάστασης. Σαφώς, δεν είναι αρνητικό να ακούμε μία δεύτερη γνώμη· αρκεί να το κάνουμε απλώς για να την ακούσουμε κι όχι για να επιβεβαιώσουμε τον εαυτό μας μέσα από αυτήν.

Καλό είναι να αισθανόμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας -δε χρειαζόμαστε την καθοδήγηση κανενός, άλλωστε· διότι κανένας δε γνωρίζει τη ζωή μας τόσο καλά όσο εμείς. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τις σκέψεις και τις επιδιώξεις μας. Γιατί, λοιπόν, να του δώσουμε το «ελεύθερο» να ασκεί κριτική και να μας δίνει αυθαίρετα συμβουλές; Πρέπει να βάλουμε τα όριά μας, να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να παρεμβαίνει στην προσωπική μας βούληση, διότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει.

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας· αν κάτι πάει στραβά, εμείς θα πληρώσουμε τα λάθη μας, όχι ο εκάστοτε «άλλος» που πρόθυμα θέλησε να μας παρέχει καθοδήγηση. Κι άλλωστε –δίχως να θέλω να φανώ καχύποπτος– είναι αλήθεια ότι ποτέ δε γνωρίζουμε τις ακριβείς προθέσεις του άλλου. Ίσως να μην είναι τόσο αθώες όσο πιστεύουμε -ή όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε τη δική μας κρίση· να πιστεύουμε στον εαυτό μας, στις αποφάσεις μας -ακόμη κι αν εν τέλει κάνουμε λάθος.

Διότι τα λάθη μας είναι δικά μας σε αυτή την περίπτωση και θα τα χρεώσουμε μονάχα στον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να παίρνουμε την ευθύνη των πράξεών μας -κι όχι να κρυβόμαστε πίσω από εφήμερες συμβουλές και λόγια τρίτων. Όταν είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας, για τις ενέργειες και τις πράξεις μας δε θα έχουμε την ανάγκη να συμβουλευτούμε κανένα. Κι αν το κάνουμε, οι συμβουλές θα είναι απλώς μία επαλήθευση των ήδη υπαρχόντων σκέψεών μας.

Έχουμε την ανάγκη –όλοι μας– να πιστέψουμε λίγο περισσότερο στον εαυτό μας. Ωστόσο, δεν πρέπει να μπερδεύουμε την εμπιστοσύνη με τον ναρκισσισμό· δεν είμαστε τέλειοι κι ούτε πρόκειται να γίνουμε. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε πίστη στον εαυτό μας, εν τούτοις πρέπει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Αν είμαστε σε θέση να κρίνουμε τις πράξεις μας ορθολογικά, τότε δε χρειαζόμαστε κάποιον άλλον να πάρει τη θέση του διαιτητή της ζωής μας.

Ας απαλλαγούμε απ’ τις ανασφάλειες, ας αποδεχτούμε τις λάθος αποφάσεις μας και τα στραβά μας. Ας επικεντρωθούμε στον εαυτό μας κι ας μην επιτρέπουμε στους άλλους να εισβάλουν στη ζωή μας. Οι συμβουλές είναι χρήσιμες -κανένας δε μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο καθένας συμβουλεύει με γνώμονα τη δική του ζωή. Την επόμενη φορά που επιδιώξεις να λάβεις τις νουθεσίες κάποιου, θυμήσου· πόσο ευχάριστη, σύμφωνα με τα δικά σου μέτρα και σταθμά, είναι η δική του ζωή;