Υπάρχουν έρωτες που μένουν μέσα μας σαν ανάμνηση που έρχεται από το πίσω μέρος του κεφαλιού μας στο άκουσμα ενός τραγουδιού. Συνήθως μισοί, ανολοκλήρωτοι, εκείνοι που σε βραδιές αναζητήσαμε να ζήσουμε αλλά πάντα υπήρχε μια δικαιολογία για να μην το κάνουμε και μόνο μια, άντε δυο, φορές παραδεχτήκαμε ότι δεν το προσπαθήσαμε αρκετά. Κι ίσως όντως πιστέψαμε ότι εκεί που ήμασταν βουτηγμένοι στην ήττα μας, θα ερχόταν να μας πάρει ένα χέρι και να μας φέρει κοντά του, ως από μηχανής θεός, για να ζήσουμε αυτή τη φορά κάτι που όσο έντονο θα είναι, άλλο τόσο θα είναι κι απλό και ξεκάθαρο.
Ένα μέρος, ένας άνθρωπος, μια προσωπικότητα, ένα μυαλό χαμένο και πλημμυρισμένο από σκέψεις. Ένα τζιν με λεμόνι, ένα μπαρ ήρεμων τόνων, οι γύρω ξεκάθαρα αδιάφοροι. Τόσο απλό μπορεί να είναι το σκηνικό για να συναντήσεις κάποιον έτσι απλά, χωρίς να πρέπει να κάνει ψαχτήρι δέκα ώρες στα σόσιαλ, χωρίς να πρέπει να στον γνωρίσει ο φίλος του κολλητού της ξαδέρφης, χωρίς να είναι όλα πάντα τόσο μα τόσο δύσκολο να συμβούν. Κι ενώ λοιπόν χαλαρώνεις με το ποτό σου, ξαφνικά δεν είναι όλοι γύρω ξεκάθαρα αδιάφοροι. Είναι όλοι, εκτός από έναν. Αυτόν τον άνθρωπο που γνώρισες εκείνο το βράδυ.
Η συζήτηση γίνεται φλερτ και το φλερτ ξεκάθαρο κάλεσμα για μια νύχτα. Καταλήγετε να τυλίγεστε γύρω από κουβέρτες και σεντόνια, αρώματα διαπερνάν’ τη νύχτα σας και να την κάνουν αδιαμφισβήτητα αξέχαστη. Το πρωί βέβαια, είναι άλλο πανηγύρι. Γιατί όσο εύκολη είναι μια γνωριμία κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, άλλο τόσο άβολη είναι η απεμπλοκή το επόμενο πρωί που δεν υπάρχει η μαστούρα των σωμάτων πια.
Το λεγόμενο one night stand είναι μια κατηγορία μόνο του σε σχέση με τις κοινωνικές επαφές μας και μάλιστα, μπορεί να σου μάθει πολλά για τον εαυτό σου. Παρεξηγημένη καθώς είναι από τα διάφορα κοινωνικά στεγανά, περιστοιχίζεται από διάφορες απόψεις κάπως πιο τετράγωνες, όχι ως προς το αν πρέπει να γίνεται ή όχι -καθώς αυτό το έχουμε κάπως ξεπεράσει- μα για το αν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω από εκτόνωση.
Κι όμως, από ένα βράδυ και μόνο μπορείς να συνδεθείς με κάποιον όσο χρόνια σε σχέση δεν το έκανες. Είσαι πιο ελεύθερος να εμπλακείς μαζί του όσο θέλεις με διάθεση διασκεδαστική κι όχι αγωνίας, γιατί ξέρεις ότι θα τελειώσει, άρα δεν κρατάς άμυνες, ούτε πας με τα μπούνια. Είναι αυτό που είναι. Πειραματίζεσαι ως προς τις τεχνικές σου και στο φλερτ και στο κρεβάτι, διεκδικείς την ευχαρίστησή σου, είσαι τόσο κυνικός όσο χρειάζεται και τόσο ρομαντικός όσο το παραμύθιασμα -το αμοιβαίο παραμύθιασμα- που χρειάζεται το παιχνίδι της μιας βραδιάς.
Το μετέπειτα είναι στο χέρι και των δύο κι είναι απολύτως οκ να μην υπάρξει, γιατί κανείς τους ουσιαστικά δεν το περιμένει. Αν υπήρξε χημεία και υπάρχει διάθεση, θα το συνεχίσετε. Είναι δύσκολο ίσως κάποιοι να πιστέψουν σε αυτήν την πιθανότητα, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο σε αυτήν τη ζωή. Όλα συμβαίνουν κι όλα περνάνε από το χέρι μας και χρειάζεται να περνάμε και λίγο καλά κι όχι μόνο να θυμόμαστε χαμένους έρωτες που δεν πήγαν και τόσο καλά όσο ελπίζαμε. Μη μένεις με την προσδοκία καβάτζα. Βγες, ξέδωσε και πού ξέρεις, μπορεί να βρεις αυτό που ψάχνεις κι εντελώς τυχαία, να είναι ένα τζιν με λεμόνι μακριά.
Συντάκτης: Ειρήνη Παπά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
