Υπογράφει η Έλλη Πράντζου – Απόσπασμα απ’ την έντυπη έκδοση του «Treat him like a Fling».
Ξέρετε πότε μπορούμε να είμαστε απόλυτα χαλαρές κι ωραίες χωρίς να χρειάζεται να τρώμε συχνά-πυκνά τα λυσσακά μας εν τέλει; Μα όταν δεν καιγόμαστε για τον απέναντι μας φυσικά. Διότι αν ο άλλος δε μας νοιάζει και τόσο, δε μας νοιάζει αντίστοιχα και το τι θα βγει ανάμεσά μας. Αν θα βγει.
Τώρα σε περίπτωση μοιραίου κεραυνοβολήματος κι επειδή ο επίδοξος θα μας ψιλοτσουρουφλάει για να μην πω χοντροτσουρουφλάει εκεί η μπαλίτσα πιθανότατα να χαθεί, ακόμη κι αν η αυτοπεποίθησή μας χτυπάει γενικότερα υψόμετρο Ιμαλαΐων. Θα μου πείτε απ’ την άλλη αν κάποιος δε μας νοιάζει στα παλιά μας τα παπούτσια έτσι κι αλλιώς, οπότε τι καθόμαστε και λέμε τόση ώρα; Δεν είναι η ώρα να κολλάμε σε λεπτομέρειες. Το θέμα μας είναι ότι και να μας καίει το κρατάμε για τους εαυτούς μας και τσουρουφλιζόμαστε μόνες μας εσωτερικά.
Εσωτερικά, ναι. Όπως τα ηφαίστεια. Κάτι ξέρουν τα ηφαίστεια. Οκ, στο τέλος σκάνε δεν έχει να κάνει αυτό. Σκοπός είναι να έχουμε επιτύχει το στόχο πριν η λάβα που μας τσιτσιρίζει καταπιεί κι αυτόν κι όλο το σύμπαν. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, δεν είναι κάτι τρομερά δύσκολο. Στην τελική, γι’ αυτό υπάρχουν τα μαξιλάρια κι οι κολλητοί. Για να ουρλιάζουμε τα βράδια μέσα ή δίπλα τους αναλόγως με το τι απ’ τα δύο θα βρεθεί εύκαιρο μπροστά μας. Ή να τα δαγκώνουμε. Τα μαξιλάρια. Όχι τους κολλητούς. Εκεί πια θα είχαμε να κάνουμε με άλλα επίπεδα υστερίας. Πρόκειται για μια εξαιρετική λύση διοχέτευσης ανεκμετάλλευτης ενέργειας, υπερέντασης, νεύρων και ανεξέλεγκτων ενστίκτων. Ξέρετε. Όλα αυτά τ’ ακατονόμαστα που προσάπτουν στους πραγματικούς έρωτες. Λέμε τώρα, ρε παιδί μου. Καταλάβατε.
Απόκτησε εδώ το «Treat him like a Fling»
Κάπου διάβασα ότι οι πιο άκυρες γνωριμίες καταλήγουν στους πιο μεγάλους έρωτες. Γιατί άραγε; Επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις ο έρωτας προέκυψε από ‘κει που κανείς δεν το φανταζόταν. Επειδή δύο «outsiders» κατέληξαν να είναι τρελά το ένα για το άλλο. Επειδή δεν είχαν καν στο μυαλό τους εξαρχής ότι αυτοί οι δύο σώνει και ντε πρέπει να καταλήξουν μαζί. Για την ακρίβεια ούτε να το διανοηθούν δεν μπορούσαν.
Κι έτσι ήταν κι οι δυο τους άνετοι μεταξύ τους μέχρι που τους ήρθε κατραπακιά κι είδαν πεταλούδες κίτρινες, κόκκινες και πράσινες. Γιατί κανείς απ’ τους δυο δεν πίεζε τον άλλον σε τίποτε εφόσον δεν είχαν οτιδήποτε τουλάχιστον μακροχρόνια ερωτικό κατά νου εξαρχής. Ε, τώρα αν απλά δεν ήθελαν να το παραδεχτούν, δεν μπορώ να το ξέρω. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι το ίδιο. Φλογερός έρως, σου λέει.
Γι’ αυτό θα ξαναπώ κάπου εδώ ότι αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι ισορροπίες. Τείνω να θυμίσω εμμονική ερινύα μ’ αυτές τις ισορροπίες όλη την ώρα, αλλά πρόκειται για το Α και το Ω μιας ολοκληρωμένης flinger, οπότε θα με υποστείτε.
Διάβασε τη συνέχεια στο Book του pillowfights «Treat him like a Fling».
Order here and let the experience begin!
