Υπογράφει η Νικολέττα Βασιλοπούλου – Απόσπασμα απ’ το βιβλίο του pillowfights «Treat him like a Fling».
Πρωτότοκη κόρη, μεγάλη αδελφή, νονά και θεία. Νοσοκόμα, ψυχολόγος και συμβουλάτορας των φίλων, δασκάλα και η λίστα συνεχίζεται. Υπεύθυνη, θέλοντας και μη για όλους. Μια μαμά για τον καθένα τους, στα μέτρα του καθένα τους. Όλα καλά βέβαια με το να είσαι η μαμά σε μια παρέα. Είναι τόνωση του εγωισμού λίγο πολύ – είσαι η αυθεντία, δε σε αμφισβητούν, αποφασίζεις για τα κοινά και για το καλό όλων.
Βγαίνετε κι εσύ αποφασίζεις πού θα πάτε, αν θα πιείτε, πόσο θα καθίσετε και ποιος είναι ο επόμενος σταθμός στην έξοδο. Αν κάποιος κρυώσει, εσένα θα πάρει τηλέφωνο πριν κλείσει ραντεβού με το γιατρό, μπας και γλιτώσει το 50άρι της επίσκεψης. Όταν χωρίσουν θα έρθουν σε ‘σένα για να βρουν ώμο να κλάψουν, να γκρινιάξουν και να κάνουν την υπερανάλυση, της υπερανάλυσης, ω υπερανάλυση. Με το που θα γνωρίσουν καινούργιο υποψήφιο αμόρε εσύ θα είσαι το «καθαρό μάτι» μέσα από το οποίο θα το δουν. Και μην αναφερθούμε στις φορές που θα έχετε γυρίσει όλη την πόλη να βοηθήσετε να βρει κάποιος από όλους καινούργιο διαμέρισμα, ή θα σας έχουν πάρει πανικόβλητοι να τους διαλέξετε συνολάκι για τη συνέντευξη ή το πρώτο ραντεβού. Αχ, η γλύκα του να είσαι εσύ που ξέρεις να λύνεις όλα τα προβλήματα και να έχεις πάντα δίκιο – σαν τη μαμά.
Δε θα πάρεις έτσι την πληρωμένη ρημαδο-άδεια μητρότητας, ούτε επίδομα πολυτεκνίας, αλλά δε βαριέσαι, τουλάχιστον κρατάς σιλουέτα από το πολύ τρέξιμο, και οι καφέδες και τα ποτά είναι πληρωμένα στα ντέρτια και στους νταλκάδες τους.
Σου πάει ο ρόλος, δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ ως κάτι κακό, ίσα-ίσα. Είναι μέχρι να φας εκείνο το πρώτο χαστούκι, που πάντα πέφτει συνοδευόμενο από ανασηκωμένο φρύδι και ειρωνικό χαμόγελο. Κουδουνίζει στα αυτιά σου το «Ναι, μαμά!» και συνειδητοποιείς πως έχεις αναλάβει χρέη mommy και με το fling σου. Θα μου πείτε τώρα, ενώ με όλους τους άλλους είσαι το τιμώμενο πρόσωπο, είναι κακό να κάνεις τα ίδια και με αυτόν; Κακό λέει; Το χειρότερο είναι! Αλλά εσείς δεν τα κάνετε αυτά, έτσι κι αλλιώς. Συμβαίνουν όμως και στα καλύτερα σπίτια. Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, αλλά κάποιες δεν ξέρουν τι πάει να πει fling κι ενώ προσπαθούν οι δόλιες -κι εγώ το ‘χω κάνει πολλάκις και με μεγάλη αποτυχία- δεν καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος της ερωμένης και πάνε ν’ ανέβουν στο ύψος της μητέρας. Λες και θα το αντέξουν ας πούμε, λες και είναι κάτι τόσο απλό. Λες και μπορεί να κάνει κανένας κεφτεδάκια σαν της μανούλας του. Που κι έτοιμα να τα πάρεις από ‘κείνη, πάλι δε θα μυρίζουν το ίδιο ή θα έχεις ρίξει κάτι μέσα ξέρω ‘γω για να του κάνεις μάγια και να θέλει μόνο εσένα.
Μάνα κι ερωμένη γίνεται, ερωμένη και μάνα δυστυχώς δε γίνεται. Το αίσθημα έχει τη δική του μανούλα κορώνα στο κεφάλι, μανούλα στην οποία έχει αδυναμία και υπεραγαπάει. Και πάμε εμείς να κάτσουμε στη θέση της; Ε δεν πάμε καλά. Θα φάμε παντόφλα καλέ. Μπορεί και κάνα τάπερ στο κεφάλι. Και σίγουρα θα έχει κάτι μέσα, σιγά μην είναι άδειο. Ας μην παίζουμε με τα όρια λοιπόν, ας μην πατάμε έδαφος που δεν είναι δικό μας. Όρια που, από τη μία ξέρουμε ότι δεν πρέπει να περάσουμε αλλά, από την άλλη, είναι εύκολο να καταπατήσουμε, χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Και δυστυχώς όταν θ’ αρχίσουν να βουίζουν οι συναγερμοί…
Διάβασε τη συνέχεια στο νέο βιβλίο του pillowfights «Treat him like a Fling».
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά
