Χριστούγεννα, η καλύτερη περίοδος για τους περισσότερους. Περίοδος εορταστική, οι δρόμοι και τα σπίτια φωτισμένα μας δημιουργούν ένα συναίσθημα χαράς και πραγματικής ευτυχίας. Κάνουμε επιτέλους εκείνο το πολυπόθητο break από τα πανεπιστήμια και τις δουλειές που μας έχουν να τρέχουμε νυχθημερόν. Θα περάσουμε όμορφες στιγμές με την οικογένειά μας και τους αγαπημένους μας. Θα δούμε όσους μας έχουν λείψει και δεν είχαμε τον χρόνο ή την ευκαιρία να δούμε. Και το πιο σημαντικό, θα φάμε. Ναι, είπα ότι είναι το πιο σημαντικό. Τι; Δεν είναι; Αν διαφωνείτε είστε είδος προς εξαφάνιση.
Υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από το να μπαίνεις σπίτι και να βλέπεις ένα τραπέζι γεμάτο από τα αγαπημένα σου φαγητά; Για εμάς τους φοιτητές είναι αλλιώς. Μήνες τώρα στην ξενιτιά, όλο κατεψυγμένα και απ’ έξω τρώγαμε. Δηλαδή ήμαρτον, δε μάθαμε τόσα χρόνια με τα κεφτεδάκια και τα παστίτσια για να μεταναστεύσουμε στα σάντουιτς και τα subway. Δε λέω, μας έχει λείψει η πατρίδα όσο τίποτα άλλο αλλά μας έχει λείψει εξίσου η μυρωδιά από την κουζίνα, τα μελομακάρονα, το κοτόπουλο που βγαίνει από το φούρνο. Είναι άλλο πράγμα να ξέρουμε πως θα πάμε σπίτι τα Χριστούγεννα τελεία και παύλα και άλλο να ξέρουμε πως θα πάμε και θα φύγουμε κανένα πεντάκιλο βαρύτεροι.
Μας παίρνουνε τηλέφωνο το βράδυ για έξοδο. Παιδιά είστε σοβαροί; Έχουμε τραπέζι! Πού να πάμε και να αφήσουμε τις πατατούλες στο τραπέζι παραπονεμένες; Αφού όλα αυτά που έχει ετοιμάσει η γιαγιάκα, η θεία, η αδελφή και η μάνα σου είναι φτιαγμένα με αγάπη γι’ αυτό είναι τόσο νόστιμα. Δεν είπαμε όμως να κλειστούμε και στο σπίτι μόνο για να τρώμε. Θα βγούμε να απολαύσουμε το όμορφο κλίμα της πόλης με φίλους όπως πάντα, αλλά επειδή είναι αληθινοί φίλοι θα μας πάνε σε ταβερνάκι με ρακί και μεζέδες γιατί ξέρουν πόσο μας έχει λείψει αυτή η ατμόσφαιρα. Για νηστείες ούτε λόγος, γιατί μέρα που περνάει χωρίς παϊδάκι και μπριζολίδι είναι χαμένη μέρα.
Το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς δε είναι το κάτι άλλο. Πώς να αντισταθούμε στη γαλοπούλα την τραγανή και το γκάμον με τη σαλτσούλα; Αφού όλη η οικογένεια αυτό περιμένει, την πολυπόθητη νύχτα που ο μπουφές θα είναι ατελείωτος και κανένας, μα κανένας δε θα μας πει ότι φάγαμε πολύ. Γιατί εμείς οι μεσογειακές χώρες δεν ξέρουμε τι θα πει «έχω φάει αρκετά, δε θα φάω άλλο» και όποιος τολμήσει και ξεστομίσει τέτοια βαρετή κουβέντα μπαίνει στη black list για το τραπέζι του χρόνου. Να πάθουμε και τίποτα, λίγος σεβασμός δηλαδή, δε βρίζουμε όταν τρώμε!
Πήραμε λεωφορεία, τρένα, αεροπλάνα για να είμαστε σπίτι για τις γιορτές και να τις περάσουμε με την οικογένειά μας. Αυτό λέμε σε όλους πριν φύγουμε για τα Χριστούγεννα, όμως η μαμά γελάει γιατί η μαμά ξέρει γ’ αυτό πριν καν προσγειωθεί το αεροπλάνο μας η πίτα με τα σουβλάκια είναι σπίτι και μας περιμένει. Και για όσους μείνανε πίσω τα Χριστούγεννα και δεν είναι στην πατρίδα τους το μόνο σίγουρο είναι πως η δική τους μανούλα θα φροντίσει να τους στείλει τα απαραίτητα για να μπούνε στο κλίμα.
Λένε πως η μαγεία των Χριστουγέννων είναι να στολίζουμε το δέντρο μας, λένε πως είναι η ώρα που σκίζουμε το περιτύλιγμα των δώρων μας. Λένε πως είναι η στιγμή χαράς όταν αντικρίζουμε τους δικούς μας.
Εμείς όμως, λέμε πως η μαγεία των Χριστουγέννων είναι να στολίζουμε το πιάτο μας, είναι η ώρα που σκίζουμε το περιτύλιγμα της πίτας. Λέμε πως είναι η στιγμή χαράς όταν αντικρίζουμε το γύρο. Άντε και καλά Χριστούγεννα και καλό φαγοπότι.
Επιμέλεια Κειμένου Πηνελόπης Παυλίδη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πηνελόπη Παυλίδη
