Μας πιάνει πανικός όταν η σχέση μας αρχίζει να σοβαρεύει

Κάθε μας σχέση περνάει από κάποια στάδια. Έχει αρχή, διάρκεια και φινάλε. Αυτό το τελευταίο όμως, το φινάλε ή το τέλος της σχέσης είναι κάτι που έχουμε στο μυαλό μας όσο διανύουμε τα  προηγούμενα στάδια. Κανείς δεν μπαίνει σε μια σχέση βάζοντας ημερομηνία λήξης ή τουλάχιστον δεν πρέπει να μπαίνει σε μια σχέση βάζοντας ημερομηνία λήξης. Αν δεν απολαύσεις αυτό που έχεις στην αρχή που είναι οι γλύκες, τα μέλια, οι αγάπες και τα πούπουλα τότε πότε θα τα απολαύσεις;

Η κάθε ηλικία κάνει την κάθε σχέση διαφορετική και ξεχωριστή. Άλλη σχέση θα έχεις στα 16, άλλη στα 21, άλλη στα 30 κι άλλη στα 40. Αυτό δε σημαίνει πως η σχέση σε μια συγκεκριμένη ηλικία είναι καλύτερη από κάποια άλλη. Μπορεί στα 21 να θέλεις αυτό το χαλαρό που επιλέγουν πολλοί πια και στα 40 να θες κάτι πιο σταθερό. Αντίθετα, μπορεί στα 40 να έχεις κουραστεί απ’ τις σχέσεις και τις υποσχέσεις, ενώ στα 21 να νιώθεις έτοιμος για το επόμενο βήμα, για να αποκατασταθείς. Ο έρωτας κι οι σχέσεις δεν έχουν ηλικίες.

Προχωρώντας και μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα, ξέρετε τι πάει να πει πανικός; Πανικός είναι αυτό που μας πιάνει όταν αντιλαμβανόμαστε πως η σχέση μας έχει αρχίσει να σοβαρεύει. Όταν δε θυμάσαι πια πού είναι το σπίτι σου, γιατί σπάνια περνάς από εκεί για να πάρεις μια αλλαξιά ρούχα και τη βγάζεις κάθε μέρα στο σπίτι του συντρόφου σου. Ξαφνικά ζεις για δυο εκεί που ήσουν ορκισμένος εργένης. Βλέπεις το πρόγραμμά σου να προσαρμόζεται, όχι βάσει των δικών σου αναγκών αλλά κάποιου άλλου, εσύ που έλεγες ότι οι σχέσεις δεν είναι για σένα κι αγαπούσες  -έλεγες- να είσαι ελεύθερος από επιλογή. Τώρα πια όλα αυτά που έλεγες είναι παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά είναι όντως από επιλογή.

Κάθε μέρα μ’ αυτόν τον άνθρωπο περπατάς παράλληλα, χωρίς να φοβάσαι μη και σε προδώσει, χωρίς να ντρέπεσαι να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Περνάς κάθε μέρα ξέροντας πως η σχέση σου είναι μέρος της ζωής σου κι αυτό δε θέλεις ν’ αλλάξει. Οι δεσμεύσεις κι οι σοβαρές σχέσεις όμως είναι λίγο τρομακτικές για πολλούς. Η λέξη δέσμευση για πολλούς και πάλι συνδέεται με τις λέξεις ευθύνες, τέλος ελευθερίας, άγχος, υποχρεώσεις, ρουτίνα. Είναι όντως εκφοβιστικές αυτές οι λέξεις, λογικό είναι να μας πανικοβάλλουν.

Όταν μοιράζεσαι το ίδιο κρεβάτι με τον ίδιο άνθρωπο κάθε βράδυ, όταν γελάς και ξεχνιέσαι απ’ ό,τι σε προβληματίζει στη συντροφιά κάποιου, όταν ξέρεις πως όσο χάλια και να τα κάνεις, θα υπάρχει κάποιος να σε στηρίξει και να σε σηκώσει, γιατί να θες να το αλλάξεις; Δεν είσαι έτοιμος νομίζεις για όλα αυτά; Μα ήδη τα κάνεις χωρίς να το προγραμματίσεις ή να το αντιληφθείς και δε σε είχε πιάσει πανικός μέχρι τώρα, που έκανες ένα βήμα πίσω κι είδες πού πάει η ζωή σου.

Η ζωή σου θα πάει όπου της πεις, ακόμη κι αν εκεί δεν είναι για σένα, αλλά αν αφεθείς σ’ αυτό που αφηνόσουν τόσο καιρό, η ζωή σου θα σε πάει εκεί που σου ταιριάζει και που πια σαν άνθρωπος είσαι έτοιμος να πας. Κι ας μην έχεις επίγνωση αυτού του γεγονότος. Είναι όμορφο να κρατάς στα χέρια σου αυτόν τον άνθρωπο που σε κάνει καλύτερο. Μη φοβηθείς και τον αφήσεις.