Την επόμενη φορά που θα πεις τι νιώθεις

Τα συναισθήματα είναι σαν μικρά παιδιά, απαιτούν να ακουστούν, αποζητούν προσοχή και περιμένουν να γίνουν κατανοητά από τους άλλους. Όταν τα συναισθήματά σου έχουν τόσες απαιτήσεις, τότε εσύ οφείλεις να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες τους. Και κάπως έτσι καταλήγεις να λες σε αυτόν τον άνθρωπο που άφησες πριν από καιρό, πόσο τον αγαπάς ακόμη και πως τον σκέφτεσαι συνεχώς. Και όπως τα μικρά παιδιά και πάλι, έτσι και τα συναισθήματα τρέχουν να κρυφτούν μόλις καταλάβουν την γκάφα που μόλις έκαναν.

Θα έπρεπε να ντρέπεσαι που τολμάς να ξυπνάς πεθαμένα συναισθήματα, όταν δεν έχεις κανένα σκοπό να τα αναστήσεις. Τον άφησες –αυτόν τον άνθρωπο που λες πως αγαπάς– κι όχι για πρώτη φορά, αποδεικνύοντας πως ποτέ δεν ήταν αρκετός αυτός ή η αγάπη τους για σένα. Αποδεικνύοντας πως μετάνιωσες και πάλι που τον έδιωξες και τον άφησες να ζει μες το σκοτάδι, άρα τι να την κάνει τώρα την αγάπη σου; Τι να του κάνει το μήνυμα που λέει πως είσαι έξω με παρέα, το γλεντάτε αλλά παράλληλα είναι κι αυτός στο μυαλό σου; Τι να του κάνει που διάβασες μετά από καιρό ξανά τα μηνύματά σας και ήρθαν σαν χείμαρρος οι σκέψεις;

Μα κι αυτός άνθρωπος είναι, τα διαβάζει κάθε βράδυ πριν αποκοιμηθεί με τη σκέψη σου. Το ανήθικο θα ήταν να μην είχες στο μυαλό σου όλα όσα περάσατε και εσύ το νομίζεις για κάτι άξιο θαυμασμού. Μπράβο σου, ρε μεγάλε, που μετά από τόσα σκατά που ζήσατε αφήνεις σε αυτόν τον άνθρωπο λίγο χώρο να τρυπώσει στο μυαλό σου, είσαι παικταράς. Και μάλλον το πιστεύεις κι εσύ ότι είσαι παικταράς για να έχεις το θράσος να ταρακουνάς τα νερά του για άλλη μια φορά μετά από μήνες και τώρα πια μετά από χρόνια.

Του πήρε μέρες να αποδεχτεί το χαμό σου, του πήρε μήνες να ενώσει τα κενά που του άφηνες κάθε φορά, του πήρε χρόνια να αρχίσει να βλέπει τις πληγές να επουλώνονται κι εσύ έρχεσαι να τις ξανανοίξεις και πάλι. Με ποιο δικαίωμα; Εσύ όμως τον ανάγκαζες να προχωρήσει, εσύ του έκοβες τα φτερά όποτε τον έδιωχνες μακριά σου και κυρίως, εσύ τον έμαθες να σε περιμένει για πάντα, να περιμένει ακόμα έναν ερχομό σου.

Το να λες στον άλλον πως τον αγαπάς, πως τον λατρεύεις με όλο σου το είναι, πως ό,τι και να γίνει πάντα θα τον αγαπάς αλλά πως ποτέ δε θα είσαστε μαζί γιατί δεν το επιτρέπουν οι καταστάσεις, γιατί δεν μπορείτε, είναι σαν να δοκιμάζεις τις καινούριες μπότες της σεζόν που ξέρεις πως ούτε και με τρία δάνεια δε θα μπορέσεις ποτέ να τις ξεχρεώσεις. Αχρείαστη απογοήτευση και χάσιμο χρόνου.

Μην πατάς επί πτωμάτων για να κοιμήσεις τα δαιμόνια που σε κρατούν ξύπνιο τα βράδια, για να δαμάσεις τα δικά σου ζωηρά συναισθήματα. Ας ήξερες μία φορά τι θέλεις και να μην άλλαζες γνώμη. Κι αν δεν ήξερες τι θες ας έβαζες τα συναισθήματά σου τιμωρία αφού προφανώς, έχουν σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας.

Γ’ αυτό την επόμενη φορά που θα κάνεις ερωτική εξομολόγηση φρόντισε να είναι η φορά που η λέξη σ ’αγαπώ θα συνοδεύεται από τη φράση «κι έλα να φύγουμε μαζί κι ας τα κάνουμε όλα πουτάνα». Γιατί τα συναισθήματα τελικά ίσως είναι σαν τους βαρκάρηδες, όταν μεγαλώσουν θέλουν να βρουν ένα λιμάνι να αράξουν. Πόσα χρόνια τρικυμία;