Το να συμβιβάζεσαι είναι δείγμα συναισθηματικής ωριμότητας ή όχι;

Τη στιγμή που συμβιβάζεσαι για λιγότερα απ’όσο αξίζεις, παίρνεις λιγότερα από όσα συμβιβάζεσαι», είπε κάποτε ο Maureen Dowd κι όσο μεγαλώνεις τόσο αυτή η φράση με το πέρασμα του χρόνου κοντεύει να χαραχθεί στη μνήμη των «συμβιβασμένων», κατά τα άλλα, ανθρώπων. Άπαξ και την έχεις πατήσει, sorry there’s no way back. Προσδεθείτε!

Αναμφίβολα, αν βρίσκεσαι στο club των ελεύθερων πολιορκημένων ή και μη, ίσως θα αναρωτιέσαι το γιατί είσαι ακόμη εκεί, ειδικά όταν ο περιβάλλοντας χώρος γύρω σου απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από  χαρούμενα ζευγαράκια και εξιδανικευμένες καταστάσεις. Και ναι η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό κάποιου είναι σαφώς ότι το «κουσούρι» στην όλη αυτή υπόθεση ίσως και να πηγάζει ενδόμυχα από’ σένα. Αλλά μάντεψε!

Σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα, γιατί έρχομαι να στο αποδομήσω και να γυρίσω το  νόμισμα από την άλλη μεριά· μεταξύ μας, να σε παρηγορήσω και λίγο, but that’s my job dear one! Οι άνθρωποι, έχουμε την τάση πάντοτε να κατηγορούμε τη μονάδα σε σχέση με το σύνολο και τι εννοούμε μ’αυτό· πως σε μία σειρά από άτυχη γεγονότα, οι έτοιμες και παγιωμένες πλέον εκφράσεις του εγκεφάλου μας προς τη μονάδα αυτή θα ακουστούν κάπως έτσι: « Αμάν βρε παιδί μου, μήπως να ρίξεις κι εσύ λίγο νερό στο κρασί σου;», ή «Μήπως τα θες όλα δικά σου; Τέλειο δεν υπάρχει!». Και κάπου εδώ η απορία που προκύπτει είναι γιατί να θέλεις να βάλεις νερό στο κρασί;

Αστειάκι!

Ξανά γυρνώντας λοιπόν πίσω στο θέμα μας, ίσως ήδη σου έχω αφυπνίσει εικόνες και μνήμες αλληλοσυνδεδεμένες με τις εξής αυτές φράσεις. Το ότι οι άνθρωποι που παρακολουθούν κατά κάποιον τρόπο τη ροή της ζωής σου, ευλόγως πηγάζει από εκείνους κι έπειτα από’σένα πως ο δύσκολος της υπόθεσης είσαι εσύ, γιατί ο ένας σου ξινίζει κι ο άλλος σου βρωμάει. Μη με κοιτάς…Εκείνοι το είπαν, όχι εγώ!

Σιγά-σιγά με αργά και σταθερά βήματα το mindset αυτό ξεκινά να επηρεάζει και το δικό σου πείθοντας σε πως ο συμβιβασμός με όλα όσα σου τυχαίνουν σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής σου, είσαι εσύ. Κι αν οι «συμβιβασμένοι» ανάμεσα μας είναι εντέλει κι εκείνοι που πραγματικά δημιουργούν το πρόβλημα; Όσο μένεις ανεπηρέαστος από εξαρτήσεις και συναισθηματισμούς, παρατηρώντας έτσι και λίγο πιο προσεκτικά, βαθύτερα γύρω σου, σίγουρα θα’χεις αντιληφθεί πως οι συμβιβασμένοι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα και οι πιο ευτυχισμένοι όλων μας.

Σίγουρα θα τους έχεις δει μέσα στη «τέλεια» σχέση, με τη «τέλεια» δουλειά τους, τους «τέλειους» φίλους στο «τέλειο» σπίτι τους. Φυσικά κι αυτό το πρότυπο του «τέλειου» δημιουργεί ανακατωσούρα και στο στομάχι σου, ταυτόχρονα όμως ξυπνά και τις δικές σου ανασφάλειες του δικού σου μη «τέλειου» κόσμου.

Για να είμαστε δίκαιοι one in a lifetime συμβαίνει να είσαι τυχερός έχοντας έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο. Οι υπόλοιπο και συγνώμη που το μαθαίνετε από ’μένα, είστε ξεκάθαρα συμβιβασμένοι να ζείτε και να φέρεστε έτσι. Τη στιγμή που θα ξεκινήσει κάποιος να σας το αρνείται η ερώτηση που θα παίζει στο κεφάλι σαν spotακι στο μυαλό σας θα είναι: «Εσύ για πόσα steps back έκανες τα πάντα;» και τότε θα επανέρχεσαι στη ρότα του φυσιολογικού και πάλι.

Το να συμβιβάζεσαι είναι ίσως ο πιο εύκολος και συνειδητά ανώδυνος τρόπος να διαφωνείς συμφωνώντας, if that makes any sense. Προβάλεις στην αρχή μια σθεναρή αντίσταση ακλόνητη κι αμετακίνητη κι έπειτα με αργά στην αρχή βήματα οι διαπραγματεύσεις πέφτουν στο τραπέζι. Αναμφίβολα, όλοι οι άνθρωποι εντυπωσιαζόμαστε μπροστά σε μια πληθώρα επιλογών και πάντοτε κοιτάμε να διαλέξουμε την καλύτερη για ’μας. Μόνο που την εκάστοτε εκείνη φορά οι επιλογές δεν είναι δικές σου, αλλά της αντίθετης πλευράς.

Μετά τη διαδικασία του “pick a choice”  όλες οι επόμενες φορές που θα ακολουθήσουν είναι απλώς μια ρουτίνα που ονομάζεται «συμβιβασμός». Συμβιβασμός στη σχέση, γιατί η ρουτίνα και η συνήθεια είναι μεγάλη υπόθεση. Συμβιβασμός στη δουλειά, καθώς στα δέκα της αρνητικά το ένα θα εφάπτεται στις δικές σου ανάγκες. Συμβιβάζεσαι στους φίλους, διότι σου έχουν μάθει να δέχεσαι τους ανθρώπους με τα ελαττώματά τους. Μαθαίνεις να αντέχεις το σπίτι σου όπως είναι, γιατί αυτό από μόνο του δεν έχει αξία, εμείς του δίνουμε.

Όλοι θέλουν να αγγίξουν λίγη από την ευτυχία αυτού του κόσμου. Οι συμβιβασμένοι άνθρωποι όμως έχουν βρει τη χρυσή τομή· εύκολη, γρήγορη χωρίς κανένας να πληγώνεται και να διαφωνεί. Είναι οι άνθρωποι που πάντοτε εκλογικεύουν δρώντας με γνώμονα τη λογική και κάπου εκεί, ράβουν και λίγο συναίσθημα, έτσι για την αλλαγή. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως είναι άκρως ευτυχισμένοι. Από την άλλη ίσως και να μη γνωρίζουν την αντίθετη πλευρά των πραγμάτων, εφόσον εκείνοι έβλεπαν πάντοτε τα θετικά της κατάστασης, επιζητώντας τη μέση λύση στη ζωή τους που ταυτόχρονα δε θα τους ανάγκαζε να βγουν από τo comfort zone τους και να υποστηρίξουν ένθερμα την προσωπική και σίγουρα αντίθετη τους άποψη.

Όσο για τους ασυμβίβαστους που ακόμη κυκλοφορούν ανάμεσα τους ας ευχηθούμε καλή τύχη στους ανθρώπους αυτούς που προτιμούν αργήσουν ώστε να βρουν το true happiness τους, παρά μια συμβιβασμένη ευτυχία. Τόσοι μα τόσοι συμβιβασμοί δημιουργήθηκαν για να αντέξουν αυτό το λίγο ακόμα. Τόση υπομονή για να συμβιβαστείς με αυτό που δεν ήταν αρκετά καλό για εσένα.

Αν ποτέ καταφέρεις να γυρίσεις πίσω το χρόνο, μέσα ίσως σε όλα τ’άλλα που θα ήθελες να αλλάξεις, μην ξεχάσεις να διαγράψεις χωρίς δεύτερη σκέψη εκείνους ή εκείνα που σε έκαναν να συμβιβαστείς. Ένας άνθρωπος που έχει συμβιβαστεί με την ευτυχία που έχει δημιουργήσει, είναι σαν κάποιον που αγοράζει παπούτσια ένα νούμερο μεγαλύτερο από εκείνο που φοράει.  Τα παπούτσια θα του ταιριάξουν, αυτός όμως θα ‘χει κάνει τα πάντα για να ταιριάξει μέσα σε αυτά. Κι αν αυτό που σου ταιριάζει πραγματικά είναι στην παρακάτω βιτρίνα;