Στη ζωή μας, άνθρωποι έρχονται και φεύγουν διαρκώς, όπως εκείνα τα βαγόνια των τρένων, που ταξιδεύουνς από τον ένα σταθμό στον άλλο. Ο λόγος για τον οποίο ήρθαν; Πιθανότατα για να μας γνωρίσουν καλύτερα. Για να έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν ένα κομμάτι του εαυτού μας, που φαίνεται να κρύβουμε στην αρχή μιας γνωριμίας.
Ο λόγος όμως, για τον οποίο έφυγαν, ποτέ δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρος, ούτε για ‘σένα, ούτε καν για ‘κείνους τους ίδιους. «Ξενέρωσα» ή «κουράστηκα» θα σου πετάξουν κάποια στιγμή, όταν τους ρωτήσεις για ποιο λόγο αποφάσισαν να φύγουν τόσο βιαστικά.
Λέξεις πολυακουσμένες, που είναι ικανές ωστόσο, να αποκαλύψουν αρκετά πράγματα για τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του άλλου. Τις περισσότερες φορές μπορεί να μη σου το πουν. Έχουν φροντίσει, παρ’ όλα αυτά, να στο δείξουν ξεκάθαρα με τις πράξεις τους.
Κάπως έτσι λοιπόν, αρχίζουν όλα. Αρχίζεις να βασανίζεις το μυαλό σου με σκέψεις σχετικά με το τι έκανες και πήγαν όλα στραβά. Αναρωτιέσαι πώς ένας ακόμη άνθρωπος αποφάσισε να φύγει απ’ τη ζωή σου.
Έπειτα από καιρό όμως, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι, πως αυτό που ενόχλησε περισσότερο εκείνον το βιαστικό λιποτάκτη, ήταν η ειλικρίνειά σου. Ήσουν εσύ, που δεν μπόρεσες να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό και να δώσεις ψεύτικες υποσχέσεις. Υποσχέσεις, που θα κρατούσαν εκείνον ευχαριστημένο, αλλά θα εγκλώβιζαν εσένα μέσα σ’ ένα ψέμα.
Οι συγκεκριμένοι λιποτάκτες έρχονται στη ζωή σου πάντα με τις καλύτερες διαθέσεις και μ’ ένα κουτάκι γεμάτο από καλοφτιαγμένες υποσχέσεις. Δείχνουν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να βρίσκονται μαζί σου και να σε κρατούν ευχαριστημένο.
Στην αρχή, όντας αποβλακωμένος απ’ όλη αυτή την ουτοπία μέσα στην οποία βρίσκεσαι, σου είναι αδύνατο ν’ αντιδράσεις. Κάποια στιγμή όμως, κάποιο κουδουνάκι χτυπάει μέσα σου κι αποφασίζεις να γίνεις πιο ξεκάθαρος απέναντί τους. Ξεκάθαρος όσον αφορά τα θέλω σου και τις ανάγκες σου, που ίσως να μην περιλαμβάνουν εκείνον το φυγά.
Τότε είναι που βλέπεις την τρικυμία να υψώνεται ευθύς μπροστά σου. Θα τολμήσουν να σε χαρακτηρίσουν από ψεύτη έως ανώριμο. Κι όλα αυτά, απλώς επειδή δε συμβιβάστηκες στις επιθυμίες τους και τόλμησες να υψώσεις ανάστημα.
Κάπου εκεί είναι που αντιλαμβανόμαστε πως πολύ λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να αντέξουν όντως την αλήθεια σου. Για τους περισσότερους, η αλήθεια είναι ακόμα κάτι δύσπεπτο, απόμακρο, εξωπραγματικό. Προτιμούν να ζουν μέσα σ’ ένα παραμύθι, όπου τα πάντα είναι όμορφα και ιδανικά.
Κι αν κάποιος παράτολμος τολμήσει να τους ταρακουνήσει από το ψέμα, μέσα στο οποίο ζουν, εκείνοι βιάζονται να το βάλουν στα πόδια για να γλιτώσουν. Αρχίζουν κι αναζητούν καινούρια παραμύθια με νέους πρωταγωνιστές, που θα τους χαρίσουν το τέλος που επιθυμούν οι ίδιοι.
Τους ανθρώπους αυτούς άδικα θα προσπαθήσεις να τους σταματήσεις. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια σου, δε θα μπορέσουν να δεχτούν κι εσένα τον ίδιο.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Τσαμπίκας Ρόγγα: Κατερίνα Καλή.
Συντάκτης: Κατερίνα Τσαμπίκα
