Όλα τα σπουδαία ξεκινάνε με το «Μου ήρθε μια ιδέα!»

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο σημαντικά, για τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί μια λύση, έτσι ώστε να βγούμε άμεσα απ’ το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε εισέλθει. Κάποια απ’ αυτά, ωστόσο, εξακολουθούν να μας βασανίζουν ακόμα και μέρες μετά απ’ την εμφάνισή τους, καθώς καμία απ’ τις προτεινόμενες λύσεις δε φαντάζει ιδανική για την αντιμετώπισή τους.

Το φορτίο που κουβαλάς μέρες τώρα γίνεται διπλάσιο όταν η λύση την οποία ψάχνεις αγωνιωδώς να βρεις αφορά το πρόβλημα κάποιου άλλου. Πρόκειται για μία εσωτερική, επιτακτική ανάγκη που πηγάζει από μέσα σου και σου επιβάλλει να βοηθήσεις τον άλλον, το ταχύτερο δυνατόν, αλλά και να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι ικανός να λύσεις το γρίφο που έχει προκύψει.

Κάπως έτσι περνάνε, λοιπόν, οι μέρες κι εσύ προσπαθείς να επιστρατεύσεις τη λογική σου, αντιστεκόμενος σε όλους τους εξωτερικούς περισπασμούς, προκειμένου να βρεις τη μαγική λύση. Ακόμα κι οι συζητήσεις με τους γύρω σου, συνήθως, φαντάζουν αδιάφορες καθώς το μυαλό σου –όντας προσηλωμένο στο στόχο του– αδυνατεί να εστιάσει σε οτιδήποτε λαμβάνει χώρα εκείνη τη στιγμή.

Πολλές φορές απογοητευμένος απ’ την αδυναμία σου να σκεφτείς και να δώσεις μια επιτυχή έκβαση στο πρόβλημα, αποφασίζεις να τα παρατήσεις. Τότε είναι η στιγμή, θεωρώ, που συμβαίνει αυτό που ονομάζουμε επιφοίτηση. Είναι εκείνη η θεία έμπνευση που έρχεται εντελώς απροειδοποίητα, σε ακαθόριστο χρόνο και τόπο και σε κάνει να αναφωνείς γεμάτος ενθουσιασμό: «Μου ήρθε μια ιδέα».

Άραγε πόσα σπουδαία πράγματα έχουν ξεκινήσει από ανθρώπους που είχαν τέτοιες ουρανοκατέβατες ιδέες; Αρκεί να αναλογιστούμε τη γνωστή φράση του Αρχιμήδη: «Εύρηκα-εύρηκα», όταν ανακάλυψε τη γνωστή «Αρχή περί της άνωσης», όπως και πολλών άλλων επιτυχημένων ανθρώπων που κατάφεραν να διακριθούν, απλά και μόνο, με την υλοποίηση μιας ιδέας τους.

Τι είναι αυτό, όμως, που καθιστά εκείνες τις «θεόσταλτες» ιδέες, τόσο επιτυχημένες; Το πρώτο βήμα προς την επιτυχία είναι η πίστη που έχεις σε εκείνη την ιδέα, το κατά πόσο δηλαδή είναι η κατάλληλη, αλλά και στον εαυτό σου για το κατά πόσο είσαι ικανός να την υλοποιήσεις. Από εκεί και πέρα χρειάζεται θάρρος και τόλμη για να πετύχεις. Το θάρρος κυρίως για να την εφαρμόσεις και να την υποστηρίξεις σε οποιονδήποτε δύσπιστο τύχει να βρεθεί στο δρόμο σου, ενώ την τόλμη για να μπορέσεις να αντέξεις τις καινούριες προκλήσεις που θα εμφανιστούν μπροστά σου.

Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να πετύχει αν δεν έχει την απαραίτητη υποστήριξη, που χρειάζεται ο καθένας από εμάς για να ξεκινήσει και να συνεχίσει. Πάντα χρειαζόμαστε ανθρώπους δίπλα μας, οι οποίοι θα είναι εκεί για να μας ενθαρρύνουν, αλλά και να μας στηρίξουν στην πρώτη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουμε. Ανθρώπους που μας θαυμάζουν κι ενθαρρύνουν τις ιδέες μας, όσο παράτολμες κι αν αυτές είναι.

Παρ’ όλα αυτά η μεγαλύτερη επιτυχία αναδεικνύεται στο τέλος. Είναι εκεί, όπου αφού έχεις υλοποιήσει την ιδέα σου, αναλογίζεσαι πόσο ικανοποιημένος είσαι απ’ το τελικό αποτέλεσμα. Καλώς ή κακώς, καμιά ιδέα δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη αν δεν έχει επιτύχει πρώτα να ικανοποιήσει τον ίδιο τον δημιουργό της.

Όλα αυτά τα συστατικά θεωρούνται απολύτως αναγκαία για να χαρακτηριστεί μία ιδέα ως περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένη. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να θεωρούμε αυτές τις ιδέες ως θεόσταλτες.

Αποτελούν ξεκάθαρα ένα συνδυαστικό προϊόν δικής μας προγενέστερης μάθησης και γνώσης από ανάλογες περιπτώσεις. Το κατά πόσο καλά συνδυάστηκε, όμως, αυτή η γνώση, θα εξαρτηθεί κυρίως απ’ το αποτέλεσμα. Από το πόσο, δηλαδή, μας ωφέλησε αλλά κι από το πόσες και τι θυσίες απαιτήθηκαν για να γίνει πράξη.