Αυτός που ήσουν κάποτε, θα ήθελε να σου μιλάει τώρα;

Ο παρελθοντικός σου εαυτός θα ήταν περήφανος για σένα σήμερα; Αν είχες την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του και να του πεις ό,τι έχεις πετύχει, για ποια πράγματα θα του έλεγες; Ποια γεγονότα και ποια επιτεύγματα; Θα τολμούσες να πεις πως ξαναγύρισες στην πρώην σχέση σου μετά τον χωρισμό σας; Ή για το μεθύσι που έκανες στο οικογενειακό τραπέζι κι έβγαλες στη φόρα όλα τα κατάλοιπα που είχαν συσσωρευτεί μέσα σου; Ή ακόμα για το ότι δεν ασχολείσαι με το αντικείμενο που σπούδασες και που τόσο πολύ κόπιασες γι’ αυτό; Θα συζητούσατε για τη σχέση σου με τ’ αδέρφια σου και πώς αυτή άλλαξε μέσα στα χρόνια;

Υπάρχουν πολλά πράγματα, τα οποία ο παρελθοντικός σου εαυτός θα ήθελε να μάθει. Μπορεί για κάποια απ’ αυτά να μην έχει εικόνα όμως. Όπως για παράδειγμα, για τα νέα πρόσωπα που εισβάλλουν στη ζωή σου, ή ακόμα και για την πόλη ή χώρα που μένεις τώρα. Ωστόσο, σίγουρα θα ήθελε να μάθει με τι ασχολείσαι, αν πέρασες στη σχολή που ήθελες στα 17 σου κι αν βρήκες την δουλεία των ονείρων σου. Θα σε ρώταγε πότε έκανες την πρώτη σου σχέση και πώς κατέληξε. Η παρέα με παιδιά έχει μείνει ίδια ή έχετε σπάσει, θα μπορούσε να είναι μια άλλη ερώτηση. Ακόμα κι αν πίνεις τον καφέ σου σκέτο, αν καπνίζεις, αν πας καθόλου για περπάτημα.

Δεν υπάρχει κάποιο σχεδιάγραμμα για τις ερωτήσεις που θα έπεφταν στο τραπέζι σε μια τέτοια συνθήκη. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ερώτηση, από την πιο σοβαρή στην πιο αστεία. Ωστόσο, οι απαντήσεις που θα έδινες, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ότι θα σε έβαζαν σε μια βολική θέση. Ο τότε εαυτός σου με τον τωρινό, είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές απόψεις και σκεπτικό και το πιο σημαντικό, με διαφορετικά θέλω. Όμως, ο τότε εαυτός σου, ήταν κι ο ιδεαλιστής, ο ασυμβίβαστος, ο ονειροπόλος. Ο τωρινός;

Σε κάθε περίπτωση, η έκβαση της συζήτησης αυτής θα μπορούσε να είναι διττή. Η μία περίπτωση θα ήταν να διαφωνεί ο past self σου με ό,τι κίνηση έχεις κάνει μέχρι σήμερα κι η δεύτερη να σε υποστηρίξει με όλο του το είναι. Στην πρώτη περίπτωση, το να είναι αντίθετος ο τότε εαυτός σου θα σε φέρει σε μια συνθήκη προ των ευθυνών των αποφάσεών σου. Έτσι, το να αντιδράσει αρνητικά στην αλλαγή καριέρας σου μετά από κόπο και διάβασμα που είχες ρίξει είναι λίγο δικαιολογημένο και θα σε κάνει να σκεφτείς μήπως ξεπουλήθηκες ή συμβιβάστηκες πολύ εύκολα. Ήταν άραγε συνετός ο δρόμος που διάλεξες, ή απλώς βατός;

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει κι η πιθανή θετική αντίδραση. Αυτή θα πρέπει να είναι κι ο λόγος να σ’ εκτιμήσεις παραπάνω, να πάρεις μια βαθιά ανάσα, να ξεκουραστείς λιγάκι. Γιατί όταν θα εξιστορείς το τι έχεις πετύχει και το τι έχεις κάνει στη ζωή σου, είναι ο,τι πιο σημαντικό να αντικρίσεις τον άνθρωπο που ήσουν κάποτε πνιγμένο στη συγκίνηση και την περηφάνια. Αυτή ακριβώς τη στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πως όλοι σου οι κόποι, όλες οι ατυχείς σου αποφάσεις, όλα τα στραβοπατήματα, οδήγησαν σε κάτι ξεχωριστό, κάτι για το οποίο τώρα ο παιδικός σου -ίσως- εαυτός χοροπηδάει από την χαρά του και φυσάει σερπαντίνες για πάρτη σου.

Αν τώρα θελήσουμε λιγάκι να γίνουμε ρεαλιστές, ίσως δε θα έπρεπε να σε νοιάζει και πολύ αν ο εαυτός σου στο παρελθόν είναι περήφανος πια για σένα. Ίσως γιατί εκείνος δεν ήξερε, φανταζόταν. Ενώ εσύ, δρας με άλλα κριτήρια. Η σωστή ερώτηση είναι, αν εσύ είσαι περήφανος/η για τον σημερινό σου εαυτό; Αυτή την ερώτηση πρέπει ν’ απαντήσεις. Αν οι μέχρι τώρα αποφάσεις σου σε αφήνουν να κοιμάσαι ήσυχος, αν οι σκέψεις και στάσεις σου συμβαδίζουν με τα πιστεύω σου, αν ζεις ηθικά, αν δε σε τιμωρεί το σώμα σου αλλά σ’ αγαπάει, τότε δεν οφείλεις σε κανέναν καμία εξήγηση. Να πράττεις και να σκέφτεσαι με άξονα το τωρινό σου μέτρο περηφάνιας. Είναι το μόνο που μπορείς πραγματικά να επηρεάσεις.