Πόσες φορές έχεις τσακωθεί με τ’ αδέρφια σου σε σημείο να πιάνεστε στα χέρια και να μη μιλιέστε για ώρες, για κάτι εντελώς ασήμαντο, όπως ποιος θα μπει πρώτος για μπάνιο ή ποιος ήπιε την τελευταία γουλιά του αγαπημένου σας χυμού; Πόσες φορές επίσης μετά από έναν άσχημο καβγά, έχουν λυθεί όλες σας οι διαφωνίες απλώς και μόνο γιατί κάτι σας έκανε να ξεκαρδιστείτε στα γέλια; Είτε αυτό ήταν ένα παραπάτημα του ενός που θα οδηγούσε σε τούμπα της χρονιάς είτε γιατί η μαμά σας σάς έκανε ένα ατυχές σχόλιο κι έτσι τηλεπαθητικά εντοπίσατε ένα υπονοούμενο και γελάσατε με την ψυχή σας.
Η απάντηση και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια θαρρώ. Αμέτρητες φορές. Αυτή είναι όμως κι η ξεχωριστή σχέση ανάμεσα στ’ αδέρφια. Η αρχή της συνύπαρξης αυτής, είναι άδοξη και ψυχολογικά εξουθενωτική σε κάποιες περιπτώσεις. Η κατάληξή της όμως, ξεπερνάει κάθε φαντασία, καθώς πλέον δεν μπορείς χωρίς το αδέρφι σου. Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να έχεις σχεδιάσει, είναι δεδομένη η παρουσία του, ασχέτως της οποιαδήποτε διαφοράς ηλικίας (όσον αφορά την περίοδο της ενηλικίωσης).
Για κάθε τι που σου συμβαίνει στην καθημερινή σου ζωή, ενημερώνεις τα αδέρφια σου, για βοήθεια ή κάποια εξυπηρέτηση ή ένα delivery του τάπερ που σου ετοίμασε η μαμά για τη δουλειά. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θ’ ανταποδώσεις τη χάρη∙ χωρίς όμως να λέγεται, είναι αυτονόητο. Ζητάς τη γνώμη τους για κάτι που σε προβληματίζει γιατί ξέρεις ότι θ’ ακούσεις την αλήθεια, χωρίς όμως να παρεξηγηθείς και φυσικά γιατί ξέρετε ο ένας τον άλλον καλύτερα από τον καθένα.
Επίσης, από μια ηλικία και μετά, γίνεστε ο ένας για τον άλλον και μια αθόρυβη σταθερή δύναμη υποστήριξης σχετικά με τη σχέση που έχει ο καθένας σας με τους γονείς σας. Συνήθως, στην περίοδο της εφηβείας όπου ξεκινούν οι πρώτες επαναστάσεις, οι πρώτες σοβαρές διαφωνίες κι οι πρώτοι σοβαροί τσακωμοί, η συνεργασία μεταξύ σας είναι ακλόνητη. Είστε εκεί ο ένας για τον άλλον και με την υπεράσπιση πρώτης γραμμής, προσπαθείτε να βρείτε το δίκιο σας σε μια μάχη με άγνωστο αποτέλεσμα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι συμφωνείτε ή ότι δεν έχετε πει μια κουβέντα παραπάνω μεταξύ σας για το ίδιο θέμα.
Η ύπαρξη ενός αδερφού ή αδερφής, είναι κάτι που με τα χρόνια εκτιμάς και νιώθεις πιο έντονα τη χρησιμότητά της. Τότε είναι που αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια και σκέφτεσαι την αντίδραση που είχες στο άκουσμα των νέων για μωρό που θα έρθει στο σπίτι. Κατά πάσα πιθανότητα και σύμφωνα με πηγές της οικογένειας, η αντίδρασή σου ήταν αρνητική με κυριότερα συναισθήματα τη ζήλια και τον θυμό. Πλέον, τα συναισθήματα αυτά μοιάζουν και λίγο αστεία, καθώς όσα νιώθεις πια, περιλαμβάνουν απεριόριστη αγάπη και περηφάνια για το σημείο στο οποίο έχει φτάσει επιτέλους η σχέση σας αλλά κι ανυπομονησία για το μέλλον, για το πώς θα εξελιχθεί η σχέση σας όταν θα αποκτήσετε τις δικές σας οικογένειές και τις υποχρεώσεις σας.
Κανείς δεν είπε πως δε θα τσακωθείτε ξανά ή πως δε θα διαφωνήσετε για κάτι. Ξέρεις όμως πως στο τέλος θα τα βρείτε χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να το κρατάτε μανιάτικο ο ένας στον άλλον. Οι τσακωμοί σας, ωστόσο, όταν είναι να συμβούν, θα είναι μεγάλοι, σοβαροί κι έντονοι. Ακριβώς γιατί υπάρχει αγάπη ανάμεσά σας και θέλετε το καλύτερο ο ένας για τον άλλο. Θα εξακολουθήσετε όμως ν’ αγαπάτε και να στηρίζετε τ’ αδέρφια σας, ό,τι και να συμβεί, ό,τι και ειπωθεί, όσο και να τσακωθείτε.
Η αδελφική αυτή η σχέση, μετά τα όσα έχει περάσει, αρχίζει να γίνεται πιο φιλική κι εν τέλει δεν έχει κάποια διαφορά από μια σχέση ανάμεσα σε δύο κολλητούς φίλους. Οι αξίες της παραμένουν ίδιες και λαμβάνοντας υπόψιν ότι είστε κι αδέρφια, οι αξίες αυτές έχουν πιο μεγάλη βαρύτητα κι επηρεάζουν ένα τσικ παραπάνω τη μεταξύ σας σύνδεση. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα έρθετε αντιμέτωποι σ’ έναν καβγά ρίξτε και λίγο νερό στο κρασί σας. Αφού στο τέλος, αν είναι να έχετε έναν απόλυτο σύμμαχο δίπλα σας, θα είναι σίγουρα ο ένας τον άλλο.
Υ.Γ: Θυμήσου την επόμενη φορά να ρωτήσεις για την τελευταία γουλιά του χυμού ή για το τελευταίο κομμάτι παστίτσιο της γιαγιάς!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου