Όπως και να το κάνουμε, η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό η ζωή μας δείχνει το πιο μοχθηρό της πρόσωπο. Τα ‘χουμε πει πολλές φορές, ίσως να φταίμε κι εμείς σε πολλά σημεία. Όμως δεν παύουμε να ‘μαστε άνθρωποι συναισθηματικοί, με μεσογειακό ταμπεραμέντο, γι’ αυτό και προσπαθούμε πάντα να διασκεδάζουμε, με σκοπό να διασκορπίζουμε τη θλίψη μας. Γι’ αυτό το λόγο οι διάφορες έξοδοι παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στην ψυχοσύνθεσή μας.
Σίγουρα μια έξοδος πάντα βοηθάει, όμως εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι η παρέα, ο φίλος ο αγαπημένος, το καλαμπούρι, το κρύο αστείο, το πλατύ γέλιο, ο αστεϊσμός, η πλάκα κι όση ανεμελιά μας έχει απομείνει. Εμείς οι Έλληνες γελάμε με το παραμικρό. Λέμε ανέκδοτα κρύα ή έξυπνα, δεν έχει σημασία, με τα οποία γελάμε κι αυτό μας σώζει.
Το γέλιο περιορίζει το στρες, επαναφέρει τις λειτουργίες του οργανισμού μας σε φυσιολογικά επίπεδα, ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος και δυναμώνει τ’ ανοσοποιητικό μας σύστημα. Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους μας προτρέπει από μόνο του να υιοθετήσουμε την υπερβολή. Και τι θεωρείται υπερβολή; Για παράδειγμα, το χιούμορ προκαλεί το γέλιο μέσα από κάποιο λογοπαίγνιο, ένα οξύμωρο σχήμα ή ακόμη και μέσα απ’ την επιτηδευμένη υπερβολή. Σαν να λέμε, τερατολογούμε κατά μία έννοια, προκειμένου να ξεφύγουμε απ’ τα τετριμμένα.
«Addito salis grano» μας έλεγε γύρω στο 50 μ.Χ ο Πλίνιος, δηλαδή σ’ ότιδήποτε λέω προσθέτω και λίγο αλάτι. Κάπως έτσι άλλωστε, μας προκαλεί το γέλιο κι ένα ανέκδοτο. Μην ξεχνάμε πως το μόνο πράγμα που δε χορταίνει κανείς είναι οι υπερβολές. Επομένως, το στοιχείο της υπερβολής επιβάλλεται στις συναναστροφές μας, όταν αυτό μας κάνει να γελάμε. Μ’ αυτόν τον τρόπο ωφελούμαστε πολλαπλώς.
Ακόμη, ο σαρκασμός κι ο αυτοσαρκασμός, τα οποία άλλωστε θεωρούνται δείγματα προηγμένου χιούμορ, μας βοηθούν ν’ ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής. Γιατί, για παράδειγμα, να κατηγορούμε συνεχώς τα πολιτικά δρώμενα; Συνειδητοποιούμε πως με το να τα παίρνουμε όλα στα σοβαρά, καταστάσεις όπως η διαφθορά, η κοροϊδία κι η απάτη δεν αλλάζουν κι αυτό είναι εν μέρει δική μας επιλογή. Καταλήγουμε λοιπόν ν’ αυτοσαρκαζόμαστε για την αφέλειά μας και την ανικανότητά μας να ξεχωρίσουμε δυο γαϊδουριών άχυρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεχνάμε για λίγο τα προβλήματά μας και τους δίνουμε έναν πιο ανάλαφρο τόνο.
Συνήθως, όσοι μπορούν να κρίνουν τον εαυτό τους έχουν χιούμορ και κατά συνέπεια τους είναι ευπρόσδεκτα τ’ αστεία των άλλων. Κάντε λοιπόν μία λίστα με τα ελαττώματά σας και ξεκινήστε να χλευάζετε καλοπροαίρετα τον εαυτό σας γι’ αυτά. Σε λίγο, θα σας γίνει συνήθεια και θα το κάνετε χωρίς να το καταλαβαίνετε. Είναι σίγουρο ότι θα νιώσετε πολύ καλύτερα, απ’ τη στιγμή που κανείς δε θα προλάβει να σας κρίνει για κάτι τ’ οποίο πρώτοι εσείς παραδεχτήκατε.
Τέλος, αυτό που συναντάμε σ’ ανεπάρκεια σ’ όλες τις ηλικίες, εκτός απ’ την παιδική, είναι ο ενθουσιασμός. Κι όμως, δεν είναι και πολύ δύσκολο να γίνει κανείς περισσότερο ενθουσιώδης, έστω και λίγο επιτηδευμένα γι’ αρχή. Για παράδειγμα, δείξτε ενθουσιασμό και προθυμία, ακόμα κι όταν δεν το νιώθετε να πηγάζει σ’ αφθονία. Δεχτείτε την πρόταση του φίλου σας για κάποια έξοδο, έστω κι αν αυτό δεν το βρίσκετε και τόσο διασκεδαστικό με την πρώτη σκέψη. Πάντα υπάρχει το απρόοπτο που μπορεί να γεμίσει τη μέρα σας με χαρά κι ενέργεια.
Επιμέλεια Κειμένου Νάντιας Κοκκίνου: Ιωάννα Κακούρη
