Έχουμε την τάση να συνδέουμε ένα χαρακτηριστικό με ένα άλλο, έτσι γιατί για κάποιο λόγο τα δύο αυτά στοιχεία στο μυαλό μας πάνε πακέτο ή έστω θα θέλαμε να συνδυάζονται, ώστε να μην πέσουμε έξω στις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις μας. Βλέπουμε έναν άνθρωπο με ευαισθησίες κι απευθείας το μυαλό μας πάει στις αδυναμίες του κι έναν άλλο που μοιάζει δυναμικός κι αυτό το μεταφράζουμε ως άτρωτος.
Φυσικά, οι ρόλοι σε κάθε είδους σχέση είναι δυναμικοί και δεν εξαρτώνται μόνο από την προσωπικότητα και τις συνήθειές μας, αλλά κι απ’ το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας και τις ισορροπίες που πρέπει να τηρηθούν. Για παράδειγμα, εάν είσαι πιο συγκαταβατικός από το φιλαράκι σου μπορεί να θεωρηθείς και πιο άβουλος, κι ας παίρνεις στην πραγματικότητα τόσες και τόσες αποφάσεις κάθε μέρα. Αν πάλι το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου είναι λιγότερο συναισθηματικό από σένα, ίσως εσύ θεωρηθείς πιο αδύναμος. Συγκεκριμένο μοτίβο σίγουρα δεν υπάρχει κι όμως στο μυαλό μας δένουμε κάποια επίθετα με κάποια άλλα, όταν θέλουμε να προσδιορίσουμε τον χαρακτήρα κάποιου. Από τη στιγμή όμως που δεν έχουμε επαρκή στοιχεία και που ο συνδυασμός είναι καθαρά προϊόν δικών μας αντιλήψεων και προκύπτει συνειρμικά, αυτή τη στιγμή κάθε συναισθηματικό δυναμικό τυπάκι δικαιούται να νιώσει θιγμένο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν βλέπουμε ανθρώπους να ταΐζουν αδέσποτα. Εύκολα μπορούμε να θεωρήσουμε πως τα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι ευαίσθητα. Μπορούμε όμως να πούμε μετά βεβαιότητας πως η ευαισθησία προς τα ζώα είναι ενδεικτική μιας γενικότερης ευαισθησίας του ατόμου που εκφράζεται και στις διαπροσωπικές του σχέσεις; Ένα άλλο παράδειγμα είναι να θυμάται κανείς ημερομηνίες γενεθλίων και επετείων. Για πολλούς αυτό αποτελεί μια υπέρτατη πράξη ευαισθησίας, πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται κι απ’ την πρόθεση του άλλου να οργανώσει και κάτι για την περίσταση. Παρ’ όλο που η συγκεκριμένη κίνηση αναμφισβήτητα συγκινεί, στο δικό μου μυαλό που δε θυμάμαι ούτε τι έφαγα το μεσημέρι, δεν είναι και τόσο ενδεικτικό ευαισθησίας. Ρομαντισμού ίσως, ναι. Αλλά κι αυτή είναι μια ακόμη σύνδεση που κάνουμε για δύο χαρακτηριστικά, θεωρώντας ότι για κάποιο λόγο πάνε πακέτο.
Η δυναμικότητα έχει διαφορετικούς τρόπους να εκδηλωθεί. Είναι η πρωτοβουλία να πάρεις γρήγορα σημαντικές αποφάσεις; Μήπως είναι η ισχυρή άποψη και η εδραίωση της θέσης σου για κάθε ζήτημα αυτή που μπορεί να σε κάνει να χαρακτηριστείς δυναμικός; Είναι η όψη και κορμοστασιά σου; Διαλέγεις και παίρνεις. Όλα περιστρέφονται γύρω απ’ την ίδια έννοια, τη δύναμη. Θέλουμε να πιστεύουμε πως η δυναμικότητα δε συνδέεται με την ευαισθησία, γιατί στερεοτυπικά μας έχει εντυπωθεί πως η ευαισθησία αποτελεί κάποιο είδος αδυναμίας. Η δυναμικότητα δε, περιγράφεται ως το πιο μοναχικό σπορ. Μόνος ανεβαίνεις στην κορυφή και αυτό φυσικά είναι δύσκολο να το πετύχει ένας άνθρωπος που θεωρείται κάπως πιο αδύναμος.
Οι ισχυρές απόψεις και ο δυναμισμός ενός ατόμου δεν μπορεί παρά να αφορούν τον ίδιο και μόνο, εν αντιθέσει με την ευαισθησία που περιλαμβάνει και τα συναισθήματα προς το περιβάλλον μας. Γι’ αυτό, το ότι κάποιος κοιτάει ψηλά δεν τον εμποδίζει με κανένα τρόπο να κοιτάει και γύρω, πόσο μάλλον αν γύρω του και συγκεκριμένα δίπλα του βρίσκονται αγαπημένα του πρόσωπα.
Συντάκτης: Μαρία Μόρρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
