Πολλοί είναι αυτοί που λατρεύουν να διαβάζουν βιβλία. Στην περίπτωσή μου μπορώ να πω με σιγουριά πως πέρα απ’ το να τα διαβάζω, λατρεύω και να τα χαζεύω. Τακτοποιημένα στη σειρά, πυκνά-πυκνά ώστε να χωρέσουν στα ήδη βαρυφορτωμένα ράφια της βιβλιοθήκης. Διστακτικά θα ομολογήσω και μια δόση εγωκεντρικής ευχαρίστησης καθώς βλέπω αυτή τη σειρά όλο και να μεγαλώνει. Τελευταία, βρέθηκα χωμένη ανάμεσα στα βιβλία της παιδικής μου ηλικίας. Μέσα στα πολλά, ένα ήταν αυτό που γρήγορα ξεχώρισε. Αδιαφορώντας για την περίσσεια σκόνης που ’χε μαζέψει, το τραβάω απ΄τη στοίβα κι αφήνω τις αναμνήσεις να με κατακλύσουν.
Η ιστορία αφορά δύο παιδιά, δύο αγαπημένους φίλους που ακούνε στο όνομα Ερνέστο και Σαλώμη. Ο Ερνέστο αγαπάει τη Σαλώμη και η Σαλώμη αγαπάει τον Ερνέστο. Γι’ αυτό και καθόλου παράξενο δε φαίνεται όταν ξαφνικά η Σαλώμη αναστατώνεται με την αλλαγή στη διάθεση του Ερνέστο. Δε θέλει εξάλλου ο φίλος της να είναι δυσαρεστημένος μαζί της, ούτε φυσικά να σταματήσει να την αγαπάει. Περίεργα εξελίσσονται τα πράγματα καθώς όλο και περισσότερα γεγονότα αρχίζουν να προβληματίζουν τη Σαλώμη και να τη βάζουν σε βαθιές σκέψεις. Μια της τραβάει τα μαλλιά, μια τη ρίχνει απ’ το ποδήλατο και την τραβάει απ’ την κουκούλα. Κι όλο τη στεναχωρεί κι όλο την κάνει να κλαίει. Και τελοσπάντων πού θα πάει αυτή η βαλίτσα με τα πειράγματα, σκέφτεται ορθώς.
Κι ο καθένας απ’ την παρέα προσπαθεί να δώσει μια απάντηση, να βρει μια εξήγηση στο ανεξήγητο αυτό φαινόμενο. Τι είναι αυτό που σε κάνει να ξεκινάς καλά του καθουμένου τα πειράγματα απέναντι σε κάποιον που αγαπάς; Τι είναι αυτό που σε κάνει τη μια λυπημένο όσο και μια βροχερή ημέρα και την άλλη χαρούμενο, σαν το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ότι πέφτεις, πέφτεις στα πατώματα, κάτι όπως κι όταν πέφτεις απ΄ το ποδήλατο κάνοντας σβούρες. Αυτό που σε κάνει να κοκκινίζεις, να καίγεσαι σαν να ‘χεις σαράντα πυρετό, κι όμως ούτε λαιμός ούτε κοιλιά να σε πονάει. Μόνο σαν κάτι να πετάει μέσα σε αυτή, να φτερουγίζει επίμονα, καθώς προσπαθεί απελπισμένα να βρει μια έξοδο. Ακόμη και σήμερα την απάντηση δεν έχω νιώσει πως την έχω κατακτήσει. Αν βοηθάει κάπως, στο εξώφυλλο του βιβλίου γράφει με βαθύ κόκκινο, «Ο ερωτευμένος» της Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ.
Δε θέλω να απαντήσω αν όντως ο Ερνέστο έχει ερωτευτεί τη Σαλώμη, ούτε κι αν μετά τον έρωτα έχει πάψει πια να την αγαπάει όπως και πριν. Ούτε και θέλω να σκεφτώ αν θα μπορούσε να την έχει ερωτευτεί αν δεν την αγαπούσε ήδη. Το παιδικό μου μυαλό ένα μόνο πράγμα έχει κρατήσει. Ο Ερνέστο αγαπάει τη Σαλώμη και η Σαλώμη αγαπάει τον Ερνέστο. Ο Ερνέστο ερωτεύεται τη Σαλώμη και η Σαλώμη είναι ερωτευμένη με τον Ερνέστο, κι ας μη το ξέρει ακόμη. Ποιο ήρθε πρώτο δεν έχει και πολλή σημασία, όσο και τα δύο παραμένουν ταυτοχρόνως σε ισχύ. Κι αν αυτό μπορεί να είναι μόνο ένα φανταστικό σενάριο ενός παιδικού μυαλού, το μόνο που εύχομαι είναι ο επόμενός μου έρωτας να είναι ο παιχνιδιάρικος έρωτας που έχει σκεφτεί μυαλό παιδιού.
Συντάκτης: Μαρία Μόρρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
