Έχεις αναρωτηθεί γιατί όλες οι σχέσεις σου είναι καταδικασμένες να τελειώνουν σύντομα; Γιατί ενώ θεωρείς πως παραχωρείς προτεραιότητα στις ανάγκες των άλλων, κανείς δε σέβεται τις δικές σου ανάγκες- κατ’ εσέ; Μήπως νιώθεις κατώτερος κι ανεπαρκής, συγκρίνοντας αδιάκοπα τον εαυτό σου με άλλους ανθρώπους γύρω σου; Ανησυχείς μήπως λίγο περισσότερο για αόρατα μικρόβια αποφεύγοντας τις πιο στενές επαφές και βρίσκεσαι κάτω από τη στέγη και την προστασία των γονιών σου; Ίσως κρύβεται κάτι πίσω από αυτά τα μοτίβα, το σκέφτηκες ποτέ;
Όταν ήμασταν παιδιά, στην προσπάθειά μας να προστατευτούμε από ένα τραυματικό ή επίπονο γεγονός δημιουργήσαμε συγκεκριμένα σενάρια, βασισμένα στην ιδιοσυγκρασία και τις πεποιθήσεις μας. Ενώ όμως αυτά τα σενάρια ζωής, ή σχήματα όπως αποκαλούνται, ήταν ωφέλιμα στην παιδική ηλικία, στην ενήλικη ζωή μας γίνονται βλαπτικά δημιουργώντας εμπόδια και δυσκολίες στις σχέσεις μας, στη δουλειά μας και στην οικογενειακή μας ζωή.
1. Εγκατάλειψη
Η παγίδα της εγκατάλειψης συμπυκνώνεται στην πεποίθηση ότι οι δικοί σου άνθρωποι θα σε εγκαταλείψουν και στην απόγνωση της έντασης αυτής της πιθανότητας παγώνεις καθώς σε κατακλύζει ένας χείμαρρος συναισθημάτων. Συνέπεια αυτού είναι να δημιουργείς σχέσεις με άτομα που δεν είναι απόλυτα συναισθηματικά διαθέσιμα, είτε με το να είναι ήδη σε μια σχέση είτε με το να έχουν μια πιο αποστασιοποιημένη στάση αναζητώντας μια ελεύθερη σχέση. Απόρροια όλων αυτών είναι η υπερβολική προσκόλληση, η κτητικότητα και η ζήλεια, που απορροφούν όλη σου την ενέργεια και οδηγούν συνήθως στην πραγματική διάλυση της σχέσης. Η αναγνώριση του τραύματος της παιδικής ηλικίας, η αποφυγή ασταθών και επιπόλαιων συντρόφων και η καλλιέργεια της εμπιστοσύνης είναι σημαντικά αρχικά βήματα.
2. Δυσπιστία και κακοποίηση
Υποπτεύεσαι ότι οι άνθρωποι δίπλα σου και γύρω σου θα σε πληγώσουν συναισθηματικά, θα σε εξαπατήσουν με ψέματα και θα σε εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Υψώνοντας έναν ανυπέρβλητο τοίχο προστασίας γύρω σου και κάνοντας πρακτικά ακατόρθωτο το να σε πλησιάσει κάποιος είναι η λανθασμένη στάση που υιοθετείς. Η επιλογή επιφανειακών συντρόφων, με οξύθυμο χαρακτήρα, εκρήξεις θυμού αποτελεί ένα «οικείο» περιβάλλον που όμως δεν είναι υγιές και ασφαλές. Θέλει ουσιαστική βοήθεια ώστε να απεγκλωβιστείς από τις παρούσες επισφαλείς καταστάσεις αλλά και να δημιουργήσεις τις συνθήκες για ειλικρινά ζεστές ανθρώπινες σχέσεις.
3. Εξάρτηση
Η έντονη και διαρκής εξάρτηση από τους άλλους κάνουν την καθημερινότητα αδύνατη χωρίς τη συμβολή και τη συμβουλή τους. Η ανάγκη για υποστήριξη και κατεύθυνση, στερούν την πρωτοβουλία και την εξέλιξη, τόσο στην προσωπική ζωή όσο και στην επαγγελματική σταδιοδρομία. Η υπερ-προστατευτικότητα που βίωσες ως παιδί, στερεί τώρα την αυτονομία σου. Η ανάληψη δραστηριοτήτων και αποφάσεων με αυξανόμενη δυσκολία θα σε οδηγήσει στην πολυπόθητη ελευθερία.
4. Ευαλωτότητα
Δε νιώθεις ασφαλής ποτέ και η σκέψη σου περιστρέφεται γύρω από χιλιάδες επικείμενες καταστροφές, άλλες εξωπραγματικές και άλλες βάσιμες αλλά υπερβολικές. Η αρχική καλοπροαίρετη υπερπροστατευτικότητα των γονιών σου, μετέτρεψε τον κόσμο σε ένα άκρως επικίνδυνο μέρος για την υγεία, την ασφάλεια και την ευημερία σου. Η καταγραφή των φόβων σου και η ρεαλιστική εκτίμηση του κινδύνου που ενέχουν πιθανώς με έναν φίλο που εμπιστεύεσαι, είναι ικανή αρχή ώστε να μειωθεί το άγχος που σε κατακλύζει.
5. Συναισθηματική στέρηση
Με ένα συνεχές αίσθημα μοναξιάς που αντανακλά την ισχυρή πεποίθησή σου ότι κανείς δε σε αγαπά, δε σε καταλαβαίνει και δεν είναι πρόθυμος να καλύψει τις ανάγκες σου, γίνεσαι ψυχρός, ή ακόμα επιλέγεις ψυχρούς συντρόφους. Προστατεύεσαι είτε με το να εγκαταλείπεις πολύ γρήγορα τη σχέση, είτε με το να γίνεσαι απαιτητικός με συνέπεια οι άλλοι να σε εγκαταλείπουν με τη σειρά τους.
6. Κοινωνικός αποκλεισμός
Εδώ το συναίσθημα της διαφορετικότητας σε κάνει να απομονώνεσαι από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Το χαρακτηριστικό που κάποτε κάποιος απέρριψε επάνω σου, δημιουργώντας ένα αίσθημα κατωτερότητας που σε ακολουθεί από τότε και δυσκολεύει την προσαρμογή σου στο παρόν. Η αμηχανία και η συστολή, η αίσθηση ότι δεν ανήκεις, ότι βρίσκεσαι στο περιθώριο είναι μερικά από τα συναισθήματα που πυροδοτούνται και σε αποτρέπουν από το να έρθεις κοντά και να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους. Το εγγενές άγχος απόδοσης και ένα αίσθημα ντροπής σε ωθεί να ενταχθείς σε άλλες ομάδες που βρίσκονται στο περιθώριο κι αυτές. Επανεξετάζοντας τη διαφορετικότητά σου, αντικατάστησε το άτομο που προσπαθείς να δείξεις ότι είσαι και πρόβαλλε τον όμορφο μοναδικό εαυτό σου.
7. Μειονεκτικότητα
Είμαι ανάξιος, δεν είμαι αρκετός. Αυτή η πρόταση απαρτίζει όλη την ουσία αυτής της παγίδας ζωής, που τώρα σε κάνει να φοβάσαι την αγάπη και να νιώθεις ότι δεν αξίζεις την ευτυχία. Μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον που συνεχώς σε σύγκριναν με τον αδελφό σου ή με όλο τον κόσμο, θεωρείς τώρα την απόρριψη φυσική συνέπεια.
8. Αποτυχία
Αν τα άλλα παιδιά θεωρούνταν πιο επιτυχημένα από τους γονείς σου, αυτή η αναίτια και άδολη σύγκριση είναι η βαθύτερη αιτία που θεωρείς ότι είσαι κάτι λιγότερο από όλους τους άλλους. Ο καθένας έχει τις δικές του μοναδικές κλίσεις και ικανότητες που είναι ικανές να τον οδηγήσουν στην επιτυχία. Σταμάτα να υπονομεύεις τον εαυτό σου και βάλε τις βάσεις για να αναδειχθούν τα ταλέντα σου!
9. Ανελαστικά στάνταρ
Εάν δίνεις υπερβολική σημασία στα χρήματα, στη δόξα, στην ομορφιά, στην εξουσία, παραγκωνίζοντας την υγεία, την ψυχική ισορροπία και τις αρμονικές σχέσεις, αυτό σε οδηγεί να γίνεσαι επικριτικός με τους άλλους και τελειομανής χωρίς τη δυνατότητα της αποτυχίας. Η υπερβολική πίεση από μια τέτοια συμπεριφορά σού στερεί τη χαρά να απολαύσεις τα μικρά πράγματα και την ουσιαστική ζωή. Αναγνώρισε ότι δεν υπάρχουν καταναγκαστικά στάνταρ και προσανατολίσου στην ισορροπία των βαθύτερων αναγκών σου.
10. Αυτονόητο δικαίωμα
Εάν θεωρείς ότι επιβάλλεται να έχεις ό, τι επιθυμήσεις ανεξάρτητα από τον χώρο, τον χρόνο και τα όρια των άλλων ανθρώπων, τότε μάλλον συμπεριφέρεσαι σαν κακομαθημένο παιδί που απαιτεί προσοχή και δεν έχει καμία πειθαρχία. Αναγνώρισε τις δικαιολογίες που προβάλλεις στον εαυτό σου και αντιμετώπισέ τις εποικοδομητικά. Η άρνηση των άλλων προς εσένα είναι δικαίωμα, μάθε να διαχειρίζεσαι την απογοήτευση που τη συνοδεύει και μην τα παίρνεις όλα προσωπικά.
Κάθε αλλαγή είναι ασφαλώς μια διαδικασία με διακυμάνσεις και εμπόδια, που όμως οδηγεί στον αληθινό εαυτό μας, εκείνον που έχει ξεχαστεί, θαφτεί, παραγκωνιστεί κάτω από την παραμέληση, την επίκριση, την εκμετάλλευση και την άδικη μεταχείριση τόσων χρόνων. Αφήνοντας πίσω το πληγωμένο παιδί που κρύβουμε μέσα μας, δημιουργούμε χώρο για τον ολοκληρωμένο ενήλικα που γινόμαστε μέρα με την ημέρα. Αρκεί να δώσουμε μια ευκαιρία, να μας αγαπήσουμε.
Συντάκτης: Βασιλική Υψηλάντη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
