Θέλεις-δε θέλεις, θα θελήσεις!

Η λογική έχει θεωρηθεί ως ένας αποκλειστικά αντικειμενικός παράγοντας που με τις τεχνικές της και τη χρήση επιχειρημάτων προσπαθεί να παρέχει τη λύση σε πολλά ανθρώπινα διλήμματα. Οι τεχνικές, ή τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί, ενέχουν τον κίνδυνο να μετατραπεί η ίδια η ορθολογική διαδικασία σε ένα αμφίθυμο δίλημμα, που ενώ εμπλέκει ηθικά, επιστημονικά κι άλλα επιχειρήματα, αποκλείει το συναίσθημα, το ένστικτο, την επιθυμία, όλα όσα χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη υπόσταση και την κάνουν τόσο μοναδική και ξεχωριστή. Αποκλείοντας όμως το ισχυρό ανθρώπινο πνεύμα, πόσο σε επαφή είμαστε στην πραγματικότητα με την ανθρώπινη πλευρά μας;

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκλείουμε τη λογική από τις σημαντικές αποφάσεις της ζωής μας, αλλά μήπως εμπλέκοντας λίγο περισσότερο το συναίσθημα, την αυθεντική επιθυμία, μήπως τότε η απόφασή μας θα ήταν πιο αντικειμενική κι αυστηρά προσωπική, όπως εξάλλου θα έπρεπε να είναι όλα μας;

Μήπως υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη, μια υποβόσκουσα πιθανώς επιθυμία, που παραμένει στα σκοτάδια, να αποκαταστήσουμε μια ισορροπία που έχει χαθεί, εν μέσω όλων αυτών των τεχνολογικών εξελίξεων, της πληθώρας πληροφοριών και τόσων άλλων; Τι θα συνέβαινε εάν αυξανόταν η ένταση αυτής της φωνής μέσα στον καθένα από εμάς που επιζητεί, που αναζητά διακαώς, που επιθυμεί σφοδρά κι η μείωση της έντασης της φωνής της λογικής, που μας οδηγεί σε σωστά συμπεράσματα αλλά μας απομονώνει πιθανώς σε μια στείρα και κάποιες φορές σε μια απελπιστική πραγματικότητα απογυμνωμένη από συναισθηματικές εξάρσεις- ή μήπως απολαύσεις;

Εξάλλου, χωρίς αυτό τον αυθορμητισμό, τη ζωηρή επιθυμία, την ενστικτώδη αντίδραση, πόσο ανθρώπινοι είμαστε κατ’ ουσία;

Χρησιμοποιώντας την αυθεντική μας επιθυμία, για οτιδήποτε είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί, ελεύθεροι, πλήρεις, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικά πινέλα και καμβάδες ώστε να ζωγραφίσουμε μια διαφορετική εικόνα, ένα περιβάλλον στο οποίο η αισιοδοξία κι ο ενθουσιασμός πρωτοστατεί κι εκφράζει την ουσία μας και τον σκοπό πιθανώς της ζωής μας. Ξεριζώνοντας από μέσα σου κάθε αντίσταση κι αμφιβολία, ακούγοντας τη φωνούλα μέσα σου που σε καλεί να ζήσεις αυθεντικά, μοναδικά, έντονα και με σεβασμό στις αυθεντικές επιθυμίες και δυνατότητές σου.

Δεν απαξιώνουμε τη λογική, σε καμία ασφαλώς περίπτωση, απλά τη χρησιμοποιούμε για τη διαδικασία, παίρνοντας την απόφαση της δυναμικής ανάληψης ευθύνης για τη ζωή μας με ενθουσιασμό κι αισιοδοξία που μόνο η επιθυμία και το πηγαίο πάθος μπορεί να μας προσφέρει, ως αφετηρία για μια μοναδική περιπέτεια να μάθουμε τόσο τον εξώτερο κόσμο όσο και τον εσώτερο, βαθιά κρυμμένο εαυτό μας. Οι νόμοι που διέπουν τη λογική, σημαντικοί μεν, αλλά όπως όλα, εξαρτώνται κι εκείνοι από τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις του κάθε ατόμου, οπότε πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν με σύνεση κι ιδιαίτερη προσοχή.

Παρασυρόμαστε από λανθασμένα λογικά συμπεράσματα, καθώς η αφετηρία μας είναι συχνά λανθασμένες απόψεις και πεποιθήσεις που μας οδηγούν σε μια απελπιστική πλάνη που ρίχνει ένα πέπλο σκότους στην κάθε ημέρα μας, αφαιρώντας κάθε αυθορμητισμό κι αισιοδοξία.

Σε πλήρη αντιδιαστολή, η αυθεντική, πηγαία επιθυμία φαίνεται να μας μεταφέρει στη σφαίρα της αισιοδοξίας, προσφέροντας μια άμεση και ζωηρή κινητοποίηση που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί, δυνατοί και πιο ανοιχτοί σε κάθε πρόκληση, ευκαιρία ή νέα εμπειρία. Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να παραδεχτεί ότι γνωρίζει τι είναι καλό ή καλύτερο για τον ίδιο, αλλά σίγουρα μπορεί να μας μιλάει για ώρες για εκείνο που ανάβει φωτιά στην ψυχή του, που τον μεταφέρει σε άλλους κόσμους μαγικούς, που τον εξυψώνει και του δίνει φτερά.

Η αυθεντική εσωτερική επιθυμία μας αποτελεί μια πρωτόγονη κραυγή για άμεση ζωή, στο εδώ και τώρα, στο σήμερα, δε θέλει αναβολές, φλέγεται να πραγματοποιηθεί, και στην πορεία ανάβει μια δημιουργική φλόγα μέσα μας, που μας μεταμορφώνει. Η αυθεντική επιθυμία θέλει να εκπληρωθεί και το ζητάει επιτακτικά τώρα, αμέσως.
Η λογική αποτελεί το φρένο, στις πολλές φορές παράλογες, κάποιες φορές επικίνδυνες, άλλες φορές άσκοπες επιθυμίες μας. Μας κρατάει ασφαλείς και μας προστατεύει πολλές φορές από τον ίδιο μας τον εαυτό, από τα σκοτεινά σημεία μας και τις ύποπτες γωνίες του μυαλού μας. Η επιθυμία από την άλλη, αποτελεί τον σπόρο που προέρχεται από τα βάθη της ψυχής μας κι απαρτίζει όλα όσα θέλουμε, είμαστε, σκεφτόμαστε.

Οι επιθυμίες έρχονται και παρέρχονται, αλλά χωρίς τη συνεχή παρουσία τους στη ζωή μας, το κίνητρο και η παρακίνηση να κάνουμε οτιδήποτε θα εξαφανίζονταν ταυτόχρονα. Η ζωή μας θα έμενε στάσιμη, θα έπαυε να κινείται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Η αυθεντική και επιτακτική επιθυμία μας, για οτιδήποτε μας παρακινεί, άλλοτε μας παρασύρει σε μια ονειροπόληση, σχηματίζοντας ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο στο πρόσωπό μας, αυτή είναι η πιο αυθεντική έκφραση του εαυτού μας. Αυτή μας κινητοποιεί, μας δίνει κατεύθυνση και νόημα στη ζωή μας.

Κατά τον Αριστοτέλη, «όλοι οι άνθρωποι ορέγονται να γνωρίζουν», εννοώντας να επεκτείνουν τις γνώσεις τους, να πάνε λίγο παρακάτω, μέσω της επιθυμίας τους για τα πάντα, εντός και εκτός. Κι υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου, από το ν’ αγκαλιάσεις τις επιθυμίες σου, να βγεις από τα στενά όρια της λογικής και να βυθιστείς σε όσα σε παθιάζουν; Ίσως χάσεις τον εαυτό σου, ίσως ανακαλύψεις όμως έναν νέο συναρπαστικό κόσμο.