Χάσε τον έλεγχο, αν τολμάς!

Ξημερώματα κι ακόμα απασχολεί το μυαλό σου. Πόσες και πόσες φορές δεν έχεις προσπαθήσει να απωθήσεις μια επιθυμία, αλλά περιέργως -ή και όχι- εκείνη αποτελεί μόνιμο κάτοικο στο μυαλό σου. Κάθε φορά που το θέλω σου έρχεται σε αντιδιαστολή με το πρέπει, με την ηθική πλευρά σου, το αποτέλεσμα είναι συχνά προκαθορισμένο.

Κι όσο απωθείς αυτήν την πλευρά, τόσο εκείνη γιγαντώνεται μέσα σου. Υποσχόμενος ότι την επόμενη φορά θα υποκύψεις στην επιθυμία κι όχι στον ηθικό περιορισμό, στο θέλω κι όχι στην πεποίθηση του κοινωνικά ορθού, στην υπερβολή.

Ακρασία, ή αλλιώς ακράτεια ως μια μορφή εσωτερικής πάλης, μιας πάλης που ταλαντεύεται ανάμεσα στο ηθικό και λογικό κομμάτι μιας απόφασης και στο διαμετρικά αντίθετό της, όπου χαρακτηρίζεται η έλλειψη εγκράτειας και η αδυναμία ενός ατόμου να θέσει περιορισμούς, λογικής, ηθικής ή άλλη μορφής, στα πάθη του. Η έλλειψη μέτρου παρά τις επιταγές της λογικής, οδηγεί στην έλλειψη ελέγχου του εαυτού, σε μια έκλυτη ζωή, παραδομένη σε υλικές, σωματικές και παντός είδους απολαύσεις.

Βασικό στοιχείο αυτής είναι δίχως αμφιβολία η εγγενής σύγκρουση μεταξύ των θέλω μας κι όσων έχουμε διδαχθεί. Όλες οι φιλοσοφίες μας προτρέπουν να είμαστε εγκρατείς, ηθικοί, ευγενικοί, εργατικοί και τόσα πολλά άλλα. Η εσωτερική σύγκρουση όμως συνεχίζεται, ίσως δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε ούτε στον εαυτό μας, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Άραγε υπάρχει κάποια απάντηση σ’ αυτό το αέναο κυνήγι της πραγματικής επίγνωσης του εαυτού και της ευδαιμονίας, αέναο στοιχείο αναζήτησης από την απαρχή του κόσμου;

Η ακρασία, μια κατάσταση που αντιτίθεται σε όσα γνωρίζεις, στην ορθή κρίση, που σε σπρώχνει να ενεργήσεις ενάντια σ’ αυτά, ακόμα κι αν γνωρίζεις ότι λανθάνεσαι. Λανθάνεσαι άραγε ποτέ ακούγοντας τις βαθύτερες ανάγκες του εαυτού σου; Ανθρώπινες ψυχές που περιπλανώνται καθημερινά, αναζητώντας ψήγματα χαράς, λαχταρώντας ανώτερες πνευματικές στιγμές, ολοκλήρωση, γαλήνη. Μήπως να βγάζαμε από τη  εξίσωση τη σύγκρουση, ή καλύτερα να μαθαίναμε να ζούμε μαζί της καθημερινά, και να αποφασίζαμε κάθε φορά για την επιλογή μας; Άλλωστε υπάρχει κάποια στιγμή που σταματάμε να σκεφτόμαστε, να συγκρίνουμε, να περιοριζόμαστε;

Αν το μυαλό μας δεν αδειάσει από εξωτερικά στοιχεία, συσσωρευμένα από χρόνια, δε θα υπάρξει ποτέ χώρος για νέα δεδομένα, νέες εμπειρίες και σκέψεις, συγκινήσεις. Για να απελευθερωθείς από όλα όσα σε βαραίνουν, ή νιώθεις ξένα επάνω σου, χρειάζεται να αρχίζεις να αναζητάς, να ρωτάς, να παρατηρείς και να αλληλεπιδράς με τον κόσμο γύρω σου. Θα ήταν ανώφελο να λέμε ότι μπορούμε να μάθουμε κάτι, εάν δεν το βιώσουμε.

Σκέψου το, μην το απορρίψεις αμέσως, τι πιστεύεις ότι θα γινόταν εάν αποφασίσεις να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, εάν μετακινηθείς πως την ακρασία, ή αλλιώς την έλλειψη εγκράτειας. Γνωρίζω πως αυτό ίσως έρθει σε αντίθεση με όσα πιστεύεις ως αυτήν τη στιγμή. Αν, δοκίμαζες έστω και για λίγο, πειραματικά, να ανταλλάξεις τις μέτριες και βαρετές στιγμές σου, αν αφαιρούσες το δίχτυ ασφαλείας που περιβάλλει τη ζωή σου, αν απαλλασσόσουν από το μέτρο και περνούσες στην αντίπερα όχθη της υπερβολής.

Αν βυθιστείς στη δράση, σε όσα φοβάσαι, ποθείς αλλά ντρέπεσαι να το παραδεχτείς, αν ανοιχτείς σε νέες εμπειρίες με πάθος, αν τρέξεις, παίξεις μέχρι τελικής πτώσης, φύγεις για την άλλη άκρη του κόσμου, απολαύσεις ένα γεύμα, ένα σώμα, μια μοναδική στιγμή μέχρι τον έσχατο βαθμό της εξάντλησης, εάν δεν ξεπεράσεις τη ζώνη ασφάλειάς σου, δεν ξεπεράσεις τις δυνάμεις που πιστεύεις ότι κατέχεις αυτή την δεδομένη στιγμή, πώς πιστεύεις ότι θα ανακαλύψεις τα πραγματικά, ανεξερεύνητα και συναρπαστικά όριά σου;

Η εγκράτεια είναι και αρετή και γνώση ορθή και πιθανώς μια πεπατημένη οδός για να σε οδηγήσει στην ευτυχία, ή όπως οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν να ονομάζουν ευδαιμονία. Δε θα ήθελες όμως αυτό να συμβεί αφού εσύ έχεις δοκιμάσει τον τρόπο και τον δρόμο και τις άπειρες επιλογές και να καταλήξεις στα δικά σου όρια και στα δικά σου συμπεράσματα; Να παρασυρθείς από τα πάθη σου στον μέγιστο βαθμό και στην πορεία να ανακαλύψεις τη γνώση που λειτουργεί για εσένα, που είναι ωφέλιμη, αυθεντικά δική σου.

Η μοίρα, το πεπρωμένο εάν θέλεις, ή ακόμα και αν πιστεύεις, μπορεί να αλλάξει μέσα σε μια στιγμή, σε μια αυθόρμητη σκέψη. Οι τελετουργίες που ευλαβικά ακολουθείς καθημερινά, που προσδίδουν την αίσθηση του γνώριμου, που παρέχουν την θαλπωρή της ασφάλειας, που σε αγκαλιάζει στοργικά και καταπραΰνει φόβους και αμφιβολίες, μήπως αυτή η αγκαλιά σε πνίγει τελικά αργά και ύπουλα;

Φαντάσου να ξεχειλίζει η ζωή σου από γεύσεις και αρώματα. Ν’ απολαμβάνεις χωρίς ενοχές λουκούλλεια γεύματα και μεθυστικά ποτά. Να γεύεσαι φιλήδονα και να αγγίζεις σώματα και ψυχές μέχρι το μεδούλι. Να παρασυρθείς από τυχαίες συναντήσεις κι ευφάνταστες οπτικές παραστάσεις. Να γίνεσαι θηρίο από θυμό και να τολμάς να το εκφράζεις, χωρίς βία, αλλά και χωρίς κατάκριση. Να κλαις για μια μεγάλη λύπη μέχρι να μην υπάρχει ίχνος δακρύων να αποχωριστείς. Να δείξεις όλη την αδυναμία σου και τη θλίψη σου και γιατί όχι, και την απέραντη δύναμή σου. Να γελάς, να τραγουδάς, να παρασύρεσαι από πονηρά βλέμματα και πολλά υποσχόμενες ματιές, να διασκεδάσεις και να αντλήσεις όλη τη μυσταγωγία της άκρατης, αχαλίνωτης απόλαυσης.

Και κάπου εκεί στην παραχώρηση άνευ όρων του εαυτού στην ακρασία, κάπου εκεί ίσως ανακαλύψεις όσα πραγματικά σε κάνουν να είσαι ο εαυτός σου, σε γεμίζουν, σε εξυψώνουν σε ένα συγκροτημένο και αυθεντικό άτομο, αλλά και όλα όσα σε απωθούν. Ίσως αν έχανες για λίγο τον έλεγχο, δε θα απομακρυνόσουν από τον στόχο σου, απλά θα ακολουθούσες μια εναλλακτική πορεία, προς τον αυτο-έλεγχο και την αυτο-ανακάλυψη.

Όταν ακολουθείς ένα μονοπάτι που είναι λάθος, για εσένα, κάθε απόκλιση από αυτό, μόνο πιο κοντά στον αληθινό εαυτό σου μπορεί να σε οδηγήσει. Από το να μένεις αμετακίνητος σε ένα σημείο που σου φαίνεται ξένο, δοκίμασε να κινηθείς προς όλα, προς την απόλαυση, την ηδονή, τη δράση και ίσως με αυτό τον τρόπο να ανακαλύψεις όσα πραγματικά είσαι και επιθυμείς.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!