Ποιος είναι ο coach που ήρθε να μας αλλάξει ο,τι ξέραμε για την ανοχή στα γήπεδα; Ο Παύλος Δερμιτζάκης, επιθετικός ποδοσφαιριστής σε μεγάλες ομάδες της Α1 κατηγορίας όπως ο ΠΑΟΚ, ο Εργοτέλης κι ο Ατρόμητος Αθηνών, είναι γεννημένος στην Καβάλα το 1969, ενώ υπήρξε ενεργός επιθετικός έως το 2000. Έκτοτε, εκτελεί χρέη τεχνικού διευθυντή σε ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, η Λαμία κι ο ΟΦΗ. Όμως όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, είναι στρατιώτης του ΠΑΟΚ.
Στο πρώτο παιχνίδι ως τεχνικός διευθυντής της ΑΕΛ με τον Ηρακλή, η ομάδα του επικράτησε με νίκη 1 – 0 αλλά η εξέδρα δεν ήταν ευχαριστημένη από τα αποδυτήρια. Οι οργανωμένοι φίλαθλοι της ΑΕΛ Monster, είχαν ήδη εκδώσει δελτίου τύπου κατά του προπονητή της ομάδας τους, δηλώνοντας:
«Αποφάσεις που προσβάλουν τον λαό και την ιστορία της ΑΕΛ θα μας βρίσκουν απέναντι. Ο δηλωμένος στρατιώτης του ΠΑΟΚ, Δερμιτζάκης ήταν είναι και θα είναι ανεπιθύμητος.
MONSTERS, ΘΥΡΑ 1»
Έτσι, λοιπόν, εντός γηπέδου και μετά τη νίκη της ομάδας τους, εξέφρασαν την απέχθειά τους προς το πρόσωπό του με υβριστικό σύνθημα κατά της μητέρας του, που δε βρίσκεται στη ζωή. Κι εδώ ο μάγκας coach, έρχεται να αλλάξει την κοσμοθεωρία των γηπέδων. Αυτή που μέχρι τώρα λέει ότι ό,τι ακουστεί στο γήπεδο είναι σαν να μην έχει ακουστεί. Γνωστά σε όλους τα συνθήματα με ύβρεις σε όλες τις ομάδες- απορώ εάν υπάρχει έστω κι ένα σύνθημα που να μην έχει βρισιά μέσα. Ακόμα κι εντός αγωνιστικού χώρου, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, για να πικάρουν ο ένας το άλλον, βρίζονται και λένε πράγματα χωρίς ντροπή. Κάπως έτσι έχουμε καταντήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, να μην μπορεί μια οικογένεια να πάει με τα παιδιά της στο γήπεδο και να παρακολουθήσει τους αγώνες της ομάδας που υποστηρίζει κι αγαπά. Έχουμε ξεχάσει να ήμαστε φίλαθλοι και παραμένουμε φανατισμένοι οπαδοί. Χαμένο το παιχνίδι.
Έρχεται ο κύριος Παύλος Δερμιτζάκης λοιπόν και μας λέει ότι δεν υπάρχει πιο ιερό πράγμα από τη μάνα. Στην συνέντευξη τύπου μετά τη νίκη του δήλωσε: «Ξέρετε ήρθα στη Λάρισα για να μονιάσω και όχι να διχάσω. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να πιστεύει ότι είναι μια προσωπικότητα, σέβεται τον εαυτό του και είναι μιας ηλικίας. Δέχομαι τα πάντα, γιατί ξέρω τη δουλειά μου. Έχω μάθει στην κρίση, στον αγώνα, σε αυτό έχω μάθει στην καριέρα μου. Η οικογένειά μου ορφάνεψε από πατέρα όταν ήμουν 13 ετών. Ορφάνεψα από μητέρα όταν ήμουν 35. Ποτέ δεν έχουν βρίσει τη μάνα μου. Ποτέ. Στη χειρότερη έδρα που έχω πάει σαν αντίπαλος δεν μου έβρισαν τη μάνα ποτέ.
Καταλαβαίνετε ότι είναι ένα παραπάνω όταν έρχεσαι σε μια ομάδα για να προσφέρεις ένα έργο και να πετύχεις έναν στόχο. Η μάνα είναι ό,τι πιο ιερό για μένα. Όλα τα δέχομαι, αλλά αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ γιατί δεν το αξίζω. Δεν έχω προκαλέσει κανέναν, δεν έχω κάνει κάτι, τουναντίον. Γι’ αυτό τον λόγο επειδή δεν είμαι διατεθειμένος να τραβάω αυτό το πράγμα, δεν μπορεί να το τραβήξει κανένας. Δεν είναι σωστό, δεν είναι δίκαιο και δεν το αξίζω εγώ, ούτε η ομάδα. Σήμερα κερδίσαμε, αύριο μπορεί να χάσουμε. Δεν μπορεί να μου βρίζουν τη μάνα και να πληρώσω το μάρμαρο. Ήρθα τρίτη αγωνιστική σε μια ομάδα που είναι αυτή που είναι. Θα μιλήσω με τον πρόεδρο και ο σκοπός μου είναι να παραιτηθώ.»
Μάλιστα, στην απόφασή του αυτή στέκεται δίπλα του και ο πρόεδρος της ομάδας κος Αχιλλέας Νταβέλης, ο οποίος δηλώνει ότι αν γίνει δεκτή η παραίτησή του, θα παραιτηθεί κι ο ίδιος από πρόεδρος ης ομάδας. Αυτό τον αθλητισμό θέλουμε, αυτό είναι το σωστό παράδειγμα για τα παιδιά μας κι όχι οι βρισιές και τα οργανωμένα πλακώματα στον δρόμο για να λύσουν τις οπαδικές διαφορές τους. Η βία είναι καταδικαστέα σε οποιαδήποτε μορφή, εντός κι εκτός γηπέδου. Άλλωστε ο αθλητισμός εξ ορισμού δεν έχει βία, ο αθλητισμός είναι γιορτή.
Ας παραδειγματιστούμε από τον coach κι ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ο,τι καλύτερο για την κοινωνία μας, ας βάλουμε τα όριά μας σε όλους του χώρους που κινούμαστε!
Σημείωση: Το κείμενο είναι προσωπική άποψη χωρίς τάσσεται υπέρ καμίας ομάδας.
Πηγή φωτογραφίας: sportlesvos.g
Συντάκτης: Ελευθερία Σπανού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
