Αιφνιδίαζέ με!

Υπάρχει ένα ζευγάρι στο περιβάλλον του καθενός μας, που όσος καιρός κι αν περάσει η εικόνα του παραμένει αναλλοίωτη. Δύο άνθρωποι που όχι απλώς άντεξαν στο χρόνο, αλλά κυρίως άντεξαν ο ένας τον άλλον και που κάθε φορά που τους βλέπεις μαζί αναρωτιέσαι, πώς γίνεται ενώ πατάτε στο ίδιο έδαφος εκείνοι να πετάνε χιλιάδες πόδια πιο ψηλά από εσάς; Πώς κατάφεραν να διατηρήσουν δυνατή μια φλόγα που εσύ στο παρελθόν κατάλαβες ότι είχε σβήσει προτού καν προλάβεις να τη δεις να τρεμοπαίζει;

Όχι, δεν αποφάσισε ο φτερωτός να κάνει εξαιρέσεις και να δανειοδοτήσει σε αυτούς έναν έρωτα χωρίς ημερομηνία εξόφλησης. Στην πραγματικότητα, κανένας έρωτας δε δίνεται με αυτήν την προϋπόθεση ούτε φυσικά και με την εγγύηση του «για πάντα». Δίνεται, όμως, με ένα πακέτο επιλογών που θα καθορίσει γεωμετρικά την εξέλιξη της σχέσης. Μία ατέρμονη ευθεία Εθνικής πάνω στην οποία θα οδηγείς με 200 χλμ, έως ότου φτάσεις σε αδιέξοδο, ή ένας δρόμος γεμάτος στροφές όπου, αν και θα οδηγείς με 30 χλμ, δε θα ξέρεις ποια «έκπληξη» σου επιφυλάσσει η επόμενη στροφή.

Δεν είναι τυχαίο που η λέξη «έκπληξη» κρύβει μέσα της τη λέξη «πλήξη». Κι όταν μιλάμε για «έκπληξη» δεν αναφερόμαστε σε ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα, ροζ αρκουδάκια, μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς, λες κι είναι κάθε μέρα του Αγίου Βαλεντίνου κι εσύ πιο γραφικός κι απ’ τη Μύκονο. Ο έρωτας είναι από μόνος του αρκετά πολύτιμος, ώστε να μη χρειάζεται να εκφραστεί μέσα απ’ την αγορά οποιασδήποτε αξίας αγαθού. Άλλωστε, δυο μάτια κι ένα δευτερόλεπτο αρκούν για να το κάνουν και μάλιστα με μεγαλύτερη επιτυχία.

Επιπλέον, οτιδήποτε έχει να κάνει με αιφνίδια εμφάνιση κάτω απ’ το σπίτι του έτερον ήμισυ, δεν είναι έκπληξη. Είναι το λεγόμενο «ντου», η απρόσμενη εισβολή στον προσωπικό χώρου του άλλου, με απώτερο σκοπό την εισβολή στην καρδιά του. Προσοχή στο κενό μεταξύ καρδιακής εισβολής και προσβολής, έχουν κλείσει σπίτια.

Απεναντίας, είναι εκείνη η στιγμή που σε έναν τσακωμό, ενώ θα γκρεμίζονται τα πάντα τριγύρω, μια απροσδόκητη αγκαλιά κι ένα βίαιο φιλί θα δώσουν τέλος σε κάθε ακατάπαυστο εγωκεντρικό παραλήρημα. Ή για εκείνη την Παρασκευή που η επιστροφή απ’ τη δουλειά στο σπίτι θα ακολουθήσει διαφορετικό δρομολόγιο –τάχα λόγω κίνησης–, και τελικά θα καταλήξει απροειδοποίητα σε ένα διήμερο εκτός πόλης, που για καιρό περνούσε από αναβολή σε αναβολή. Ή για εκείνο το βράδυ που μέσα στο αγαπημένο σου βιβλίο, πλάι στον σελιδοδείκτη, θα υπάρξει ένα σημείωμα. Δεν έχει σημασία το τι θα γράφει. Ένα «σε γουστάρω», αντί για το αναμενόμενο και πολυφορεμένο «σ’αγαπώ», αρκεί.

Στην τελική, να είσαι ο ίδιος μια έκπληξη. Δε χρειάζεται φαντασία, θέληση χρειάζεται. Το παράλληλο σύμπαν, το οποίο ευχήθηκες πολλές φορές να υπήρχε στην ανάγκη σου να βρεις την έξοδο κινδύνου απ’ την αναπόφευκτη πραγματικότητα, ίσως τελικά να υπάρχει και να απαρτίζεται από ένα χαμόγελο και δύο μάτια. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πετάξεις μακριά τις παρωπίδες μιας περιοριστικής καθημερινότητας και να το δεις να στέκεται πλάι σου.

Το σωτήριο «άμπρα κατάμπρα» κάθε σχέσης έγκειται σε μία μονάχα λέξη: πρωτοβουλία. Η κάθε αιφνίδια μικρή κίνηση που σου χαρίζει την ολότελα δική σου στιγμή, όπου χαμογελάει μονάχα για να δεις ξανά εκείνα τα λακκάκια και να θυμηθείς γιατί τελικά επέλεξες, επιλέγεις και θα επιλέγεις αυτόν τον άνθρωπο. Άλλωστε, και το ότι σου έκλεψε τότε την καρδιά, έκπληξη ήταν. Σίγουρα η πρώτη, αλλά γιατί να είναι κι η τελευταία;

Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει επίφοβους εχθρούς τον χρόνο και τη ρουτίνα είναι ο ίδιος ο φόβος. Αλλά όσο δεν υπάρχει στ’αλήθεια εχθρός ανάμεσα στο ζευγάρι, κανένας εξωγενής παράγοντας δεν μπορεί να εισχωρήσει. Σίγουρα θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές, όπου ο ένας θα δείχνει άσπρο κι ο άλλος με κάποιον μαγικό τρόπο θα τον πείθει ότι κι αυτό είναι μαύρο. Ευτυχισμένο τέλος με μοναδικά χρώματα το μαύρο και το άσπρο, όμως, γράφτηκε μόνο για ασπρόμαυρες ταινίες. Ο καθένας έχει κι άλλα χρώματα να δώσει σε μια σχέση. Κι αν έχεις ασταθές χέρι, μη φοβάσαι. Το πινέλο είναι και για τους δυο σας.

Η έκπληξη είναι απαραίτητη κι αναγκαία συνθήκη στο θεώρημα του έρως. Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναπνέει απ’ τις προσδοκίες και να ανεβάζει παλμούς μία στο τόσο. Ακόμη κι ο παλμογράφος, όταν πιάσει αυτή τη μονότονη ευθεία, έχει έρθει το τέλος. Αν δεν το ήξερες, surprise! Κι οι σχέσεις έχουν παλμό. Μη σκεφτείς να κρατήσεις για καβάτζα την ανάνηψη.

Γιατί, ναι, υπάρχουν άνθρωποι που συνήλθαν από κώμα, αλλά για σχέσεις μην παίρνεις κι όρκο.