Αν θες να φύγει μετά το σεξ δεν υπάρχει συναίσθημα

Αν κάτι έμαθες απ’ το Sex and the city, εκτός απ’ το πόσο πολύ θα ήθελες ένα δικό σου δωμάτιο-ντουλάπα και πόσο κοστίζει ένα ζευγάρι γόβες Μanolo, ήταν η Κάρι που παρά την πολυτάραχη ερωτική ζωή της και τους αλλεπάλληλους εραστές, ξυπνούσε ανέκαθεν ολομόναχη κι απολάμβανε τη θέα της Νέας Υόρκης πίνοντας ήρεμη τον πρωινό καφέ της, χωρίς να δείχνει, στ’ αλήθεια, να της λείπει κάτι.

Υπάρχουν, λοιπόν, εραστές που είναι όπως ακριβώς και τα παπούτσια της Κάρι· με βάρδια. Τουτέστιν «οχτώ σε φοράω, δέκα σε βγάζω». Ενίοτε και δε σε ξαναβάζω. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε -κυριολεκτικά. Η πόρτα του σπιτιού σου ανοίγει μονάχα για να υποδεχτεί ηδονή κι άναρθρα επιφωνήματα οργασμού. Δεν υπάρχει έρωτας, αλλά ένα δούναι και λαβείν που περιορίζεται σε κάθε κίνηση των δεικτών του ρολογιού προς τα εμπρός με σκοπό την αμοιβαία σαρκική ευχαρίστηση.

Κι αφού εγίνηκε κι όλα ήταν υπέροχα, θαυμάσια, ανεπανάληπτα και με όλα αυτά τα αυστηρώς ακατάλληλα spicy, έρχεται το μετά. Ένα μετά στο οποίο μερικές φορές αισθάνεσαι ότι κάτι λείπει. Η ησυχία σου, για παράδειγμα. Είναι κάποια ενοχλητικά συννεφάκια που ξεπετάγονται ανεξέλεγκτα μόλις που πρόλαβαν να ηρεμήσουν οι παλμοί, ενώ εσύ κοιτάζεις το ταβάνι κι αρχίζει να σε κατατρώει το πότε θα φύγει, πόσο μάλλον το αν. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, που λέει κι ο Σάκης.

Πρώτο συννεφάκι: αγκαλιά. Δύο οι περιπτώσεις· η «απεταξάμην» κι η «διατάξτε». Στην πρώτη, μιλάμε για τους ανθρώπους που απλά δεν το έχουν με την αγκαλιά. Δε μας το ‘παν τα ζώδια, αλλά οι χαρακτήρες τους. Τους ευγνωμονούμε λιγάκι παραπάνω αυτούς, αφού μία σκηνοθετημένη τρυφερή αγκαλιά κι ένα εξ αναγκασμού φιλί στο μέτωπο μπορούν να αποτελέσουν ένα άρτια λανθασμένο μήνυμα για την άλλη πλευρά.

Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε εκείνους που θα το τολμήσουν μονάχα για το τυπικό της διαδικασίας, ίσως κι ως ένδειξη σεβασμού στο συνοδοιπόρο τους σε αυτό το αισθησιακό ταξίδι που παρακαλάς να λήξει μέσα στα επόμενα δεκαπέντε λεπτά με εκείνον έξω απ’ την πόρτα. Σε κάθε άλλη των περιπτώσεων, το μοναδικό που θα πάρει ως αγκαλιά θα είναι αυτή του χεριού στο «χάρηκα, αλλά εις το μη επανιδείν».

Δεύτερο συννεφάκι: Ύπνος. Μπορεί για μερικούς να φαντάζει εξωφρενικό το να κοιμηθεί κάποιος μετά από μία δήθεν εκρηκτική συνεύρεση και να βάλει αμέσως μπρος το κομπρεσέρ, όμως, ψυχραιμία· εξηγείται κι επιστημονικά.

Τρίτο συννεφάκι: Κινητό. Ούτε να το διανοηθείς. Το αδιάφορο σκρολάρισμα μας κάνει να θέλουμε να βγούμε στους δρόμους σαν την Ελένη Λουκά και να φωνάξουμε απανταχού πως αυτά τα πράγματα είναι του σατανά! Στ’ αλήθεια, πόσο ντεκαυλέ με τα ίδια χέρια που έπιανες πριν από λίγο το κορμί πλάι σου να μοιράζεις τώρα καρδούλες και λάικ σε ένα σωρό ανόητα ποστ στα οποία προφανώς και δίνεις μεγαλύτερη σημασία απ’ τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου; Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για ένα απλό αναθεματισμένο περιστασιακό πήδημα. Μιλάμε για τη στοιχειώδη ευγένεια που μπορείς να δείξεις σε κάποιον που μόλις έδωσες χώρο στο κορμί και στο κρεβάτι σου.

Τέταρτο συννεφάκι: Συζήτηση. Ξαφνικά τα πάντα μες το κεφαλάκι σου μεταφράζονται σε κινέζικα και βρίσκεσαι με το ένα χέρι να διαλύεις στο άψε σβήσε το συννεφάκι και με το άλλο να ψάχνεις μες στο κομοδίνο, κι αυτήν τη φορά όχι για προφυλακτικά, αλλά για υπογλώσσια, αφού το μοναδικό επιπλέον round που αποζητάς είναι αυτό του «στροφή κι έξω απ’ την πόρτα».

Πρόκειται για τις after sex στιγμές που τις περισσότερες φορές είναι οι πιο ευάλωτες και για τις δύο πλευρές. Δε θέλεις να επικοινωνήσουν τα μυαλά σας, πέρα απ’ τα κορμιά σας, μην τυχόν και σηκώσει διακόπτες που εσύ σκοπίμως κρατάς μαγκωμένους προς τα κάτω. Και πόσο δε θες να ξυπνήσεις μαζί του! Δεν είναι κάτι προσωπικό. Το μαξιλάρι μας είναι όπως η καρδιά μας· δεν είναι για όλους.

Θες να απαλλαχθείς απ’ την παρουσία του, ενώ τα σημάδια της πολιορκίας του στο κορμί σου είναι ακόμη εμφανή. Δεν είναι που έμαθες να κοιμάσαι μόνος, είναι που αυτό προτιμάς. Υπάρχουν μάλιστα άνθρωποι που όταν μοιραστούν τον ύπνο τους με κάποιον δένονται μαζί του γόρδια κι έτσι το αποφεύγουν.

Τώρα σε βασανίζει η πιθανότητα ότι ίσως και να μη φύγει, όμως, σε καμία των περιπτώσεων δε ζητάς να το κάνει. Ακόμη και με ευγένεια να το έκανες θα ήταν αγένεια. Είναι απρεπές και μειώνεις πρωτίστως τον εαυτό σου που μόλις μοιράστηκες μαζί του. Το να φύγει από μόνος του σε περίπτωση που έχετε ξεκαθαρίσει τι θα υπάρχει μεταξύ σας θα ήταν αναμφίβολα το πρέπον. Εκεί μάλιστα μπορεί να σου ξέφευγε και κάνα ευχαριστώ που σε έβγαλε απ’ τη δύσκολη θέση, για να μη σου πω ότι θα έδινες και τιπ για παροχή υπηρεσιών.

Κι όσο για τον έρωτα, ποιος έρωτας; Ναρκωτική ουσία κι εσύ σε αποτοξίνωση! Τώρα εσύ ακροβατείς σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ του «δε μου κάνεις» και «μου κάνεις, αλλά παραπάνω απ’ όσο χρειάζομαι τη δεδομένη στιγμή». Αν υπήρχε έρωτας, όχι μόνο δε θα’ ‘θελες να φύγει, αλλά θα ασφάλιζες ακόμη και τα σιφώνια για να βεβαιωθείς πως δε θα πάει πουθενά.

Στο κρεβάτι κάνουμε τα μεγαλύτερα όνειρα και σε αυτά αποδεδειγμένα δε χωράνε όλοι. Το καλό πήδημα, όμως, απαιτεί και χαρακτήρα και σίγουρα όχι απρόσωπο. Την ανάγκη για μία ισχυρότερη σύνδεση πάντα την έχεις, απλώς τις περισσότερες φορές τη φοβάσαι. Κι εδώ που τα λέμε, δικαίως.

Το ερώτημα τελικά είναι «θες να φύγει ο άλλος μετά το σεξ επειδή δεν υπάρχει έρωτας, ή ακριβώς για να μην υπάρξει;»

Ας πίνουμε τον πρωινό μας καφέ σκέτο, η περίσσεια ζάχαρη δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Όχι, όμως, και μοναχικό. Το περίσσιο συναίσθημα δε θα σου κοστίσει καμία θερμίδα. Μόνο λίγο χώρο. Κι έχεις μπόλικο. Ίσως ήρθε η ώρα να τον αξιοποιήσεις.