Η καλοκαιρινή δουλειά σε νησί είναι αλλιώς

Στο άκουσμα της λέξης «καλοκαίρι» αναμφίβολα οι πρώτες σκέψεις που σε περιτριγυρίζουν περιλαμβάνουν μια απειλητική ζυγαριά, λάδια μαυρίσματος, κοκτέιλ, τη Μύκονο κι όλα εκείνα με τα οποία κατά καιρούς το συνέδεσες. Πίσω από αυτό, όμως, κρύβεται κι ένα τεράστιο επιχειρείν για την επιβίωση του οποίου απαιτείται τόσο η συνεισφορά των ντόπιων, αλλά κι η ενίσχυσή της απ’ τους αλά κρητικά «ξενομπάτες».

Όσοι επιλέγουν το μεροκάματο του καλοκαιριού δεν το κάνουν επειδή πηγαίνουν με το ρεύμα των πολλών. Άλλωστε, η σεζόν σε νησί δεν είναι για πολλούς. Οι περισσότεροι το κάνουν γι’ αποταμίευση. Άλλοι απλώς για την εμπειρία. Άλλοι για τον ήλιο και τη θάλασσα. Άλλοι επειδή μπορούν. Κι άλλοι για όλο αυτό το «έλα να πάμε στο νησί» που όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς!

Τόσο για εκείνους που ζουν μόνιμα σε τουριστικούς προορισμούς, όσο και για εκείνους που «μεταναστεύουν» προσωρινά, σεζόν σημαίνει αδιάκοπη δουλειά κι ελάχιστος ύπνος. Πρέπει να έχεις αντοχές, μεράκι, γερό στομάχι και χαμόγελο. Σου εφιστώ την προσοχή στο τελευταίο. Το νησί, αν και γεμάτο σκάφη, στην πραγματικότητα είναι αερολιμένας, αφού το χαμόγελο θα το προβάρεις περισσότερο κι από αεροσυνοδός και θα πρέπει να είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να υποδεχτείς και να εξυπηρετήσεις τους επισκέπτες του νησιού, Έλληνες και μη, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, απογειώνοντας τη διαμονή τους. Αν πονάει το στόμα σου και μόνο στη σκέψη, τότε λυπούμεθα, αλλά απορρίπτεσαι!

Αστρικά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα επιφυλάσσει το καλοκαίρι, επαγγελματικά, όμως, ξέρουμε. Η πραγματικότητα δεν παύει να είναι γεμάτη έγνοιες και σκοτούρες, μα είναι αλλιώς, αφού η δουλειά στο νησί δεν πρόκειται ποτέ να καταντήσει αυτό που εύκολα γίνεται μία σταθερή δουλειά: ρουτίνα. Σίγουρα, όπως κάθε δουλειά, έχει τα πάνω και τα κάτω της, μόνο που τα δεύτερα φτιάχνουν εύκολα με ένα μακροβούτι.

Η καθημερινότητα μπαίνει στον αυτόματο πιλότο και μαθαίνεις να χορεύεις πια σε ρυθμούς που καθορίζουν άλλοι. Τουτέστιν, φίλτατε, άλλοι νοιάζονται κι άλλοι λιάζονται! Αν ανήκεις στους «μετανάστες» το βέβαιο είναι ότι εξαφανίζεσαι από όσους άφησες πίσω στο φευγιό σου, αφού δυστυχώς δε χωρούσαν στη βαλίτσα. Αν πάλι είσαι μόνιμος θαμώνας, ο περίγυρος σου είναι στην ίδια μοίρα με εσένα οπότε απλώς υπομένετε και συμπάσχετε!

Όσο για το «ρεπό», θα συμβιβαστείς με τον εξάωρο (στην καλύτερη!) βραδινό σου ύπνο. Ο χρόνος αποκτά άλλη αξία κι ακόμη και μία μονάχα ελεύθερη ώρα είναι υπεραρκετή για να την εκμεταλλευτείς όπως εσύ θέλεις, αφού τα έχεις όλα στα πόδια σου. Πόσο μεγάλο να είναι ένα νησί, άλλωστε; Αν θέλεις την ησυχία σου, μπορείς να απομονωθείς σε κάποια ερημική παραλία. Διαφορετικά να καταφύγεις σε κάποιο παραθαλάσσιο ταβερνάκι για ούζο και ψαράκι, παρακολουθώντας τους ντόπιους ιδιοκτήτες να μάχονται να συνεννοηθούν με τον κάθε τουρίστα μιλώντας σπαστά και με την προφορά της τοπική διαλέκτου τα ελάχιστα αγγλικά που γνωρίζουν, αλλά έχοντας πάντα την αγκαλιά τους ανοιχτή για εκείνους.

Δεν είσαι ένα ακόμη ρομπότ έρμαιο της αδίστακτης πραγματικότητας. Η πραγματικότητα αυτήν τη φορά δε σε συντρίβει, αντιθέτως σε αποζημιώνει. Μπορείς στ’ αλήθεια να αποκομίσεις τόσα πράγματα, από εργασιακή εμπειρία μέχρι φιλίες μίας ολόκληρης ζωής. Έρχεσαι σε επαφή με κόσμο κάθε είδους και κουλτούρας κι είναι πράγματι τόσο ωραίο το να συζητάς μαζί τους, ακόμη και για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας! Αρκεί, αν πρόκειται για τουρίστες, να ξέρουν να μιλούν αγγλικά. Γιατί, ναι, υπάρχουν κι αυτοί που δε γνωρίζουν και για να καταφέρετε να συνεννοηθείτε πρέπει ή να ξέρετε από νοηματική ή να αφήσεις το google voice translate να μεγαλουργήσει!

Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι η «αποταμίευση», αφού όσο εύκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι. Μπορεί ο χρόνος να είναι ελάχιστος, αλλά πάντα αρκετός για περιττές σπατάλες. Αν σου παρέχεται η διαμονή, τότε είσαι απ’ τους τυχερούς. Διαφορετικά θα πρέπει να συμβιβαστείς με κάτι στο μέγεθος του υπνοδωματίου σου στο πατρικό σου, το οποίο μάλιστα πιθανότατα θα μοιραστείς με συγκάτοικο, αλλά καθόλου δε σε νοιάζει, αφού είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι ώρες που θα σε δουν οι τοίχοι αυτού του σπιτιού.

Φυσικά, πέρα απ’ την τσέπη σου, γεμίζει και το μάτι σου, αφού, μεταξύ μας, πέραν του ειδυλλιακού τοπίου, οι αποτριχωμένοι γκόμενοι και οι καλογυμνασμένες τουρίστριες εξώφυλλα περιοδικού δίνουν και παίρνουν σε κάθε πλαζ του νησιού.

Αν έμαθες η λύση στην πίεση και το άγχος να είναι ο καφές, τώρα η λύση σε όλα σου τα προβλήματα απέχει μόλις πέντε βήματα. Οι καρχαρίες αυτήν τη φορά ζουν στη στεριά κι έτσι η θάλασσα είναι όλη δική σου. Μπορεί να μην υπάρχει χρόνος για οτιδήποτε άλλο, αλλά για εκείνη υπάρχει πάντα. Για θάλασσα κι έρωτα. Όχι που θα γλύτωνες! Τους ξέρεις αυτούς τους καλοκαιρινούς έρωτες. Δε θα κρατήσουν μία αιωνιότητα, αλλά θα σου χαρίσουν στιγμές που πράγματι θα την αγγίξουν -έστω και στιγμιαία.

Στο τέλος της ημέρας η κούραση δεν έχει καμία σημασία, αφού αυτό που σε κοιμίζει είναι ένα δροσερό μοχίτο κι ο ήχος των κυμάτων που σκάνε στα βράχια. Και κάθε επόμενο πρωί όταν ανοίγεις διάπλατα το παράθυρο του δωματίου σου και πλημμυρίζουν τα πνευμόνια σου θαλασσινό αεράκι, καθαρίζει ο εσωτερικός σου κόσμος από όσο άγχος και πίεση κι αν φορτώθηκε την προηγούμενη ημέρα κι έτσι κάθε μέρα είναι κάτι νέο κι όχι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις.

Το καλοκαίρι στο νησί είναι ένας κύκλος που, στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει ποτέ η κατάλληλη στιγμή για να αφήσεις. Όταν εκπέμπεις για τελευταία φορά από τη συγκεκριμένη διεύθυνση, φεύγεις με ένα αξιοπρεπές υπόλοιπο στον τραπεζικό σου λογαριασμό, ένα σωρό νέους φίλους στα social media, αμέτρητες καλοκαιρινές φωτογραφίες στο κινητό σου, αλμυρές αναμνήσεις κι ηλιοκαμένο δέρμα, αποδεικνύοντας πως η σωματική και ψυχική σου επένδυση ήταν εντέλει πέρα για πέρα κερδοφόρα.

Ό,τι αξίζει είναι οι στιγμές. Κι αν αυτές έχουν ήλιο, θάλασσα και χαμόγελα, στ’ αλήθεια, πώς να μην αξίζουν;

Καλό καλοκαίρι!