Όταν η αγάπη έρχεται για να μείνει

Όπως ακριβώς η Γη γυρίζει γύρω απ’ τον ήλιο, έτσι κι εμείς περιστρεφόμαστε γύρω απ’ τον έρωτα. Με μια κλεφτή ματιά τριγύρω σου θα δεις ανθρώπους να τον κυνηγάνε μανιωδώς, να γράφουν γι’ αυτόν, να κλαίνε και να πέφτουν στα πατώματα εξαιτίας του, να γίνονται ντίρλα και να κάνουν καντάδες ξημερώματα, να τον κατηγορούν για τα λάθη και τις επιλογές τους, μα σπανίως να τον ζουν.

Στον έρωτα κανένας δε μένει ατιμώρητος κι αν ανέλπιστα πιστέψεις πως ίσως γλυτώσεις, θα έρθει η στιγμή που θα εμφανιστεί για να απαιτήσει να τον ζήσεις. Η στιγμή που θα βρεθείς μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης για την οποία στωικά περίμενες, εκείνης που ήρθε για να μείνει.

Μην περιμένεις να ηχήσουν καμπάνες, ή να δεις τον φτερωτό να σε σημαδεύει φανερά με τα βέλη του και προς Θεού μην υποκύψεις σε μοιρολατρείες, ελπίζοντας σε οποιονδήποτε οιωνό, ώστε να βεβαιωθείς πως πράγματι αυτός ο άνθρωπος θα μείνει. Θα έρθει τη στιγμή που δε θα ζητάς κανέναν για να μείνει και δε θα χρειαστεί καν να στο δηλώσει πως δε θα πάει πουθενά, αφού αυτοσκοπός του έκτοτε θα γίνει το να μην πας εσύ πουθενά και να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο διαρκείας για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στο ανεξερεύνητο σύμπαν σου.

Ξαφνικά, δε θα μυρίζει μόνο η νύχτα γιασεμί, αλλά κι η κάθε μέρα, η κάθε ώρα κι η κάθε στιγμή δευτερολέπτου. Το ασπρόμαυρο τοπίο γύρω σου θα πλημμυρίσει αβίαστα από χρώματα μίας απόκοσμα μοναδικής και πρωτόγνωρης παλέτας.

Τότε θα καταλάβεις πως έπρεπε τελικά να ραγίσει αρκετές φορές ο κόσμος σου, ώστε να έρθει αυτός ο άνθρωπος και να στον σπάσει εύκολα με ένα μονάχα βλέμμα. Κι αυτό όχι για να σε αποτελειώσει, αλλά για να τον χτίσει απ’ το μηδέν και να τον μεταμορφώσει σε ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό, φροντίζοντας να αφήσει απ’ έξω καθετί που τον μαύριζε έως τώρα.

Για χάρη αυτού του ανθρώπου ξορκίζεις χωρίς δισταγμό το παρελθόν σου και μηδενίζεις κάθε κοντέρ, έτοιμος να φορτσάρεις ξανά στην εκκίνηση, σε έναν αγώνα δρόμου που αδιαφορείς για το αν θα χάσεις τον έλεγχο, γιατί ξέρεις πως αυτή τη φορά το τιμόνι το κρατάνε δύο. Κι όχι, δε θα είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Αντιθέτως, θα είναι πιο δύσκολο από ποτέ άλλοτε, γιατί η ανηφόρα στην πραγματικότητα θα είναι απότομη βουνοπλαγιά πάνω στην οποία θα πρέπει να ορειβατείτε αδιάκοπα, αφού αν δεν υπάρξει τέλος, δε θα υπάρξει και κορυφή.

Φόβοι κι ανασφάλειες ριζωμένες μέσα σου και γι’ ακόμη μια φορά πρόκλησή σου είναι να μην επιτρέψεις να σε χαλιναγωγήσουν. Τα αναπόφευκτα λάθη αέρας που αναπνέεις, απαραιτήτως στο πρόγραμμα! Πολλές φορές τα λάθη, όμως, είναι η μοναδική απόδειξη του ότι κάποιος πράγματι προσπαθεί κι ότι στα ζόρια ψάχνει λύσεις, κι ας είναι στατιστικά ως επί το πλείστον λάθος.

Στα ζόρια είναι που οφείλεις να σταθείς γενναίο παλικάρι κι όχι να τρέχεις σαν τον Βέγγο, ψάχνοντας την πιο κοντινή έξοδο κινδύνου. Να μην κρύβεσαι πίσω απ’ το δάχτυλό σου, να συζητάς οτιδήποτε σε προβληματίζει, να παραμερίζεις κάθε εγωισμό, να νοιάζεσαι, να διεκδικείς, μα πάνω απ’ όλα να είσαι εκεί. Και βρε παιδί μου, να μη σηκώνεις τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας παραίτηση, στην πρώτη ασυμφωνία χαρακτήρων!

Ο έρωτας δε θα εξαφανίσει ως δια μαγείας κάθε σου αρνητικό στοιχείο. Είναι μαγικό βέβαια το ότι καταφέρνει να αφυπνίσει όλα τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία σου και να τα εξυψώσει μεγαλειωδώς στο σημείο πικ τους. Βλέπεις, αυτός ο άνθρωπος δεν έρχεται για να σε βελτιώσει, αλλά για να λατρέψει σε εσένα ακόμη κι όσα απευχόταν κι έφτυνε τον κόρφο του να μην του τύχουν.

Δεν είναι ο σύντροφος που δε θα ζήσετε μαζί καταιγίδες, αλλά αυτός που μες στην καταιγίδα θα κάνει με τα φιλιά του τον ουρανό σου να αστραποβροντά. Στην τελική, ας βριστείτε, ας κατηγορηθείτε, ας μην αφήσετε τίποτα όρθιο μες στο σπίτι, αυτή η ένταση είναι χαρμόσυνο γεγονός, αφού εντέλει είναι η απόδειξη του ότι κάτι πηγαίνει καλά. Οι ανέκαθεν υγιείς σχέσεις, με τη σταθερή ευθεία πορεία, είναι που τελικά πάσχουν απ’ την ανίατη ασθένεια που ονομάζεται «βόλεμα».

Αν χρειαστείς χρόνο για να πεις το «ναι», τότε σε διαβεβαιώνω πως αυτή δεν είναι η αγάπη που ήρθε για να μείνει, αλλά η αγάπη που διάλεξες να μείνει. Η αγάπη είναι συναίσθημα μονάχα όταν μας επιλέγει η ίδια. Όταν την επιλέγουμε εμείς είναι προϊόν κι όπως κάθε προϊόν έχει λήξη, έτσι θα έχει κι αυτή.

Ίσως τελικά αυτό που βαφτίσαμε «εγώ» να μην είναι τίποτα πέρα από μια μάσκα. Ίσως ο πραγματικός χαρακτήρας μας να κρύβεται πίσω από αυτήν και να αποκαλύπτεται μονάχα τη στιγμή που έχουμε πια όλα εκείνα για τα οποία ευχηθήκαμε.

Ευχήθηκες γι’ αυτόν τον άνθρωπο κι ήρθε. Πέρα από «ο άνθρωπός σου», θα είναι ανέκαθεν τόσο εξαιρετικά «εσύ» κι ας διατυμπάνιζες περίτρανα πως ήσασταν εκ διαμέτρου αντίθετοι. Το ερώτημα δεν είναι αν είσαι έτοιμος να το ζήσεις, αλλά αν είσαι έτοιμος να γνωρίσεις αυτό ακριβώς το «εσύ», τον πραγματικό σου εαυτό. Αυτόν που διεκδικεί, που συμβιβάζεται, που παλεύει. Αυτόν που όταν αγαπάει δεν εγκαταλείπει.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν αυτό που πραγματικά θέλουν κι αυτοί όχι γιατί τους προσφέρθηκε απλόχερα, αλλά επειδή είχαν το θράσος να παλέψουν όταν, όπως, και για όσο έπρεπε.

Εάν ανήκεις σε αυτούς, κάλμα και ζήσ’ το. Κι αν καμιά φορά πιάσετε πάτο, κλείσε το μάτι ιντριγκαδόρικα στο ταίρι σου και προσκάλεσέ το σε ένα ακόμη challenge: ραντεβού στην επιφάνεια.