Το tinder σκοτώνει τον έρωτα ή εμείς που τον ψάχνουμε εκεί;

Σε μία εποχή όπου το να είσαι ερωτευμένος φαντάζει ευλογία, τύχη, ίσως και το άγγιγμα του Μίδα, ένας σωρός από εφαρμογές γνωριμιών υπόσχονται έναν κόσμο καλύτερο, με τα δύο φύλα να έσονται εις οθόνη μία και κρεβάτι ένα. Μία από αυτές τις εφαρμογές είναι και το Tinder.

Μην κοκκινίσεις και μη διανοηθείς να κοιτάξεις συνωμοτικά την οθόνη, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω. Αναφέρομαι σε αυτήν την εφαρμογή, με το λογότυπο της φλόγας, που τελικά σε τσουρούφλισε τόσο, ώστε να της χαρίσεις λίγο απ’ τον διαθέσιμο χώρο στο κινητό σου. Και τον χρόνο σου, φυσικά.

Ο ενθουσιασμός, βαρύς κι ασήκωτος, αλλά και με ημερομηνία λήξης, όπως ακριβώς κι η πλειονότητα των γνωριμιών αυτών. Η εγκεφαλική καύλα, απ’ την άλλη, χαμένη στο διάστημα, πακέτο περιτυλιγμένο με ταινία «εύθραυστον».

Κι όπως σε κάθε ιστορία, έτσι και στο Tinder, υπάρχει η μία πλευρά, η άλλη πλευρά κι η αλήθεια. Ο ένας θα πει ότι το κατέβασε ένα βράδυ που βαριόταν, ο άλλος όταν χώρισε και δεν άντεχε την εκκωφαντική βουβαμάρα του κινητού, ο άλλος επειδή του το σύστησε φίλος, και κάπου ανάμεσα σε αυτήν την καταιγίδα δικαιολογιών ξεγλιστράει η πραγματικότητα που όλοι αποφεύγουν, φοβούμενοι μην τσαλακώσουν την ανέκαθεν ηθική εικόνα τους.

Κακά τα ψέματα, μιλάμε για μία εφαρμογή που στο εξωτερικό είναι ταγμένη στο «hookup», σε απλά ελληνικά ξεπέτα, δεν είμαι σε φάση για σχέση κι όλα τα συναφή, κάτι που φυσικά προσκρούει στις ηθικές αξίες μας. Λες και διαφέρει απ’ το να βγεις ένα βράδυ στο κέντρο της Αθήνας φορώντας υπερήφανα τη ταμπέλα «available» και το μοιραίο ύφος!

Το Tinder, λοιπόν, για όσους πράγματι δεν το ξέρουν, πρόκειται για μία δωρεάν εφαρμογή, όπου μπορείς ακόμη και να οριοθετήσεις χιλιομετρικά τα πλαίσια της αναζήτησης του other half σου, μην μπλέξεις και στο λούκι εξ αποστάσεως κι έχουμε δράματα του τύπου οϊμέ, σ’αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα. Λειτουργεί επί της ουσίας ως μία τράπεζα των availables, σε ένα συμβόλαιο δανείου το οποίο ξεκινάει απ’ τη μία άκρη της οθόνης σου και πιθανότατα θα σταματήσει στην άλλη άκρη του κρεβατιού σου.

Δεξιά like, στη μέση super like, αριστερά ignore, το σταυροδρόμι του αντίχειρα μέχρι να δεις να σου’ρχεται κατακέφαλα η ταμπέλα του πολυπόθητου «It’s a match!», τουτέστιν «σε θέλω, με θέλεις, γιατί να το σκεφτόμαστε;». Μη χαίρεσαι, το επόμενο που θα σου’ρθει κατακέφαλα θα είναι η φάπα της μάνας. Στο «on» πια ο διακόπτης της επικοινωνίας -ενίοτε όχι μόνο της επικοινωνίας-, δεν έχει σημασία ποιος θα πει πρώτος το «καλησπέρα και καλή βραδιά», αρκεί στο τέλος το παιχνίδι να παιχτεί με τους δικούς σου όρους.

Το τι ζητάει ο συνομιλητής θα στο δείξει απ’ το τρίτο μήνυμα, έστω και μέσα από μία οθόνη, που σίγουρα απέχει απ’ την πραγματικότητα, αλλά δεν παύει να είναι μία πιο safe εκδοχή της. Επομένως, αυτός ο άνθρωπος δε διαφέρει σε τίποτα από κάποιον που θα συναντούσες στην απλή καθημερινότητα. Τον βρήκες στο Tinder, γιατί ίσως απολαμβάνει την ευχάριστη επικοινωνία, ή διεκδικεί ένα απ’ τα πολλά διαθέσιμα βράδια σου, ή ακόμη και να κυνηγάει πράγματι αυτό το κάτι παραπάνω, ή στην τελική επειδή γούσταρε και το κατέβασε, τιμή του και καμάρι του! Όλα τα παραπάνω, όμως, είναι θέλω. Δεν είναι σκοπός σου να τα αλλάξεις και να τα φέρεις στα μέτρα σου. Αυτό που καλείσαι στ’ αλήθεια να κάνεις είναι ένα ακόμη like ή ignore, κι αυτή τη φορά στα θέλω του συνομιλητή σου κι όχι σε κάποια καλοφτιαγμένη εφετζίδικη φωτογραφία.

Σίγουρα ακόμη και για translate να έβαζες το Tinder, περιστασιακό σεξ θα σου έβγαζε. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι το μέσο, αλλά το πώς επιλέγεις να το χρησιμοποιήσεις. Οι άνθρωποι που ψάχνουν τον έρωτα στο Tinder, είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσοι πιστεύεις. Το ότι εσύ ίσως να μην έχεις πέσει σε αυτούς, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στην ευκολία χρήσης, πόσο μάλλον στη διαθεσιμότητα. Μάθαμε ν’ αναλωνόμαστε σε ανθρώπους στο πρώτο like, αρνούμενοι να διαβάσουμε οδηγίες χρήσης που στο παρελθόν περίτρανα αποδεικνύονταν μάπα κι όχι όταν εντόπιζες την πρώτη βλάβη, αλλά όταν καταλάβαινες τελικά ότι δε σου είχε δοθεί καν με εγγύηση.

Σε έναν κόσμο ψυχικά άδειο αναμφίβολα η ψευδαίσθηση της αφθονίας επιλογών λειτουργεί λυτρωτικά. Όμως δεν είμαστε όλοι για όλους, διαφορετικά δε θα είχε αξία η επιλογή. Δε θα είχε αξία το να είσαι επιλογή κάποιου, χωρίς απαραίτητα αυτό να υποδηλώνει ότι ήσουν κι η μοναδική του επιλογή.

Κάπως έτσι, πήραμε με κακό μάτι τις πιθανότητες, επειδή μας έτυχαν δέκα περιπτώσεις -ζωή να’χουν- που μας έριξαν στα πατώματα, λες και δεν μπορούσαμε να πέσουμε και μόνοι μας. Ορκιστήκαμε να μην ξαναβουτήξουμε στα βαθιά και δες μας τώρα κακό που πάθαμε! Ξεχάσαμε να κολυμπάμε! Και δεν είναι ότι μας έμειναν μόνο τα ρηχά, η εύκολη επιλογή είναι αυτή. Είναι που μας έπεισαν, όμως, ότι είμαστε πια μεγάλοι για μπρατσάκια.

Βρε, ο έρωτας δεν απαιτεί να τον κυνηγήσεις, αλλά να τον νιώσεις! Ίσως μέσα σ’αυτά τα likes σου να ξεχωρίσει έστω κι ένα, ίσως όμως, και κανένα. Ίσως αυτό το ένα γαμημένο δευτερόλεπτο που εσύ αφιερώνεις στη προπόνηση του αντίχειρά σου ν’αρκεί για να σηκώσεις το βλέμμα σου και να δεις δυο μάτια να σου φωνάζουν «Γεια σας, ήρθα!».

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σκεφτείς πως το Tinder σκοτώνει τον έρωτα, αναρωτήσου μήπως τελικά τον σκοτώνεις εσύ ψάχνοντάς τον στο Tinder. Πάρ’ το απόφαση πως δύο πράγματα δεν αλλάζουν σε αυτόν τον κόσμο: οι άνθρωποι κι ο έρωτας. Ακόμη κι αν οι πρώτοι μάχονται μάταια και με κάθε μέσο ν’ αλλάξουν τον δεύτερο.