Λοιπόν, μιας και μετά από καιρό γράφω θέμα περί σεξ και άλλων τέτοιων δαιμονίων -και δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρομαι σε δαιμόνια- αποφάσισα να μιλήσω για ένα απλό, καθημερινό φαινόμενο. Τη δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας της γυναίκας.
Για το σεξ συγκεκριμένα που δεν κάνουν, αυτό το έξαλλο μωρέ, το «κάνεις και τέτοια;», το απαγορευμένο, τύπου «για ποια με πέρασες;», που αυτομάτως τις κατατάσσει στις απελευθερωμένες, με τις πολλές εμπειρίες, τις περπατημένες, αυτές, ξέρεις τώρα, που οι άντρες τις έχουν για μια βραδιά. Κλισεδιά στην κλισεδιά και ταμπού στο ταμπού.
Κυρία στον κόσμο, απελευθερωμένη στο κρεβάτι. Αυτό θέλουν οι όσοι άνδρες θεωρούν τον εαυτό τους αρσενικά, όσοι σέβονται τον εαυτό τους.
Τι πάει να πει απελευθερωμένη; Αν ρωτάς εμένα προσωπικά, να έχεις αποτινάξει τις ταμπέλες και να κάνεις ό,τι αγαπάς με τον άνθρωπο που μοιράζεσαι τα όσα.
Ας ξεκινήσουμε από αυτό και μετά βλέπουμε.
Γυναίκες λοιπόν. Γυναίκες που η φύση έχει προικίσει με χιλιάδες καλά και η κοινωνία έχει κληροδοτήσει με τεράστιες ενοχές περί της φύσης τους και πιο συγκεκριμένα για το κρεβάτι τους. Το τι κάνει ο καθένας όμως στο κρεβάτι του είναι δικό του θέμα. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Όχι μόνο γι’ αυτά που θέλουν αλλά δεν τολμούν να εκφράσουν, αλλά ακόμη και γι’ αυτά που δεν τολμούν να αρνηθούν, όπως ταμπέλες και τακτικές.
Αντιλαμβάνομαι όλο και πιο συχνά πως η σεξουαλικότητα της γυναίκας, έχει πάρει λάθος πορεία. Άλλες θεωρούν πως ό,τι θέλει ένας άντρας είναι σεξ και τίποτα άλλο, άλλες ότι πρέπει να προσφέρουν σεξ για να κάνουν καριέρα, άλλες ότι το σεξ είναι ένα όπλο τόσο ισχυρό που μπορούν να κατακτήσουν το κόσμο. Αυτός ο άξονας δε μιλάει για ουσία, δεν υπογραμμίζει το θέλω, δεν αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία που σέβεται την έκφραση της σεξουαλικότητας. Υπερθεματίζει την κοινωνική σύμβαση, το φορμαλιτέ ενός σεξιστικού μοντέλου που είναι κόντρα στη φύση, υπογεγραμμένο από τις ίδιες τις γυναίκες.
Οι άντρες με τις γυναίκες σαφώς και είναι δυο διαφορετικά όντα.
Η αντρική σεξουαλική επιθυμία -κοινώς καύλα- ακούγεται ότι είναι δυνατή, ανεξέλεγκτη, ζωώδης, άγρια. Είναι ένστικτο, είναι ορμή, τόσο βαθιά ριζωμένη στο σώμα, που από τη στιγμή που ανάψει, δεν μπορεί να σταματήσει εκτός αν ικανοποιηθεί. Θύματα της τεστοτερόνης τους.
Από την άλλη οι γυναίκες είναι εγκεφαλικές, χρειάζονται συναίσθημα, τρυφερότητα και η γυναικεία σεξουαλική ικανοποίηση είναι πολύπλοκη, δύσκολη, μυστήρια και τελικά, όχι και τόσο απαραίτητη. Θύματα της δολοπλόκας κοινωνίας.
Μεταξύ μας, δε θέλω να ξέρω καμιά γυναίκα που δεν έχει ποθήσει τον σύντροφό της με την ίδια ορμή και αντιστρόφως ανάλογα. Καμιά γυναίκα που να θεωρεί υποχρέωσή της να ικανοποιήσει τον άντρα, χωρίς να το θέλει και αυτή. Καμιά γυναίκα που έχει βάλει στην άκρη την σεξουαλικότητά της και απλά περιφέρει ένα όμορφο κορμί, χωρίς ίχνος κάβλας γιατί έτσι έμαθαν ότι είναι το σωστό.
Δεν υποστηρίζω ν’ αλλάξουμε ρόλους, δεν είμαι καν υπέρ των ρόλων, εκτός αν είναι μέρος σε παιχνίδια ενηλίκων και αυτό πάντα κοινή συνεναίση.
Η καύλα δεν αναγνωρίζει τίποτε άλλο, παρά συναισθήματα. Δεν την περιορίζεις, δεν τη φιμώνεις και δεν είναι εξορισμού προνόμιο κανενός. Δεν της φοράς κοινωνικούς ρατσισμούς, ο ασταμάτητος κυνηγός άντρας και η απρόθυμη νερόβραστη γυναίκα. Δεν ορίζεται από εδώ μέχρι εκεί. Δεν είναι καλή ή κακή, σωστή ή λάθος. Δε χωράει σε στρατηγικές, μανίτσα μου. Πώς να το πω;
Είτε άντρας, είτε γυναίκα, στο ίδιο καζάνι θα βράσουμε, με το ίδιο βασικό υλικό!
Συντάκτης: Μαρία Κωφίδου
