Μια ιστορία που κανείς δε θα γράψει

Κανονικά. Δεν υπάρχει κανονικά. Τι πάει να πει κανονικά; 

Τι είναι επιτέλους αυτό το νορμάλ;

Δεν το ξέρω. Δεν το ξέρεις.

Ή απλά έχουμε τη γνώση και το θράσος να το αγνοούμε.

Μου μοιάζεις, ή εγώ σου μοιάζω, Μοιάζουμε, Δίχως κανένα κοινό, τουλάχιστον εμφανές χαρακτηριστικό.

Είμαστε απαράμιλλα ίδιοι στη διαφορετικότητά μας.

Και θέλω τόσο να σου χαρίσω τα σκοτάδια μου.

Να μάθω από εσένα πώς τα διαλύεις με φως. 

Πώς τιθασεύεις το σκοτάδι.

Πως αφήνεσαι και χάνεσαι ήσυχα σε αυτό.

Θέλω τόσο να σε μάθω.

Να αφεθώ. Να χάσω την αυτοκυριαρχία μου. Να κυριαρχήσω σε εσένα.

Να μη φύγω, να μη φύγεις ούτε εσύ. Δε μπορώ και δε μπορείς.

Για αυτό, έλα να γίνουμε χρώματα. Ένα μπλε και ένα κόκκινο. 

Πάρε εσύ το μπλε, εγώ θέλω το κόκκινο.

Θέλω να γίνω ποίημα. Να με επιμεληθείς. Να με διαβάσεις με κλειστά μάτια. Να τρέξουν τα δάχτυλά σου στις γραμμές μου. 

Κράτα με. Μη με ακούς που σου λέω πως δε θέλω, αφού με ξέρεις. Όπως και ‘γω.

Πριν ακόμη συναντηθούμε ξέραμε, πως δε θα γνωριστούμε ποτέ καλύτερα.  

Και πόσο παράξενο μου είναι, να συναντώ τον άλλο μου εαυτό. 

Όχι το άλλο μου μισό, μα τον ασθενή και συνοδοιπόρο.

Οδοιπόροι όμως και οι δυο, αδύνατον να πορευτούμε μαζί.

Δεν αλλάζουν εύκολα οι συνήθειες, δε βαφτίζεις προορισμό κανέναν σταθμό.

Ακούγομαι σαν ερωτευμένη ε;

Οχι, δεν είμαι.

Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Ούτε ο δικός σου.

Πως θα μπορούσα άλλωστε; Αλλά τι σημασία έχει τώρα αυτό;

Εσύ μίλα μου για όσα ξέρεις, για όσα έζησες, όχι για όσα θα ήθελες να ζήσεις.

Μίλα μου για όσα ήρθαν και έγραψαν στο σώμα σου.

Μίλα μου για όσα πια δε σε φοβίζουν. 

Μόνο μίλα μου.

Όχι για εσένα, όχι για το ποιος είσαι, όχι για την κοινωνική σου υπόσταση.

Αυτό θα το κάνω εγώ.

Θα σου μιλήσω κρυμμένη στην ασφάλεια, θα σου πω το μάθημα απέξω παπαγαλία.

Κι εσύ θα ακούσεις όσα θα ήθελα να πω, μα δε σου είπα.  

Μια ιστορία που κανείς δε θα γράψει, μια ιστορία που κανείς δε θα ζήσει, δε θα τολμήσει κανείς να ομολογήσει.

Μίλα μου.

Κατεύθυνε με, ξεγέλασέ με και άσε με να σ’ αφήσω να πιστέψεις, ότι κατάφερες να με κάνεις μέρος του πειράματός σου.

Σε αυτό που με τόσο κυνισμό και ευαισθησία συμμετέχεις και εσύ.

Όρισε τους κανόνες και εγώ στο υπόσχομαι πως θα τους σπάσω.

Θέσε τα όρια που θέλεις να υπερβώ. 

Θα σ αφήσω να με κοιτάζεις και να κρατάς σημειώσεις για το επόμενο μπεστ σέλερ. 

Με έναν όρο μόνο.  

Μετά θα πάρω σειρά εγώ.