Μετάλλαξη. Οποιαδήποτε μεταβολή μπορεί να συμβεί στον κώδικα ενός οργανισμού.
Η θεωρία δεν απέχει από την πράξη. Καμιά θεωρία δεν απέχει από την πράξη. Μέσα από κάθε συναναστροφή μας ανταλλάσουμε πληροφορία. Πληροφορία που αυξομειώνει εκάστοτε την δεκτικότητα μας στην αλλαγή ή και στην ανάγκη μας να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από τον άλλον.
Μια υγιής σχέση, σκέφτομαι, μέσα στη δίνη του έρωτα έχει έναν σημαντικό ρόλο να επιτελέσει, αυτόν του να σε αλλάξει προς το καλύτερο, να σε ωθήσει στην εξέλιξη, στην πρόοδο, στην ευτυχία.
Μια υγιής σχέση, μια όχι τοξική σχέση που θα ρίξει την αυτοεκτίμησή σου στα πατώματα, θέλει δυο ειλικρινείς ανθρώπους μέσα στην ιδιαιτερότητά τους. Όσο και αν σου ακούγεται οξύμωρο αυτό θέλει. Δυο ανθρώπους να μοιράζονται όσα μέχρι εχθές τα κρατούσαν μόνο για την πάρτη τους. Για τέτοιες αλλαγές μιλάω, για τέτοιου είδους μεταλλάξεις, κοσμοϊστορικές και ανεπαίσθητες, χωρίς να περάσουν από εκλογικεύσεις και διαλογισμούς.
Οι άνθρωποι συναντιούνται στην πραγματικότητα τυχαία, αλλά για ένα σκοπό και ο σκοπός είναι πάντα μια ενδόμυχη σκέψη σου και υποσυνείδητη ανάγκη.
Κουβαλούσαμε τα πακέτα μας και αγωνιζόμασταν να φαντάσουμε άρτιες προσωπικότητες, όχι στα μάτια των άλλων, αλλά στα δικά μας.
Και αυτή ήταν μια ανάγκη προσωπική του καθενός, και ένα ζητούμενο και των δυο.
Μια ανάγκη που ντύθηκε την επιθυμία σε ένα ρούχο και το φορέσαμε με κάποιον δισταγμό και με απόλυτη φυσικότητα.
Μια σχέση δυο ανθρώπων δε θέλει βία ούτε αντιστάσεις. Θέλει θάρρος για να πεις είμαι εδώ και θέλω να το δω. Μόνο αυτό αρκεί.
Και η καρδιά σου ξέρει, αυτή ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μετά από τόσα πληγώματα που μπορεί να αφεθεί για να έρθει η αλλαγή. Έτσι και εγώ μαζί σου βρήκα τη δύναμη να κάνω πέρα τις άμυνές μου και σ’ άφησα να δεις τα σκοτάδια μου. Να δεις ποια είμαι πίσω από τον καθρέφτη.
Και κάθε μέρα κερδίζω ευκαιρίες. Να μ’ αγαπήσω όπως ακριβώς μου αξίζει. Να ανοιχτώ στο νέο παλεύοντας με κακώς κείμενα του παρελθόντος. Να ανασυνταχτώ και να επανεκτιμήσω το χρόνο. Να γεμίσω ολόκληρη με φως, τόσο ώστε να είμαι αυτόφωτη και εσύ να μην τρομάζεις. Να αντιμετωπίζω με ηρεμία και να χαμογελάω έστω και αν στραβώνουν τα πράγματα, γιατί θέλω και πρέπει να έχω χώρο για χαρά στην ψυχή μου και όχι για στενοχώριες.
Και η χαρά είναι μεγάλο πράμα, είναι ζωή, είναι ο ήχος από το γέλιο μου που μου είχε λείψει.
Όπως μου είχε λείψει να έχω έναν άνθρωπο όπως εσύ, και ας μη το ήξερα.
Μου έλειπες πριν ακόμη σε γνωρίσω, πριν σε μάθω, πριν σε συναντήσω.
Γιατί ήσουν η ελεύθερη μου επιλογή, κι έγινες ο δρόμος μου προς την ελευθερία. Γιατί περνάω ουσιαστικά καλά, όσο απλό και να ακούγεται, χωρίς να με αναγκάζει καμιά συνθήκη να ντύνομαι ρόλους, χωρίς να με σέρνει η σχέση σε τριπάκια συμπεριφορών ξένα από εμένα.
Γιατί με κοιτάς και ξέρω.
Ξέρω πως αν πέσω θα είσαι εκεί να με σηκώσεις. Ξέρω πως αν σπάσω θα μου δώσεις δύναμη να με επανεφεύρω. Ξέρω πως σέβεσαι τις επιθυμίες μου και τα θέλω μου. Ξέρω πως όσο και να τσαλακωθώ εσύ μπορείς να με δεις ολόκληρη. Και δε φοβάμαι αν θα με θέλεις λιγότερο ή περισσότερο.
Κι εμένα αυτό μου δίνει ανάσα, μου δίνει όσα έδωσα και δεν πήρα, και δεν κρατάω κακία μα είναι μια αλήθεια.
Και οι αλήθειες είναι για να λέγονται. Και ξέρω πως μπορώ να εμπιστευτώ στα χέρια σου τις δικές μου και εσύ να τις κρατήσεις σαν ιερό δισκοπότηρο. Και να μην σκεφτώ στιγμή ότι θα τις ξεπουλήσεις.
Ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό; Ξέρεις, φυσικά και ξέρεις. Γιατί είσαι ο τόπος μου και διαβάζεις κάθε βήμα μου όσο μακριά ή κοντά και αν βαδίζω από εσένα και για όσο..
Γιατί με μετάλλαξες σε έναν ευτυχισμένο άνθρωπο.
Και σου οφείλω για αυτό ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Συντάκτης: Μαρία Κωφίδου
