Από φίλοι σύντροφοι κι έπειτα ξανά φίλοι;

Δεν είναι λίγες οι φορές που μια φιλία καταλήγει σε σχέση. Άλλωστε, τι καλύτερο απ’ το να ‘σαι σε σχέση με τον κολλητό σου; Οι κολλητοί φίλοι είναι σχέσεις γερές, ιερές σχεδόν, που σφραγίζονται στα βάθη του χρόνου. Μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε κολλητούς ως εκ τούτου μπορεί να καταλήξει σε μια ονειρική σχέση ζωής, ζηλευτή απ’ τους γύρω. Ένας δεσμός τόσο δυνατός που κανείς δεν μπορεί να τον σπάσει. Οι δύο που ενώνουν τις δυνάμεις τους και γίνονται ένα. Κι όσα εμπόδια κι αν αντιμετωπίσουν, παλεύουν μαζί, ενάντια σε όλα. Και κάπως έτσι, αυτό το «ένα» δεν κλονίζεται ποτέ.

Υπάρχουν, βέβαια, κι αυτές, οι άλλες περιπτώσεις, που δύο άγνωστοι αρχικά δημιουργούν μια σχέση και σιγά-σιγά, γνωρίζοντας ο ένας τις άγνωρες πλευρές του άλλου, φτιάχνουν ένα μαγικό δεσμό μεταξύ τους. Μια σχέση που πέραν της ερωτικής έλξης χαρακτηρίζεται πλέον κι από μια δυνατή φιλία που τους ενώνει. Μια φιλία ίσως πιο δυνατή κι απ’ το πάθος που τους έφερε κοντά αρχικά.

Όπως κι αν άρχισε η σχέση, τέλος πάντων, το θέμα είναι πως κάποια στιγμή ρίχνει αυλαία. Κι ένα φινάλε μιας σχέσης καθαρά σαρκικής αντιμετωπίζεται πιο ανώδυνα απ’ ό,τι το τέλος ενός δυνατού συναισθηματικού δεσμού. Όταν εμπλέκονται συναισθήματα, όλα περιπλέκονται -ειδικά αν αυτά είναι ειλικρινή και δυνατά.

Όταν η σχέση ανάμεσα σε φίλους αντέξει κι ανθίσει, τότε όλα είναι ιδανικά. Αν, όμως, εκείνο το «ένα», που έπλασαν οι δύο, σπάσει, αυτόματα σπάει κι η φιλία που έχει χτιστεί ανάμεσά τους∙ ή μήπως όχι; Μπορεί μια φιλία που εξελίχθηκε σε σχέση να γυρίσει πίσω στην αφετηρία της, στο εντελώς φιλικό;

Αν από κοινού τερματιστεί η ερωτική σχέση, ίσως αυτό να μην είναι τόσο ανέφικτο, αφού η ερωτική έλξη θα ‘χει πάψει να υπάρχει κι απ’ τις δύο μεριές. Μια κοινή πορεία δε θα φαντάζει τόσο μακρινή, αφού η σχέση θα συνεχίσει να υπάρχει όπως και πριν, χωρίς την εμπλοκή του ερωτικού πάθους.

Όταν, όμως, ο ένας τερματίζει τη σχέση και προχωρά, ενώ ο άλλος μένει κολλημένος στον έρωτα εκείνο, τα πράγματα περιπλέκονται κι άλλο. Πώς να κρατηθεί μια φιλία αν ο ένας απ’ τους δύο δεν παίζει καθαρά;

Μετά από κάθε χωρισμό, που δεν είναι αμοιβαία αποδεκτός, επέρχεται μια περίοδος άρνησης, θυμού, θλίψης. Μέσα σ’ αυτήν την περίοδο όχι μόνο δεν μπορεί να ευδοκιμήσει μια φιλία αλλά ούτε κι η οποιαδήποτε συνύπαρξη των δύο ατόμων. Είτε αυτή η περίοδος κρατήσει πολύ είτε λίγο, είναι απαραίτητη. Μέσα σ’ αυτήν ο καθένας θα ‘χει τον χώρο του, μακριά απ’ τον άλλον, έτσι ώστε να εξωτερικεύσει τον θυμό του, να βιώσει την απόρριψη, και να πέσει στα πατώματα, αν το θελήσει.

Όταν, λοιπόν, αυτή η περίοδος περάσει, τα δύο άτομα θα ‘χουν ξεπεράσει τον χωρισμό και κανείς δε θα τρέφει πλέον ερωτικά αισθήματα για τον άλλον. Και τότε, μετά από ένα διάστημα πλήρους αποχής απ’ την παρουσία του άλλου ατόμου και μετά από μια ολοκληρωτική αποδοχή της καινούργιας συνθήκης, οι πρώην φίλοι θα ‘ναι και πάλι έτοιμοι να συνεχίσουν τη φιλία τους από ‘κει που την είχαν αφήσει. Χωρίς έρωτα, χωρίς προσδοκίες. Μόνο με αγνή αγάπη και πίστη στο «ένα». Στο φιλικό «ένα» που δε σπάει ποτέ!