«Με γειώνεις, θα σε κερδίσω για να σ’ απορρίψω!»

Λένε πως γνωρίζεις την αληθινή πλευρά ενός ανθρώπου όταν πάψεις να ‘σαι χρήσιμος γι’ αυτόν. Τι συμβαίνει, όμως, όταν εσύ επιλέγεις να αποχωρήσεις απ’ τη ζωή του πριν καλά-καλά γίνεις μέρος της;

Πολλές φορές, (νομίζουμε πως) βρίσκουμε τον ιδανικό σύντροφο, χτίζουμε μια υπέροχη σχέση στο μυαλό μας κι όλα είναι τέλεια μέχρι τη στιγμή που το μοιραζόμαστε μ’ αυτόν κι αυτός μας απορρίπτει. Η απόρριψη είναι μια δύσκολη κατάσταση, τόσο για αυτόν που την επιλέγει, όσο και για αυτόν που την δέχεται. Είναι, όμως, και μια κατάσταση που μέσα απ’ τη διαχείρισή της μπορείς να ανακαλύψεις πολλά για τον άνθρωπο που νόμιζες πως ήξερες.

Κάποιοι άνθρωποι αποδέχονται ότι στον έρωτα δεν είναι πάντα όλα αμοιβαία και πως κάποιες φορές η θέληση του ενός δεν αρκεί για τη δημιουργία μιας σχέσης. Ο έρωτας είναι άθλημα ομαδικό, εξάλλου. Αυτοί είναι κι οι άνθρωποι που, ναι μεν, πληγώνονται όταν βιώνουν την απόρριψη απ’ το άτομο που ονειρεύονταν μια κοινή πορεία μαζί του, αλλά ταυτόχρονα καταφέρνουν να το αποδεχτούν, να το ξεπεράσουν και να προχωρήσουν μπροστά σε καινούργιες περιπέτειες.

Είναι, όμως, και μια άλλη μερίδα ανθρώπων, κι είναι αυτή των εγωκεντρικών, εγωπαθών, εγωιστών. Γι’ αυτούς, λοιπόν, η απόρριψη είναι κάτι παραπάνω από μια βαθιά και παρατεταμένη πληγή, είναι ένα θιγμένο «εγώ». Είναι η απόρριψη του ίδιου τους του εαυτού. Κι όταν τολμήσεις να ραγίσεις το «εγώ» αυτών των ανθρώπων, δε θα χρειαστούν παρά μόνο ελάχιστες στιγμές μέχρι ο αφόρητος έρωτάς τους για ‘σένα να μετατραπεί σε μια προσωπική πρόκληση διεκδίκησής σου, όχι για να σε κατακτήσουν, αλλά για να σε απορρίψουν.

Όταν υπάρχει πληγωμένος εγωισμός είναι θέμα δευτερολέπτων να πεταχτεί ο έρωτας στα σκουπίδια και να γίνεις ένα τρόπαιο στα μάτια του άλλου. Τόλμησες να απορρίψεις έναν εγωπαθή, ε; Ετοιμάσου για πόλεμο! Πλέον, το να σε κατακτήσει δεν είναι απλά ο στόχος. Γίνεται αυτοσκοπός του και δε θα σταματήσει αν δε σε δει να σέρνεσαι πίσω του, ενώ αυτός θα σε αγνοεί. Να προσπαθείς να τον κερδίσεις ενώ αυτός θα σε απορρίπτει. Να σε πληρώσει με το ίδιο νόμισμα.

Το «δε σε θέλω» δεν το ανέχτηκαν ποτέ οι εγωκεντρικοί, κι ίσως αρκετά ανασφαλείς μες στο ναρκισσισμό τους, άνθρωποι κι ούτε πρόκειται. Έμαθαν μόνο να κερδίζουν το ενδιαφέρον όλων και να απορρίπτουν τους πάντες. Έμαθαν να ‘ναι οι μονάρχες, ξεχνώντας πως το παιχνίδι παίζεται με δύο. Έρχεται, όμως, η στιγμή που το καταλαβαίνουν, κι εκεί γίνονται εκδικητικοί. Τρελαίνονται στη σκέψη πως κάποιος άλλος κινεί τα πιόνια και κάνουν τα πάντα για να ανακτήσουν τον έλεγχο.

Ξαφνικά, σου αφιερώνουν όλο τους τον χρόνο, γίνονται οι πιο ρομαντικοί άνθρωποι στον πλανήτη και τους νοιάζεις, φυσικά, μόνο εσύ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο αφοσιωμένοι στο να πετύχουν τον στόχο τους που μεταμορφώνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η προσήλωσή τους είναι τουλάχιστον τρομακτική κι η ανάγκη τους για τον απόλυτο έλεγχο ασφυχτική.

Έχουν αποφασίσει πως το παιχνίδι αυτό θα το λήξουν αυτοί και μόνο, ακόμα κι αν εσύ είσαι ήδη αλλού. Δεν τους νοιάζει αν είσαι συναισθηματικά αλλού, εξάλλου, τι θα πει αξιοπρέπεια; Γι’ αυτούς θα ‘σαι μια νίκη που θα τους κάνει προσωρινά ευτυχισμένους, μέχρι να βρουν το επόμενο παιχνίδι τους. Τους πληγώνει το γεγονός ότι δεν ήταν αρκετοί για ‘σένα και κατά βάθος αγαπούν να πονάνε, γιατί θεωρούν πως αυτό τους δίνει το δικαίωμα να σε πονέσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους.

Η μόνη αγάπη που ξέρουν να δίνουν είναι τοξική, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν κι ούτε πρόκειται να γίνουν πιστοί σε ‘σένα. Ήταν και θα παραμείνουν πιστοί στην ανάγκη τους για εξουσία πάνω σε ‘σένα.

Και κάπως έτσι, μίζερα, θα συνεχίσουν να αγαπούν να πληγώνονται. Η απόλυτη παράνοια.