Όταν όλα στραβώσουν, εκεί φαίνεται η επιμονή

Όλη μας τη ζωή την περνάμε παλεύοντας να κατακτήσουμε κάτι. Αυτό το κάτι παρ’ όλα αυτά, κανείς δε μας εγγυάται ότι θα το πετύχουμε, εν πάση περιπτώσει. Είναι φορές, που ο χρόνος περνά, οι αντοχές μας προδίδουν και οι στόχοι που κάποτε είχαμε θέσει περνούν μπροστά στα μάτια μας σαν όνειρα που δεν τους δόθηκε ποτέ ζωή.

Κάθε φορά που τοποθετούμε ένα όνειρο σε προτεραιότητα, θεωρητικά κατέχει και μεγάλη αξία, εφόσον αποφασίζουμε να αρχίσουμε το ταξίδι της υλοποίησής του. Ξεκινώντας αυτό το ταξίδι, όμως, αντιλαμβανόμαστε πως η πραγματοποίηση μιας ιδέας δεν είναι και τόσο εύκολος στόχος, τελικά. Για κάθε μικρή επιτυχία, πιθανώς να χρειάζονται αρκετές αποτυχίες. Το θέμα είναι πώς εσύ θα διαχειριστείς την κάθε φορά που πέφτεις. Όταν θέλουμε κάτι πολύ και η πρώτη μας προσπάθεια αποτύχει, είναι λογικό να απογοητευτούμε. Αν όμως μετά την απογοήτευση αποφασίσουμε να προσπαθήσουμε ξανά και να μην τα βάλουμε κάτω, τότε σημαίνει πως αυτό για το οποίο προσπαθούμε το θέλουμε αληθινά, είναι στόχος και προτεραιότητα.

Δε χτίζονται απ’τη μια στιγμή στην άλλη τα όνειρα και σαφώς δεν πραγματώνονται. Στο χωροχρόνο των ονείρων απαιτείται σκληρή δουλειά, επιμονή κι υπομονή. Όσο πιο πολύ εστιάζουμε σε κάτι, τόσο πιο μεγάλο γίνεται κι όσο πιο πολύ παλεύουμε γι’ αυτό, τόσο πιο μεγάλη κι η αξία του όταν πια το κατακτούμε.

Το πιο ιικό απόφθεγμα στην ανθρώπινη ιστορία, άλλωστε, λέει πως για αποκτήσουμε κάτι αρκεί να το θελήσουμε. Τόσο απλό, μα συνάμα, τόσο περίπλοκο. Δεν είναι απλή υπόθεση το να θελήσεις κάτι με όλο σου το είναι, να είσαι έτοιμος να πέσεις στη μάχη και να μοχθήσεις ώστε αυτό να γίνει δικό σου. Εξάλλου, ο βαθμός δυσκολίας της διαδικασίας κατάκτησης ενός στόχου είναι αντιστρόφως ανάλογος του βαθμού στον οποίο εσύ επιθυμείς την υλοποίηση του συγκεκριμένου στόχου.

Αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, πόσο πολύ, πραγματικά, θέλουμε κάτι, από το πώς αντιμετωπίζουμε τις αποτυχίες που σχετίζονται με την υλοποίησή του. Δεν παλεύουμε για κάτι που δεν επιθυμούμε να συμβεί στ’ αλήθεια. Άρα, η αφοσίωση και η επιμονή στην επανάληψη μέχρι την κατάκτηση είναι ένδειξη της μεγάλης αξίας που κατέχει ο εκάστοτε στόχος στην καρδιά μας. Αν κάτι δεν το θέλουμε πολύ, δε θα μας νοιάζει να τα παρατήσουμε από την πρώτη κιόλας δυσκολία. Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, θα κάνουμε το αδύνατο δυνατό για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, γιατί η συνέπεια της αποτυχίας θα ‘ναι το πείσμα κι η θέληση που όλο θα δυναμώνει.

Πολλές λέξεις κοσμούν την ανθολογία, καμιά, όμως, τόσο δυνατή όσο το μπορώ, έτσι δεν είναι;  Έτσι, δεν είναι. Αν μια λέξη υπάρχει πιο δυνατή κι απ’το μπορώ είναι το θέλω. Το θέλω, που άπειρες φορές γέλασε κρυμμένο πίσω από όλες τις φορές που νομίζαμε ότι δεν μπορούσαμε, που φοβηθήκαμε να παραδεχτούμε πως απλώς δε θέλαμε αρκετά. Ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα, αρκεί να το πιστέψει και να το θελήσει ολοκληρωτικά. Δυστυχώς, όμως, ο άνθρωπος είναι επίσης ικανός να ανακαλύψει χιλιάδες τρόπους για να καλύψει αυτά που τελικά δε θέλησε πολύ.

Δεν είναι παράλογο να κουραστείς όταν για κάτι συνέχεια παλεύεις χωρίς αποτέλεσμα.  Το να πάψεις να προσπαθείς είναι όμως σημάδι, πως αυτό το κάτι, ή που δεν το θέλεις πια, ή που δεν το θέλησες ποτέ ολοκληρωτικά.