Δε γλυτώνεις εύκολα απ' τα απωθημένα

Τον είδες. Είχες καιρό να τον δεις. Για την ακρίβεια περίμενες  την άφιξή του. Αφού τα πάντα ήξερες. Ήξερες πότε θα έρθει, αν είναι ελεύθερος, τι κάνει στη ζωή του. Όλα τα είχες ψάξει και τα είχες μάθει. Κι όταν τον πρωταντίκρισες, πάλι μετά από τόσους μήνες,  κατάλαβες επιτέλους πως τίποτα δεν είχε αλλάξει μέσα σου. Ήταν,  είναι και θα είναι το απωθημένο σου. Χαμογέλασες και του είπες «Καλώς ήρθες». Καλώς ήρθε και πάλι στο μυαλό σου, ήθελες να πεις. Λίγο πιο επίμονα αυτή τη φορά.

Μήνες περάσανε με μοναξιά. Τίποτα δε σε γέμιζε. Τίποτα δε σε ευχαριστούσε. Άδεια η πόλη χωρίς αυτόν που αγαπάς.  Δουλειές, άγχος, τρεξίματα, κυλούσαν οι μέρες αβίαστα. Και κάποια στιγμή μες στη μέρα, τον έφερνες στο μυαλό σου.  Στιγμές μαζί του, αυτές τις λίγες που έζησες και τόσες άλλες που θα ήθελες να ζήσεις. Έψαχνες να δεις τι φταίει. Αν είχες πει κάτι τότε, αν είχες κάνει αυτό που έπρεπε τη στιγμή που έπρεπε, όλα θα ήταν αλλιώς. Έβλεπες φωτογραφίες, παλιές σας συνομιλίες. Έκανες υποθετικές σκέψεις κι έμενες συνέχεια στο παρελθόν. Ήσουν πλέον έρμαιό του.

Κι όταν γύρισε; Η πόλη γέμισε φως και ζωντάνια. Εσύ είχες όρεξη να βγεις, να περιποιηθείς τον εαυτό σου. Ξαφνικά ανανεώθηκες. Εντελώς «τυχαία» άλλαξες στέκια. Το πρόσωπό σου πιο όμορφο και φρέσκο από ποτέ. Λίγο ότι ήταν καλοκαίρι, λίγο οι «απρόσμενες» συναντήσεις και τα βλέμματα όλο νόημα, η διάθεση άλλαξε. Είναι φανερό, η διάθεσή σου εξαρτάται από ένα και μοναδικό άτομο. Σου έχει κυριέψει το μυαλό, σε έχει κάνει να χάσεις τη λογική σου. Δε βλέπεις κανέναν άλλον πέρα από ‘κείνον. Δε σε νοιάζει τίποτα άλλο πέρα απ’ το να είναι καλά αυτός.

Κι όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση εκ μέρους του; Γκρεμίζεται η γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Πάλι η διάθεσή σου έχει αλλάξει, τώρα είναι νευρική, καταθλιπτική. Ο περίγυρός σου θα σου κολλούσε άνετα τη στάμπα του κυκλοθυμικού. Εσύ είχες κάνει την προσπάθειά σου, είχες δώσει τα σημάδια σου. Οι ματιές σου τα έλεγαν όλα, τα λόγια περίσσευαν. Δεν είχες ξανακοιτάξει άλλον τόσο γλυκά και τρυφερά όσο αυτόν. Είναι άδικο ένα άτομο να έχει τόση δύναμη και θέληση να προσφέρει απλόχερα  αγάπη και να μην έχει την απαιτούμενη προσοχή. Όπως επίσης είναι άδικο ένα άτομο να έχει τόσο μεγάλη επιρροή πάνω σου.

Κρίμα που  πίστεψες σε εσάς. Δεν έχει νόημα τώρα πια. Ποτέ δε θα σε νιώσει και ποτέ δε θα καταλάβει τι ήσουν για εκείνον. Ξεκόλλα, στο λένε όλοι. Γύρνα πίσω στον παλιό καλό εαυτό σου. Σταμάτα να υπεραναλύεις τα πάντα. Μην κοιτάς συνεχώς το παρελθόν, δεν είσαι εκεί. Δυστυχώς, οι τελειωμένες καταστάσεις δε δίνουν νέες αρχές. Ό,τι έγινε, έγινε.

Θα το ξεπεράσεις, ξέρω, θέλει χρόνο, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο. Πίστευε σε σένα. Θα τα καταφέρεις, θα το δεις, θα βγεις με περισσότερη δύναμη μέσα από αυτό. Θα περάσει ο καιρός σιγά-σιγά και θα το δεις και μόνος σου. Θα σταματήσει να ελέγχει το μυαλό σου. Γυρίζει ο τροχός, δε λένε; Θα τον γυρίσεις κι εσύ.

Αποχαιρέτα τον, λοιπόν. Επιτέλους, έφτασε η ώρα να προχωρήσεις. Πες του κάτι τελευταίο, ό,τι θέλεις εσύ, έτσι για να έχει κάτι από εσένα να θυμάται. Μην περιμένεις απάντηση, βγάλε το από μέσα σου και φύγε. Τρέξε όσο πιο μακριά μπορείς. Είναι μαγκιά να μπορείς να απεμπλέκεις από οτιδήποτε έχει την ικανότητα να σε σκοτώνει. Δεν είσαι πιόνι κανενός, κατάλαβέ το. Όχι, μην το κάνεις μελό, δε σου πάει το δράμα. Δώσε του, όμως, μια συμβουλή. Υπενθύμισέ του πως «Αν δε φαντάζεσαι φωτιές με κάρβουνα μην παίζεις!».