Έρχονται Χριστούγεννα και μαζί μ' αυτά και παρουσίες που δε θέλουμε να συναντήσουμε τυχαία

Τι γλυκιά αυτή η αναμονή για τα Χριστούγεννα! Μετράς τις μέρες για να επιστρέψεις και πάλι πίσω στον τόπο σου. Να δεις και να περάσεις χρόνο με την οικογένειά σου, τους συγγενείς σου και φίλους που έχετε καιρό να βρεθείτε. Να ξεκουραστείς, να χαλαρώσεις, ν’ απολαύσεις τη σπιτική θαλπωρή δίπλα στο τζάκι με μια ζεστή σοκολάτα κι ένα βιβλίο στο χέρι -πολλές ταινίες βλέπω-. Να περπατήσεις στους φωτισμένους και χριστουγεννιάτικα διακοσμημένους δρόμους. Και το κυριότερο, να γευτείς όλα τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα, που τόσο καιρό έχεις πεθυμήσει, χωρίς τύψεις κι αναστολές.

Κι εκεί που θα περπατάς κάπου μες την πόλη σου και θα χαζογελάς με την παρέα σου ένα όμορφο βράδυ, κάποιον θ’ αντικρίσεις. Ένα πρόσωπο που θα ήθελες πολύ να μην έχεις πετύχει αυτές τις 15 μέρες που θα είσαι στο σπίτι σου, γιατί έχεις προσπαθήσει αρκετά, για να τον βγάλεις απ’ το μυαλό σου. Αλλά ως γνωστόν “karma is a bitch”. Μην ξεχνάς μια τέτοια τυχαία συνάντηση ήταν το λιγότερο αναμενόμενη, μικρός ο κόσμος, τα ίδια στέκια έχετε, έπρεπε να ήσουν προετοιμασμένος.

Τόσο καιρό, σ’ έναν τόπο εντελώς διαφορετικό, που τα βλέμματά σας δε θα μπορούσαν να διασταυρωθούν, είχες ξεχαστεί. Είχες βρει την ηρεμία σου κάπου μακριά απ’ όλα αυτά που μπορεί να στον θύμιζαν. Είχε και εξακολουθεί να έχει μια θέση στην καρδιά σου, αλλά δεν είναι τέτοια, έτσι ώστε να μπορεί να γαλουχεί την ψυχαγωγία σου. Άλλες παρέες, άλλες συνήθειες, άλλοι ρυθμοί ζωής.

Και τώρα πάλι εδώ, ευτυχώς για λίγες μέρες, αλλά κάτι τέτοιο δε θ’ αναιρέσει όλα, όσα αισθάνεσαι τώρα. Κάπως έτσι χαλάει η διάθεσή σου κι όλη αυτή η προσμονή για τα Χριστούγεννα. Παλιές αναμνήσεις έρχονται και πάλι στο μυαλό σου και το κυριεύουν, με αποτελέσματα ν’ αλλάζει η ψυχολογία σου.  Αντί να βγεις και να διασκεδάσεις, κάθεσαι σπίτι κι αναπολείς τις παλιές, καλές στιγμές σκεπτόμενος τι ωραία που θα ήταν, αν περνούσατε κι αυτά τα Χριστούγεννα μαζί.

Οι φίλοι σου, κυριολεκτικά σε τραβάνε για να βγείτε μια βόλτα έξω, αλλά εσύ τα ρίχνεις στο αμφιλεγόμενο κλίμα των Χριστουγέννων, που σε πολλούς δημιουργεί μελαγχολία. Καμιά όρεξη για τις γιορτινές ετοιμασίες στο σπίτι, τα δώρα και τα έθιμα του τόπου σου. Φοβάσαι, μήπως όταν βγεις πάλι έξω, τον αντικρίσεις ξανά κι έτσι ευάλωτος, όπως θα είσαι, δε θα μπορείς να διαχειριστείς τη στιγμή εκείνη.

Ν’ αλλάξεις στέκια είναι μάταιο. Ορισμένα πράγματα είναι γραφτό τους να συμβούν. Να μπορεί να χειραγωγεί τη διάθεσή σου ένα συγκεκριμένο άτομο είναι, επίσης, άδικο. Να κλειστείς μέσα σ’ ένα σπίτι δεν είναι λύση. Το μόνο που μένει λοιπόν είναι να ζήσεις, να ζήσεις αυτό που νιώθεις, όσο θλιβερό κι αν είναι, όσο δύσκολο κι αν σου ακούγεται. Κι όταν πια θα έχεις ξεσπάσει και θα έχεις βγάλει από μέσα σου όλα, όσα σε βασανίζουν, τότε ίσως πλέον μια αποσωμένη συνάντηση να μη σε νοιάζει και να μη σου μπαίνει καν σαν σκέψη στο μυαλό σου.

Αν δεν είναι αυτά τα Χριστούγεννα, βάλε πλώρη για τα επόμενα. Άλλωστε με κάθε αλλαγή του χρόνου, ένα παλιό κεφάλαιο κλείνει κι ένα νέο ανοίγει. Ας κλείσει κι αυτός μαζί με εκείνο το κεφάλαιο.