Οι εκ των υστέρων εξηγήσεις δεν είναι εξηγήσεις

Το 2018 μπήκε για τα καλά στη ζωή μας κι ήδη διανύει τον πρώτο του μήνα. Εμείς, απ’ την άλλη, προσπαθώντας να συνέλθουμε απ’ τις γιορτές, τους χορούς και τα «πανηγύρια» των Χριστουγέννων και να βάλουμε σε μια τάξη και πάλι την καθημερινότητά μας, κάνουμε διάφορες σκέψεις για τη νέα χρονιά που έχει έρθει, ξεκινώντας απ’ τον επαγγελματικό τομέα και τα σχέδιά μας, καταλήγοντας –όπως συμβαίνει πάντα– στις σχέσεις μας με φίλους και γνωστούς. Καλά, εντάξει, και τα κιλά των γιορτών λέμε ότι θα χάσουμε, αλλά δε θα ήθελα να θίξω αυτό το θέμα γιατί είναι ακόμα νέο το τραύμα και πονάει.

Κάνοντας μια ανασκόπηση για τη χρονιά που πέρασε, σκεπτόμενοι ποιους αφήσαμε, ποιους κρατήσαμε και ποια νέα άτομα μπήκαν στη ζωή μας, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε ποια ήταν τα κριτήρια των επιλογών που έχουμε κάνει και πώς πορευόμαστε τώρα τις πρώτες μέρες του 2018. Σίγουρα, η εμπιστοσύνη παίζει καθοριστικό λόγο σε μια σχέση δυο ανθρώπων, αλλά από μόνη της δεν είναι αρκετή. Στη ζωή μας –είτε απολύτως συνειδητά είτε κι ασυνείδητα ορισμένες φορές– αναζητάμε ανθρώπους εξηγημένους με σωστό –για τα δικά μας πάντα υποκειμενικά κριτήρια– χαρακτήρα, ήθος κι αρχές.

Θέλουμε ανθρώπους στη ζωή μας που απ’ την αρχή είναι ξεκάθαροι απέναντί μας και ξέρουν καλά τι επιζητούν από εμάς. Οι εκ των υστέρων εξηγήσεις, μόνο εξηγήσεις δεν είναι, αντιθέτως δημιουργούν παρεξηγήσεις και μπλεξίματα. Κάπως έτσι, οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρονται, χάνουμε την εμπιστοσύνη μας απέναντι στους άλλους και γινόμαστε καχύποπτοι σε οποιαδήποτε νέα γνωριμία. Τι να το κάνουμε ένα άτομο όταν τη μια μας λέει «αβγά» και την άλλη «καλάθια»; Κάτι δεν πάει καλά με εκείνο το άτομο. Κάτι δεν έχει πάει καλά και με μας και τις επιλογές μας τότε.

Έχουμε βαρεθεί να συναναστρεφόμαστε ανθρώπους δήθεν που τη μια μας πουλάνε λαγούς με πετραχήλια και την άλλη μας βλέπουν και φεύγουν τρέχοντας. Έχουμε βαρεθεί να εμπιστευόμαστε άτομα που δεν άξιζαν ούτε ένα λεπτό απ’ την προσοχή μας. Έχουμε βαρεθεί τα λόγια πίσω απ’ την πλάτη μας και τα κουτσομπολιά να δίνουν και να περνούν, ενώ θα μπορούσαν αυτοί που τα κυκλοφορούν να ήταν ξεκάθαροι μαζί μας και να μας έλεγαν στα ίσια το πρόβλημά τους μαζί μας. Έχουμε βαρεθεί τα ψέματα από άτομα που τους φερθήκαμε με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι τόσο απλό το να είσαι ειλικρινής, να μπορείς να κάνεις διάλογο, να λες στον άλλον ξεκάθαρα αυτό που σε έχει ενοχλήσει χωρίς να μεσολαβεί κάποιος τρίτος. Δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε ούτε τους ίδιους μας τους εαυτούς ή μάλλον καλύτερα δεν έχουμε εκτιμήσει αρκετά τους ίδιους μας τους εαυτούς, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να φερθούμε με μπέσα στους γύρω μας.

Θέλουμε ανθρώπους στη ζωή μας που να είναι αληθινοί στις προθέσεις και τα αισθήματά τους, που ό,τι λένε εξαρχής να το εννοούν. Όχι ανθρώπους δειλούς, που αφού κάνουν τα πάντα για να μας χάσουν ή τίποτα για να μας κρατήσουν, τρέχουν να δικαιολογηθούν και να μας δώσουν εξηγήσεις.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχολούμαστε με μετριότητες και με άτομα που δεν έχουν αποδείξει πως αξίζουν να βρίσκονται πλάι μας. Ας ξεκαθαρίσουμε ποιοι είναι οι σωστοί κι ας μείνουμε μ’ αυτούς. Κι αν είναι λίγοι, τουλάχιστον είναι μοναδικοί για εμάς.