Βραδιές στο σπίτι με τη φοιτητοπαρέα κι άραγμα μέχρι το πρωί

Διανύοντας τα φοιτητικά σου χρόνια, σίγουρα θα έχεις βρεθεί στην παρακάτω κατάσταση που θα σου περιγράψω. Εκείνες τις μέρες που βρέχει, έχει κρύο ή έχει τελειώσει το χαρτζιλίκι σου και δεν μπορείς να βγεις απ’ το σπίτι, υπάρχει λύση. Αυτή η λύση δεν είναι άλλη παρά τα αράγματα σε σπίτια μέχρι το πρωί. Κι όταν λέω μέχρι το πρωί, το εννοώ κυριολεκτικά.

Θα έλεγα πως είναι απ’ τις καλύτερες λύσεις, αφού πρόκειται να ξοδέψεις ελάχιστα χρήματα ή και καθόλου. Επιπλέον, δε χρειάζεται να ντυθείς τόσο καλά όσο όταν βγαίνεις έξω με τους φίλους σου και σίγουρα νιώθεις χαλαρά κι οικεία στο σπίτι φίλου σου. Το απαραίτητα που χρειάζονται για να επιτευχθεί μια τέτοια μάζωξη είναι καλή παρέα κι ένα σπίτι. Αλώστε τα φοιτητικά μας σπίτια δεν είναι μόνο για να μένουμε εμείς, αλλά για να τα ανοίγουμε και να τα γεμίζουμε με δικούς μας ανθρώπους.

Η παρέα θα μαζευτεί από νωρίς. Μπορεί να μην είναι καν η παρέα σου. Μπορεί να είναι φίλοι φίλων που τους έφεραν μαζί και τους έχεις απλά γνωρίσει μία φορά ή μόλις τους γνώρισες σπίτι σου. Οι επιλογές για να περάσετε την ώρα σας είναι άπειρες. Επιτραπέζια παιχνίδια ή με κάρτες,  βαθυστόχαστες συζητήσεις περί επικαιρότητας κι όχι μόνο, χάζεμα στην τηλεόραση ή μπορείτε να δείτε και καμιά ταινία.

Μέχρι να αποφασίσετε έχει περάσει ήδη κάνα δίωρο -ελπίζω, δηλαδή, να μη συμβαίνει μόνο σε μένα αυτό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι παιχνίδια τύπου Παλέρμο, θάρρος ή αλήθεια, never have I ever κι αναπτήρας είναι αυτά που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού στα πρώτα δύο σπάει ο πάγος μεταξύ των αγνώστων ενώ στα επόμενα, οι δηλώσεις καθώς κι οι ερωτήσεις ξεφεύγουν από ένα σημείο και μετά.

Ειδικά αν το παιχνίδι συνοδεύεται από κάποιο αλκοολούχο ποτό, τα πράγματα χειροτερεύουν -μην πείτε ότι δε σας προειδοποίησα. Στο πέρασμα όλων αυτών κι αφού έχει πάει και 4 παρά, μπορεί να πεινάσετε και να αποφασίσετε να τσιμπήσετε κάτι. Άλλη μια ώρα πάλι θα έχει περάσει μέχρι να αποφασίσετε -ελπίζω πάλι να μη συμβαίνει μόνο σε μένα και αυτό.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τυχαίνει να κάνει και κανένας γείτονας παρατήρηση, αφού εσείς μέσα στα γέλια και τις φωνές έχετε ξεχάσει ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας. Κι όσο περνούν αυτές οι ώρες, η παρέα που έχει δημιουργηθεί δένεται ολοένα και περισσότερο εφόσον αρχίζει να μαθαίνει ο ένας τον άλλον καλύτερα αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο οικειότητα.

Και κάπως έτσι θα κυλήσουν οι ώρες ευχάριστα, χωρίς να έχεις συνειδητοποιήσει ότι είναι πια πρωί. Το σπίτι θα είναι πιθανόν χαλιά και το ξέρουμε κι οι δυο μας απ’ την αρχή ότι ούτε πρόκειται να το καθαρίσεις μόλις φύγουν οι επισκέψεις -μπορεί να ξεμείνει και κανείς σπίτι σου- αλλά ούτε θα πας σχολή.

Όταν ξυπνήσεις, λογικά μεσημέρι, θα σου έχει μείνει μια γλυκιά ανάμνηση της περασμένης βραδιάς και θα ανυπομονείς για την επόμενή σας συνάντηση. Άλλωστε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που κρατάνε ζωντανή στη μνήμη μας τα φοιτητικά μας χρονιά.