Όλοι έχουμε κάποιους στόχους. Κι αν δεν έχουμε, όλοι τουλάχιστον έχουμε κάποια όνειρα -στόχοι που δεν έχουμε επινοήσει ακόμα το σχέδιο υλοποίησής τους. Για κάποιους, η επίτευξη στόχων είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους κι ο λόγος ύπαρξής τους. Κάποιοι άλλοι μένουν στην αδράνεια ή έχουν άλλες προτεραιότητες. Κι αυτό ιεράρχηση στόχων μπορεί να θεωρηθεί. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που βλέπουμε στον καθρέπτη κάθε πρωί το οφείλουμε όχι μόνο στη διαπαιδαγώγηση που πήραμε τα παλαιότερα χρόνια απ’ τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.
Βασικός παράγοντας σε όλο αυτό είναι να ξέρουμε εμείς οι ίδιοι τι είναι αυτό που θέλουμε να βάλουμε ως στόχο, ποσό εφικτό μπορεί να είναι, ποσό πολύ θέλουμε να πραγματοποιηθεί και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ώστε να υλοποιηθεί. Θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως όταν βάζουμε κάτι στο μυαλό μας δεν περιμένουμε δια μαγείας να εμφανιστεί μια μέρα μπροστά μας. Οτιδήποτε θέλουμε να πετύχουμε χρειάζεται προσωπικό κόπο και προσπάθεια. Ούτε μπορούμε να ξυπνήσουμε ξαφνικά ένα πρωί και να πούμε ότι σήμερα αυτό που θέλουμε, θα πραγματοποιηθεί. Κάποια πράγματα χρειάζονται υπομονή κι επίμονη για να υλοποιηθούν. Κάποιοι στόχοι είναι μακροπρόθεσμοι και κάποιοι άλλοι μπορούν να υλοποιηθούν μέσα σε μόλις πέντε λεπτά.
Επίσης, σημαντικό ρολό σε όλο αυτό παίζουν και τα ερεθίσματα. Ένας άνθρωπος που έχει ερεθίσματα χαρακτηρίζεται από πνεύμα ανήσυχο και συνεχώς ψάχνεται να δει τι ακριβώς είναι αυτό που του αρέσει, δοκιμάζοντας κάθε φορά διαφορετικά πραγματικά, αποκτώντας με αυτό το τρόπο ενδιαφέροντα κι εμπειρίες. Ένας άνθρωπος ο οποίος είναι γεμάτος ζωντάνια, ενεργεία και θέληση έχει σίγουρα περισσότερες πιθανότητες από κάποιον ο όποιος μένει άπραγος αφήνοντας τα πάντα στην τύχη και περιμένοντας απ’ τους άλλους να δράσουν, κάτι που θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό.
Καθημερινά, μικρά ή μεγάλα, μας κατορθώματα όπως το να χάσουμε κάποια κιλά μέχρι και το να περάσουμε στη σχόλη της επιλογής μας στο πανεπιστήμιο, όχι μόνο αλλάζουν τη ζωή μας προς το καλύτερο, αλλά μάλιστα τονώνουν το ηθικό μας και μας παροτρύνουν να θέσουμε ακόμα μεγαλύτερους στόχους.
Όνειρα ζωής, που για κάποιους μπορούν να θεωρηθούν ακατόρθωτα ή αστεία στο άκουσμά τους, με πρόγραμμα, δουλειά κι οργάνωση μπορούν να αποδειχθούν σε εμπειρίες ζωής που θα σε ολοκληρώσουν ως προσωπικότητα και θα σε γεμίσουν χαρά κι αισιοδοξία για το μέλλον. Γιατί τι πιο υπέροχο μπορεί να σου συμβεί απ’ το να βλέπεις την προσπάθεια και τους κόπους σου να ανταμείβονται;
Κλείνοντας, δε θα πρέπει να ξεχνάμε και το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Μια αποτυχία δε θα πρέπει να μας ρίχνει το ηθικό. Μπορούμε κάλλιστα να ξαναπροσπαθήσουμε, δε μας εμποδίζει κάτι. Η ίδια η αποτυχία, που ίσως ήταν γραπτό να έρθει, έχει πολλά να μας διδάξει. Άρα και πάλι κερδισμένοι είμαστε.
Καμιά φορά τη μοίρα μας την ορίζουμε εμείς. Ίσως να μη θέλαμε και πολύ να επιτύχουμε τον στόχο που είχαμε θέσει. Επομένως, θα πρέπει να σκεφτούμε τι είναι αυτό που έφταιξε στο να μην τα καταφέρουμε. Κατά βάθος όλοι ξέρουμε τι είναι αυτό που αλήθεια θέλουμε περισσότερο από καθετί κι είναι ικανό να μας κάνει ευτυχισμένους. Άρα δε χρειάζεται τόσο ψάξιμο, αρκεί μονάχα να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και διατεθειμένοι να προσπαθήσουμε γι’ αυτό.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη