Ρωτάνε αρκετοί, «αν δεν νιώθω ερωτευμένος στην αρχή, μπορεί να μού προκύψει στην πορεία;». Μπορεί. Αλλά θα εκλείπει ένα βασικό γνώρισμα: Το παραμύθιασμα. Το πλάσιμο του άλλου ακριβώς όπως τον φαντάζεσαι ή όπως θα ‘θελες να είναι.
Πόση σημασία έχει η εικόνα που θα φτιάξεις στο μυαλό σου;
Ο ελαφρώς καθυστερημένος έρωτας, ενδέχεται να είναι ένας έρωτας τιμιότερος, πιθανότατα πιο βαθύς και συνειδητοποιημένος, μα σπάνια, μπορεί να πυροδοτήσει την παθιασμένη έκφανση του ξαφνικού κι απροειδοποίητου- κακό για κάποιους, καλό για κάποιους άλλους. Γιατί λοιπόν να θεωρούμε κάποιον κυνικό ή κι άνιωθο επειδή οι σχέσεις του διαρκούν κατά μέσο όρο τρεις μήνες αντί να τον θεωρήσουμε τζάνκι του έρωτα, που είναι και το ακριβώς αντίθετο;
Τι νιώθουν τελικά όσοι μπλέκουν σε σχεδόν σχέσεις;
Υπάρχει η διαδεδομένη ατάκα «ερωτευμένοι με τον έρωτα» και συνήθως χρησιμοποιείται υποτιμητικά από όσους θεωρούν ότι δεν τους έχει συμβεί ποτέ. Είναι παράτολμο να επιχειρήσουμε να προσδώσουμε ορισμό σε μια γενικόλογη κι αόριστη φράση σαν αυτή, μα πολύ φοβάμαι αν δεν το κάνουμε, θα εξακολουθήσουμε όλοι να πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάτι που εμάς ποτέ δε μας αφορά γιατί δεν ταυτιζόμαστε- και αυτό είναι ένα πράγματι επιζήμιο παραμύθιασμα.
Ένα εγχειρίδιο που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πολλά!
Γιατί οι σχεδόν σχέσεις δεν είναι τόσο περίπλοκες όσο μοιάζουν!
