Το εσωτερικό άγχος έρχεται στην επιφάνεια με τη μορφή της ανησυχίας. Αυτό το άγχος που δεν ξέρουμε από πού ακριβώς προέρχεται. Κάθεται πάνω σε σκέψεις που αφορούν το πώς θα θέλαμε να είναι τα πράγματα ή και το πώς δε θα θέλαμε να είναι τα πράγματα. Είτε τώρα, είτε στο μέλλον. Αρκετά κοινότυπο και συχνό, αλλά λόγω της δημοτικότητάς του το κάνει πάντα σχετικό σε όλες τις εκ βαθέων συζητήσεις.
Είναι αυτό το άγχος που εμφανίζεται με το που πατήσει κανείς το κουμπί της εγκατάλειψης που προφανώς βρίσκεται σε κάποιο ιδιαίτερα εμφανές σημείο, πιθανότατα στο κούτελο. Καμιά φορά μπορεί να τό προκαλεί ο άλλος συνειδητά ή μη. Αρκετές φορές όμως το προκαλούμε κι εμείς στους εαυτούς μας. Είναι αυτό το συναίσθημα που μας οδηγεί καμιά φορά να δίνουμε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούμε ή αυτό που μας κάνει παραπάνω ζηλιάρηδες και κτητικούς στις σχέσεις μας.
Βρες εδώ 300 ασκήσεις
για να βρεις τη χαρά και την καλύτερή σου διάθεση!
Περιμένοντας πάνω από μια οθόνη για ένα μήνυμα ή μια απάντηση, που δεν έρχεται κι έτσι επιβεβαιώνει ολοένα και περισσότερο τον φόβο της εγκατάλειψης. Αυτό που μπορούμε να διδαχθούμε από αυτού του είδους το άγχος είναι πρωτίστως να συνειδητοποιήσουμε πόσο εξαρτημένη είναι η αυτοεικόνα μας από την επικύρωσή της από τον άλλον. Το να έχουμε άγχος για το πότε θα επικοινωνήσει αυτός ο σημαντικός άλλος μαζί μας, μέχρι ένα σημείο είναι λογικό κι επόμενο. Από αυτό το σημείο μέχρι και το νοητικό άλμα που λέει ότι αν δεν επικοινωνήσει, δεν τού καίγεται καρφάκι, είναι μια σκέψη δρόμος.
Στην αρχή δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις μας. Ειδικά αυτές που πυροδοτούν μια σειρά φόβων είναι εξαιρετικά δύσκολο να τίς δαμάσουμε. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να μη δρούμε με γνώμονα αυτές. Το καλό είναι πως το άγχος κι ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που σωματοποιείται και γίνεται εύκολα αντιληπτό. Ο καθένας μας είναι εξοπλισμένος με την απαραίτητη γνώση για τον εαυτό του ώστε να κάνει τη σύνδεση ότι η τάδε σκέψη τού δημιουργεί τη δείνα αντίδραση- στην προκειμένη το άγχος. Αν αυτή η σκέψη μας οδηγεί στην πράξη του να καθόμαστε πράγματι εμμονικά πάνω από μια οθόνη αναμένοντας, τότε η σκέψη κερδίζει. Η σκέψη, αν δε γίνει δράση, παραμένει στη φαντασία μας. Επομένως το άγχος μέσα από μια σκέψη και μόνο είναι κι αυτό στη φαντασία. Το να ξεροσταλιάζουμε επομένως πάνω από μια οθόνη είναι ταυτόχρονα το αποτέλεσμα αλλά και το αίτιο ενός στρες που μας δημιουργείται.
Βρες εδώ την έντυπη έκδοση του LEVEL UP
και φτιάξε τη ζωή σου όπως ακριβώς τη θες!
Ή κατέβασέ το τώρα για όλες τις συσκευές σου!
