Νομίζω ότι θα σε απογοητεύσω εδώ. Γιατί ενώ ξέρω ανθρώπους που όσο αναφέρονται σε πρώην τους, τόσο τους σκέφτονται (κι ακόμα περισσότερο) κι αναπολούν τις στιγμές τους μαζί τους, δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις εκείνων που παριστάνουν πως τους έχουν ξεπεράσει και διαγράψει απ’ τη ζωή τους, συμπεριφερόμενοι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Κι ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πιστέψω. Να πιστέψω ότι αυτός που επικαλείται πρώην συνεχώς μα ταυτόχρονα, καταλήγοντας σε πικρία ξεπερνά και τη σχέση;
Λύσε εδώ 100 απορίες για τη σχέση σας που έχεις και διστάζεις να ρωτήσεις το ταίρι σου!
Ή να πιστέψω πως οι φορές που αναφέρεται σε αυτήν είναι οι φορές που η αυτοσυγκράτησή του νικήθηκε από τη νοσταλγία του; Κι αυτό το δεύτερο σημαίνει ότι περνάει από το μυαλό του συνέχεια. Πιο ύποπτη, μου φαίνεται, ωστόσο, η (εσκεμμένη) σιωπή. Σαν κάτι να μου λέει ότι δε μιλά για να μη φέρει τη σκέψη στον νου του. Γιατί ξέρει ότι άπαξ και τη φέρει στον νου δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση.
Συνεπώς και για να σου δώσω κάτι να πιαστείς, θα σου πω το εξής: πρόσεξε το βλέμμα του κάθε φορά που η συζήτηση γυρνάει σε πρώην του. Παρατήρησε αν και πόσο αμήχανος είναι ο άνθρωπός σου. Το σώμα και τα μάτια του θα σου πουν αν τον πονάει και δε μιλάει γι’ αυτό το άτομο ή αν αισθάνεται άνετος να σου πει ό,τι θέλεις…(Διάβασε εδώ τη συνέχεια)
Βρες εδώ την e-book έκδοση: 10 άντρες απαντούν 100 κρίσιμα γυναικεία ερωτήματα
Κατέβασέ την σε όλες τις συσκευές σου και λύσε όλες σου τις απορίες!
