Υπάρχει μια παγίδα που μας θέλει να πιστεύουμε πως για να είναι κάποιος χαρούμενος σημαίνει πρέπει να είναι κι απαραίτητα ευτυχισμένος. Πως η χαρά για να έρθει στη ζωή μας έρχεται με προϋποθέσεις και πως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία άλλων παραγόντων. Λογικό είναι σίγουρα, όταν θα συμβεί κάτι αναπάντεχα καλό ή όταν επιτευχθεί ένας στόχος μας, η χαρά που θα νιώσουμε να είναι απερίγραπτη. Δε σημαίνει όμως πως μόνο τότε έχει κάποιος δικαίωμα στη χαρά. Δε σημαίνει πως πρέπει να καθίσει με σταυρωμένα χέρια και να περιμένει τη θεά τύχη να φέρει τη χαρά στο δρόμο του, ούτε να αφήνει τον εαυτό του να χαρεί μόνο όταν οι συνθήκες ευτυχίας κι επιτυχίας το επιτρέπουν. Η χαρά είναι ένα παρεξηγημένο αίσθημα, και καθόλου δυσεύρετο όσο πιστεύουμε. Απλά παίρνει περισσότερες μορφές από τις φανταχτερές και κραυγαλέες που έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε.
Ψάχνεις τρόπους για να γίνεις η νέα, βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού σου;
Η παγίδα της μορφής της χαράς, μας θέλει να πιστεύουμε πως άτομο που παρουσιάζεται χαρούμενο, σημαίνει άνθρωπο ξέγνοιαστο, ανέμελο, άνθρωπο τυχερό που δεν έχει προβλήματα, δεν έχει σκοτούρες, δε βρίσκει δυσκολίες, άρα γι’ αυτό μπορεί και είναι χαρούμενο. Μια ψευδαίσθηση, που καταλήγει να μας κάνει να πιστεύουμε πως αφού εμείς αντιμετωπίζουμε δυσκολίες σημαίνει πως δεν μπορούμε να χαρούμε, πως αυτά ευθύνονται για τη στέρηση της χαράς από τη ζωή μας.
