Αρχικά, αν με ρωτάς πώς θα κάτσει να βρεθείς σπίτι του, θα σου πω πως αν δεν έχετε πάρε-δώσε ούτως ή άλλως με τα σπίτια, αν δηλαδή δεν είσαι συνηθισμένος στο να βρίσκεσαι στο χώρο του άλλου τότε ίσως είναι και καλύτερα να μην το επιδιώξεις. Αν τύχει να σε καλέσει ή αν το συνηθίζετε έτσι κι αλλιώς, τότε ναι. Διαφορετικά κι αν έχεις την επιλογή να διαλέξεις εσύ τον χώρο συνάντησης, τότε εννοείται ότι θα προτιμήσεις το δικό σου χώρο γιατί παίζεις στο γήπεδό σου.
Αν τώρα ντρέπεσαι να κάνεις μεμονωμένη πρόσκληση γιατί είσαι φλωράκι και δεν ξέρεις πώς θα το πάρει, πες και σε ένα -το πολύ δύο- άτομα ακόμα, που όλως τυχαίως θα πρέπει να φύγουν νωρίς-νωρίς ή θα καταλήξουν σε κάποιο δωμάτιο του σπιτιού οι δυο τους γιατί θα έχουν πολύ σοβαρή συζήτηση να κάνουν, ένα πολύ σοβαρό πρότζεκτ στη δουλειά για να λύσουν ή θα φύγουν να πάνε να πάρουν κρασί και δε θα γυρίσουν ποτέ. Τυχαία πάντα. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο που έχετε μείνει με τον έναν τρόπο ή τον άλλο τα δυο σας. Στα κούτελά σας γράφεται η λέξη αμηχανία, τι κάνουμε τώρα;
Ψάχνεις απαντήσεις για το πώς να κάνετε το παρακάτω βήμα;
Αναρωτιέσαι πώς θα βγείς απο το friendzone;
Ήρεμα, αυτό δε θέλαμε να συμβεί; Δε θα κάνεις πίσω τώρα. Ξεκίνα μια συζήτηση γενικού ενδιαφέροντος, ίσα-ίσα για να σπάσεις τον όποιο πάγο, φρόντισε να προτείνεις να πιει ή να φάει κάτι, νηστικό αρκούδι άλλωστε πώς στο καλό να χορέψει; Μην κάθεσαι στα οχτακόσια μέτρα μακριά μα ούτε και κολλητά λες και δεν έχει χώρο να σταθείς. Θέλεις να έχετε μια απόσταση τόση-όση, να έχετε την μίνιμουμ δυνατή τυπική διαφοροποίηση, να μπορεί να αναπνέει κοινώς μα όχι και πολύ. Εκεί ξαναχρησιμοποίησε το βλέμμα σου και φρόντισε όταν το κάνεις αυτό να υπάρχει μια ανάλογη παύση στη συζήτηση.
