«Πάμε να κάνουμε μια ολονύχτια μπαρότσαρκα όπως τότε;»
«Πώ πω μωρό μου, ακόμα θυμάμαι το άγχος μου την πρώτη φορά που κοιμήθηκα εδώ»
Δεκάδες ακόμη αντίστοιχα χαριτωμένα, δένονται περίτεχνα σε μια αφήγηση κάθε που κάποιος θα ρωτήσει «πώς και πότε τα φτιάξατε εσείς;». Όταν όλα εξελίσσονται απογοητευτικά τα ίδια ακριβώς στιγμιότυπα είναι που προκαλούν κενότητα, παράπονο και σφίξιμο. Πιθανότατα γι’ αυτό επικράτησε κι η άποψη ότι η σχέση για να ενδυναμωθεί προϋποθέτει μια εντυπωσιακή έναρξη. Έρως δεν είναι μόνο ο κεραυνοβόλος μα αν δεχτούμε τη βιολογική ερμηνεία που τόν αποδίδει σε ορμονικές μεταβολές και την ψυχολογική σ’ αντανακλάσεις, είναι όλες τους διεργασίες που συνήθως γίνονται ταχύτατα. Βλέπεις μια φιγούρα και σού προκαλεί ένα θυμικό ή έναν ερεθισμό ή και τα δύο. Και θες να τη γνωρίσεις- καμιά φορά και να την καταβροχθίσεις.
Ο έρωτάς σου είναι ένα σκέτο μπέρδεμα;
Ρωτάνε αρκετοί, «αν δε νιώθω ερωτευμένος στην αρχή, μπορεί να μού προκύψει στην πορεία;». Μπορεί. Αλλά θα εκλείπει ένα βασικό γνώρισμα: Το παραμύθιασμα. Το πλάσιμο του άλλου ακριβώς όπως τον φαντάζεσαι ή όπως θα ‘θελες να είναι. Ο ελαφρώς καθυστερημένος έρωτας, ενδέχεται να είναι ένας έρωτας τιμιότερος, πιθανότατα πιο βαθύς και συνειδητοποιημένος, μα σπάνια, μπορεί να πυροδοτήσει την παθιασμένη έκφανση του ξαφνικού κι απροειδοποίητου- κακό για κάποιους, καλό για κάποιους άλλους. Γιατί λοιπόν να θεωρούμε κάποιον κυνικό ή κι άνιωθο επειδή οι σχέσεις του διαρκούν κατά μέσο όρο τρεις μήνες αντί να τον θεωρήσουμε τζάνκι του έρωτα, που είναι και το ακριβώς αντίθετο;
Βρες εδώ το βιβλίο που θα δώσει απάντηση σε όλα όσα σκέφτεσαι για τις σχεδόν σχέσεις.
Ή κατέβασέ το σε όλες τις συσκευές σου.
Μια συζήτηση που έπρεπε να γίνει.
