Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα απ’ την αναγνώριση της ύπαρξης εγκεφαλικής και ψυχικής σύνδεσης μ’ έναν άνθρωπο. Κι αν δεν είναι απλώς ένας, αλλά πολλοί, μπορείς να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου και τυχερό! Είμαστε τυχεροί όλοι εμείς που έχουμε τουλάχιστον λίγους, καλούς φίλους με τους οποίους επικοινωνούμε, λες και είμαστε οικογένεια. Καμιά φορά αναρωτιόμαστε πώς γίνεται με τους φίλους μας να συνεννοούμαστε ευκολότερα σε σύγκριση με τα αδέρφια μας.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο δεν το προκαλεί κάποιος δεσμός αίματος, αλλά ο κώδικας επικοινωνίας και η αγάπη μεταξύ μας. Με τους φίλους μας χτίζουμε κάθε μέρα αυτή τη σχέση, σκαλάκι-σκαλάκι, γιατί δεν την θεωρούμε δεδομένη. Αποδεικνύουμε καθημερινά το ενδιαφέρον μας για εκείνους, ακόμη και μέσα απ’ τα πειράγματά μας.
Είσαι εσύ κι οι φίλοι σου, λόγου χάριν, στο δρόμο προς τη σχολή σας. Ξαφνικά σταματάς μπροστά στον καθρέφτη ενός αυτοκινήτου, γιατί θυμήθηκες ότι ξέχασες να βάλεις το πρωί το έλαιο κατά των δυσχρωμιών απ’ την anaplasis με το συστατικό Subiwhite που προέρχεται απ’ τον κουρκουμά, γνωστό για τις λευκαντικές του ιδιότητες και περιμένεις οι φίλοι σου να μείνουν ατάραχοι χωρίς να ξεκινήσουν την καζούρα;
Ε, όχι! Θα αρχίσουν να γελάνε μες το δρόμο, θα σε σπρώχνουν, θα σε αποκαλούν ψώνιο, θα σας πάρει είδηση κάθε περαστικός σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, αλλά ό,τι και να πουν ξέρεις ότι είναι κολλητάρια σου και τους δικαιολογείς τα πάντα κι εκείνοι με τη σειρά τους ανέχονται την τρέλα και τις ιδιοτροπίες σου, γιατί σ’ αγαπάνε και τους φτιάχνεις τη μέρα.
Στους φίλους μας θαυμάζουμε πάντοτε χαρακτηριστικά που μας λείπουν. Και καμιά φορά μπορεί να τους περνάμε από κόσκινο και να τους ειρωνευόμαστε σε μέγιστο βαθμό, αλλά το κάνουμε, ακριβώς, επειδή αυτά τα χαρακτηριστικά τους εμείς δεν τα έχουμε και μας αρέσει να τους εκνευρίζουμε και να τους φτάνουμε στα άκρα. Έχουμε, άλλωστε, την άνεση να κάνουμε αστεία και μέσα απ’ τα καβγαδάκια μας ενδυναμώνεται η φιλία μας.
Πέρα απ’ την άνεση και την επικοινωνία, εκείνο που δένει τους φίλους και τους μετατρέπει σ’ αυτό το ιδιαίτερο μόρφωμα μιας «αναπληρωματικής» οικογένειας είναι το νοιάξιμο. Το ενδιαφέρον, η στοργή και κυρίως η διαρκής αποδοχή τους.
Πήγατε το περασμένο σ/κ σε χιονοδρομικό για να χαρείτε το χειμώνα, το χιόνι, το σκι και φυσικά τη ζεστή σοκολάτα στο σαλέ και να περάσετε όμορφα. Έρχονται οι φίλοι σου μετά την επιστροφή σας να σε πάρουν απ’ το σπίτι για να πάτε για καφεδάκι στο στέκι σας και σε βλέπουν φουλ στις πανάδες. Γιατί ως γνωστόν, ο ήλιος είναι επικίνδυνος ακόμη και το χειμώνα.
Εκείνοι, λοιπόν, που σε κορόιδευαν που έβαζες το έλαιό σου μες το δρόμο, θ’ αναστατώσουν όλο το σπίτι για να το βρουν και ν’ αποκτήσεις ξανά τη λάμψη που πρέπει να ‘χεις.
Οι φίλοι μας θέλουν πάντα το καλό μας. Ακόμη κι αν μας πειράζουν και τσακωνόμαστε συνέχεια για ηλίθιες αιτίες, πάντα σε περίπτωση ανάγκης είναι δίπλα μας. Στις χαρές και στις λύπες, στα εύκολα και στα δύσκολα, στα σημαντικά και στα ανιαρά.
Είναι δύσκολο να βρεις μια δεύτερη οικογένεια. Μπορείς, όμως, να δημιουργήσεις μια «αναπληρωματική», η οποία δε θα στηρίζεται στους δεσμούς αίματος, αλλά στη δύναμη της δικής σου επιλογής να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι, επικοινωνείς μαζί τους χωρίς δυσκολία και θέλεις να ζήσεις μαζί τους κοινές στιγμές. Η επιλογή φίλων είναι πιο δύσκολη κι απ’ την επιλογή συντρόφου.
Γιατί ο σύντροφος σήμερα είναι αύριο όχι. Τους φίλους, όμως, τους διαλέγεις για μια ζωή. Γι’ αυτό που είναι, γι’ αυτό που είσαι. Για να συμπορεύεστε.
