Διεκδίκηση, όχι αποπνικτική πολιορκία

Στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε και σίγουρα δεν έρχονται πάντα στον επιθυμητό βαθμό. Όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε ιστορίες όπου άλλες φορές κυνηγούσαμε υποψήφιους συντρόφους με το δίκαννο, κατορθώνοντας απλώς να χαλάμε σκάγια δεξιά κι αριστερά, κι άλλες να τρέχουμε απεγνωσμένα να κρυφτούμε μην αντέχοντας ένα ακόμη ξελιγωμένο καμάκι.

Το γνωστό και χιλιοτραγουδισμένο «όλα ή τίποτα» –στη συγκεκριμένη περίπτωση «όλοι ή κανείς»– παίρνει δραματικές διαστάσεις. Γιατί μπορεί στην περίπτωση του «τίποτα» να κάθεσαι μονάχος να κλαις τη μαύρη σου τη μοίρα, αλλά τουλάχιστον έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που σε διεκδικούν πολλοί και το μαρκάρισμα παραείναι στενό;

Απ’ τη μία, κορδώνεσαι με περηφάνια, νιώθοντας επιθυμητός και γεμάτος αυτοπεποίθηση με τα εγκώμια που σου πλέκουν καθημερινά. Απ’ την άλλη, μόλις καταλαγιάσει η αρχική χαρά, συνειδητοποιείς ότι δεν είναι και τόσο ευχάριστο, τελικά, να δέχεσαι συνεχώς μηνύματα και κλήσεις, του τύπου «Τι θα κάνεις σήμερα; Πάμε για ‘κείνον τον καφέ που λέγαμε;». Όσο κι αν σε κολακεύει το ενδιαφέρον που σου δείχνει ο άλλος με τις συνεχείς προτάσεις του, το παιχνίδι χάνεται τη στιγμή που το διακριτικό φλερτ δίνει τη θέση στου στην απεγνωσμένα έντονη αίσθηση του πεσίματος.

Βάλε τώρα την αίσθηση αυτή επί πέντε φορές -ή και παραπάνω. Ειλικρινά, αντέχεται αυτή η καταπίεση; Γιατί για ένα είδος καταπίεσης πρόκειται, καθώς κι έλλειψης αξιοπρέπειας απ’ την πλευρά του κυνηγού.

Ο τρόπος προσέγγισης έχει να πει πολλά για το πώς θα εξελιχθεί μελλοντικά η υποψήφια σχέση. Αν νομίζεις, δηλαδή, ότι όλες αυτές οι απεγνωσμένες παρακλήσεις θα μαλακώσουν με τον καιρό, πλανάσαι πλάνην οικτρά. Ο υποψήφιος σύντροφος σου δείχνει απ’ την αρχή τις προθέσεις του. Κι όσο περνάει ο καιρός, οι προθέσεις αυτές θα γίνονται ολοένα και πιο έντονες με το πρόσχημα της αγάπης και του ενδιαφέροντος.

Υπάρχουν ωστόσο κι εκείνες οι περιπτώσεις που το φλερτ διέπεται απ’ τους σωστούς κανόνες. Δείχνεις, δηλαδή, το ενδιαφέρον σου, χωρίς να καταντάς κουραστικός. Κι είναι αυτές ακριβώς οι περιπτώσεις που κερδίζουν στο παιχνίδι της διεκδίκησης. Διότι, εκτός απ’ την αίσθηση της ελευθερίας που προσφέρουν, δείχνουν καθαρά το σεβασμό προς το πρόσωπο του άλλου, αφήνοντάς του το χρονικό περιθώριο να σκεφτεί και να αποφασίσει. Είναι τα άτομα εκείνα που ναι μεν θα κάνουν το πρώτο βήμα και θα ζητήσουν τον αριθμό του κινητού σου, θα σου δώσουν όμως έπειτα τη δυνατότητα ν’ αποφασίσεις εσύ πότε κι αν θέλεις να τους ξαναδείς.

Οι νικητές της καρδιάς μας ξεχωρίζουν μέσα απ’ τη διακριτικότητά τους. Ξέρουν ότι έχουν ανταγωνιστές, κάτι τέτοιο όμως κάθε άλλο παρά τους αγχώνει. Σαν καλοί κι έμπειροι παίκτες γνωρίζουν ότι «less is more» κι αντί να εντείνουν τις προσπάθειες εντυπωσιασμού, επιλέγουν να δώσουν προτεραιότητα στη δική μας αίσθηση ελευθερίας και προσωπικού χώρου.

Στηριζόμενοι στους καλούς τους τρόπους, την αξιοπρέπεια, την ευγένεια, το σεβασμό, την (αυτό)εκτίμηση, μας δείχνουν ότι το ενδιαφέρον έχει όρια κι εκείνοι δεν έχουν σκοπό να τα παραβιάσουν. Αφήνουν να εννοηθεί εξαρχής ότι η καθημερινότητα μαζί τους θα είναι ακόμα καλύτερα απ’ την ισχύουσα, καθώς η παρουσία τους δίπλα μας, αν και διακριτική, θα αρκεί για να μας δίνει δύναμη, χωρίς να μας καταπιέζει.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!