Το τρίτο πρόσωπο μας δίνει όσα μας λείπουν

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκε μία είδηση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα κι αφορούσε ένα ζευγάρι της παγκόσμιας showbiz που πήρε ξαφνικά την απόφαση να σπάσει τα δεσμά του επί σειρά ετών γάμου του και να τραβήξει έκαστος τη δική του πορεία. Επειδή όλοι μας –όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε– έχουμε έμφυτη την περιέργεια, στάθηκε αδύνατο να μείνουμε μονάχα στον πηχυαίο τίτλο αυτής της «σοκαριστικής» είδησης. Προσποιούμενοι τους αδιάφορους, ανατρέξαμε στις λεπτομέρειες που επιβεβαίωσαν αυτή τη μικρή υποψία που αρχικώς μας γεννήθηκε: το τρίτο πρόσωπο έκανε όλη τη ζημιά.

Αν και δε μας αφορούσε στο ελάχιστο, πιάσαμε τους εαυτούς μας ν’ αναρωτιούνται πώς στην ευχή είναι δυνατό να ξενοκοιτάξεις, όταν, μάλιστα, έχεις δίπλα σου ένα απ’ τα πιο εκλεκτά sex symbols των τελευταίων δεκαετιών. Δηλαδή, μετά απ’ αυτό, εμείς τι να πούμε;

Κι αν ο λαμπερός κόσμος του Χόλιγουντ μαζί με τα σκανδαλώδη μυστικά του φαντάζουν μακριά από μας, υπάρχουν άλλα τόσα παραδείγματα μοιχείας που εκτυλίσσονται καθημερινά στην πόλη μας, τη γειτονιά μας, πολλές φορές μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Το μικρόβιο της απιστίας δρα ύπουλα. Εισχωρεί μέσα μας αθόρυβα και μόλις βρει την ιδανική θέση, ριζώνει εκεί και ξεκινάει τη δουλειά του. Στην αρχή, δεν το παίρνουμε στα σοβαρά, καθησυχάζοντας τη συνείδησή μας ότι δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο σ’ ένα αθώο φλερτ. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως, το φλερτ είναι απλώς το ορεκτικό. Μας ανοίγει την όρεξη για το κυρίως πιάτο, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει κάτι που έχουμε καιρό να γευτούμε ή δεν έχουμε ξαναδοκιμάσει ποτέ μας και γι’ αυτό το λόγο, μας τρέχουν τα σάλια.

Κι η αλήθεια είναι αυτή. Απιστούμε, όχι λόγω της εκθαμβωτικής εμφάνισης του τρίτου προσώπου, αλλά λόγω της διαφορετικότητάς του. Μας τραβάει εκείνο που μας λείπει τη δεδομένη στιγμή και πιστεύουμε ότι αποκτώντας το θα μπορέσουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι και να γεμίσουμε τις όποιες τρύπες υπάρχουν στη ζωή μας.

Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο επιλέγοντας ένα νεότερο εραστή, ούτε ν’ αποκτήσουμε εμπειρία μέσα απ’ τη γοητεία που ασκεί επάνω μας ένα ώριμο άτομο. Και στις δύο περιπτώσεις, η ουσιαστική αλλαγή του τρόπου ζωής μας είναι εκείνη που θα τροφοδοτήσει τα «θέλω» μας κι όχι οι εφήμερες καταστάσεις.

Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν ερωτευόμαστε το ίδιο το πρόσωπο-φωτιά, αλλά την αντανάκλαση των απωθημένων μας επάνω στη μορφή του. Κολακευόμαστε απ’ το ενδιαφέρον που μας δείχνει κι αρχίζουμε να εξιδανικεύουμε την κατάσταση. Το παραμικρό ψεγάδι ανάγεται αυτομάτως σε πλεονέκτημα που προσθέτει έξτρα πόντους. Μπαίνουμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε το τρίτο πρόσωπο με το ταίρι μας και, κοίτα να δεις, πόσα προτερήματα έχει το πρώτο σε σχέση με το δεύτερο! Δεν γκρινιάζει, δε μας κάνει σκηνή για το παραμικρό, χαίρεται κάθε φορά που μας βλέπει κι έχει τη μοναδική ικανότητα να μας γεμίζει μ’ εκείνον τον αέρα της φρεσκάδας που τόσο έχουμε ανάγκη.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην προκειμένη φάση, έχουμε ανάγκη να κάνουμε ένα διάλογο με τον εαυτό μας. Τι είναι εκείνο που μας φταίει και προσπαθούμε να το αποτινάξουμε εκμεταλλευόμενοι τις εύκολες λύσεις; Είναι η ρουτίνα που μας έχει κουράσει; Μήπως η στασιμότητα της ερωτικής ζωής με το σύντροφό μας; Ό,τι κι αν είναι, δε θα καταφέρει ποτέ να λυθεί πραγματικά σ’ ένα ξένο κρεβάτι.

Η απιστία είναι όπως τα παυσίπονα. Κοιμίζουν για λίγο τον πόνο, κάνοντάς μας να νομίζουμε πως πέρασε. Μόλις, όμως, σταματήσει η δράση τους, ο πόνος επιστρέφει δριμύτερος, αναγκάζοντάς μας να πάρουμε ολοένα και μεγαλύτερη δόση. Ώσπου στο τέλος, φτάνουμε να εξαρτιόμαστε πλήρως από δαύτα, ολόκληρη η ύπαρξή μας στηρίζεται πάνω σ’ ένα χάπι που ναρκώνει τις αισθήσεις και μας κάνει έστω για λίγο να ξεχνάμε. Τι θα γίνει, όμως, μόλις μας τελειώσουν τα χάπια;

Η ανάγκη για κάτι διαφορετικό, κάτι που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μας πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με σύνεση. Ειδικά στην περίπτωση που δεν επηρεάζεται μονάχα η δική μας ζωή.