Δυο ισχυροί στην ίδια θέση δύσκολα συνυπάρχουν

Τα δύο πιο υπερήφανα άλογα επιτελούσαν χρέη αρχηγών στο στάβλο τους. Το ένα ωστόσο, διατεινόταν πως «τ’ άχυρα είν’ αυτά που ενδείκνυνται για τις κλίνες μας», μα το άλλο με περίσσεια σιγουριά επέμενε ότι «παρωχημένα είναι όλ’ αυτά. Εγώ λέω πως σε πούπουλα πρέπει ν’ απλώνουμε τα κορμιά μας».

Το ένα, λοιπόν, προσέγγιζε κρυφά τα υπόλοιπα άλογα και προσπαθούσε να τα πείσει για το άδικο που είχε ο κατά τ’ άλλα συμπαθέστατος, σύμμαχός του: «Δεν είναι κρίμα να αφαιρέσουμε τα φτερά απ’ τα πουλιά, ενώ μια χαρά μπορούμε και με τ’ άχυρα να κάνουμε τη δουλειά μας; Κι ύστερα, πόσο κακιά ψυχή έχει τελικά το άλογο που κάτι τέτοιο με τόση ευκολία προτείνει;». Μα και το δεύτερο, με την ίδια τακτική, δε δίσταζε να υπονομεύει το άλλο: «Οι καιροί προχωρούν, αγαπητά μου άλογα, δε θα μένουμε με τις συνήθειες των παππούδων μας που άλλο πράμα από άχυρα δεν είχαν στα μυαλά τους».

Κι έτσι, λοιπόν, το ένα κατάφερε να πάρει μερικά άλογα με το μέρος του και να κάψουν μαζί την ποσότητα άχυρων που το άλλο παρήγγειλε για τις κλίνες τους, ενώ το άλλο μαζί με τους δικούς του σύμμαχους, τσαλαπάτησαν τα φτερά που είχαν καταφθάσει, μ’ αποτέλεσμα, μήτε άχυρα, μηδέ φτερά να απόμειναν, τελικά, για τα στρώματά τους.

Σαν αυτά τα δυο άλογα που παταγωδώς απέτυχαν στη διοίκηση του στάβλου, λοιπόν, δεν είναι συμφέρον για το γενικό καλό δυο ισχυροί να υπάρξουν μαζί στην ίδια θέση.

Καταρχάς, τα ηγετικά άλογα μπορεί κάποια στιγμή να συλλογίστηκαν πως η ιδέα του άλλου, ίσως να ‘ταν πιο ωφέλιμη. Μα, επειδή τόσο πολύ δεν ήθελαν να περάσει του σύμμαχού τους, δεν έβαλαν ως προτεραιότητά τους τη γενική ευημερία των αλόγων, μα το να επικρατήσει η δική τους γνώμη. Έτσι κι όταν δύο ισχυροί βρεθείτε στην ίδια θέση, λοιπόν, μπορεί να χάσετε το πραγματικό νόημα της αποστολής σας και αντί να αποφασίζετε με γνώμονα το γενικό καλό, το κύριο μέλημά σας να ‘ναι να δείξετε πως η δική σας άποψη έχει τη μεγαλύτερη ισχύ, κι όχι του «φίλου» σας στην εξουσία.

Επιπλέον, δεν είναι πάντα ωφέλιμο δύο ισχυροί να μοιράζεστε την ίδια θέση, γιατί όποτε οι ιδέες σας δε θα ταυτίζονται, θα υπάρχει διχασμός σε όσους σας υποστηρίζουν για το ποιος έχει περισσότερο δίκιο απ’ τον άλλον. Δε θα διστάζετε, μάλιστα, να συκοφαντείτε τον υποτιθέμενο σύμμαχό σας, προκειμένου ν’ αποσπάσετε εσείς τη μεγαλύτερη εκτίμηση, δημιουργώντας έτσι δύο κόμματα, που θα διαιρούν τη δυναμική που θα είχατε αν μένατε συσπειρωμένοι.

Τέλος, όσο η γνώμη του ενός περνά, του άλλου ο εγωισμός θα δέχεται βαρύτατο πλήγμα, μ’ αποτέλεσμα ν’ αρχίσετε να βλέπετε ανταγωνιστικά εκείνον που θα έπρεπε να ήταν σύμμαχός σας. Κι έτσι, αντί να βαδίζετε με κοινή στρατηγική και να έχετε τα καλύτερα αποτελέσματα απ’ την ένωσή σας, θα μάχεστε για το πώς να εξολοθρεύσετε ο ένας τον άλλο.

Κι έτσι, λοιπόν, τ’ άλογα έμειναν άναυδα να κοιτάζουν το ένα το άλλο όταν στο σκληρό πάτωμα κατέληξαν να κοιμηθούν. «Αν είχαμε τώρα τ’ άχυρα θα ‘μασταν βασιλιάδες», δε σταμάτησε να μονολογεί το ένα. «Με τα φτερά γαλήνιο θα κάναμε ύπνο», ατέρμονα εξακολουθούσε το άλλο.